|
|
W części piętnastej kursu C++ zaczniemy od wytłumaczenia, co to jest typ referencyjny. Typem referencyjnym nazywamy po prostu inną nazwę tej samej zmiennej, którą możemy w C++ nadać dowolnej zmiennej. Czyli jedna zmienna może mieć inną nazwę, przez którą możemy zwracać się do naszej zmiennej. A o to przykład:
int &ref = zmienna;
Oczywiście zmienna, zmienna musi być wcześniej zdefiniowana i musi ona odpowiadać typem zmiennej ref, czyli int do int, word do word itd.
Teraz zajmiemy się typami wyliczeniowymi. Deklaracja typu wyliczeniowego zaczyna się od słowa kluczowego enum, po którym następuje lista elementów w nawiasach klamrowych. Typ wyliczeniowy kończy się średnikiem. Każdy element wyliczenia jest stałą typu const. Dziedziną typu wyliczeniowego jest zbiór liczb całkowitych. Wyliczeniu można przypisać wartości jawnie, lub kompilator przypisze mu wartość domyślną. Domyślną wartością pierwszego elementu jest 0, a każdego następnego o jeden większy niż poprzedni. Np.:
enum {fałsz, prawda};
W tym przypadku fałsz ma wartość 0, a prawda 1. Można również kilku elementom nadać taką samą wartość.
Np.:
enum { błąd=-1,fałsz, nieprawda=0, prawda,OK=1 };
Tutaj błąd ma wartość -1 przypisaną jawnie, fałsz i nieprawda ma wartość 0, przy czym fałsz ma przypisaną wartość niejawnie, prawda i OK mają wartość 1.
Wyliczeniu można nadać nazwę. Tworzy się w ten sposób nowy typ zmiennych, które mogą posiadać wartość w zakresie, który my zażądamy. Np, algebra Boola operuje na dwóch wartościach, 1 i 0, czyli prawda i fałsz. Zdefiniujmy, zatem taki typ i nazwijmy BOOL:
enum BOOL { fałsz, prawda };
teraz możemy się posługiwać tym typem:
void main()
{
BOOL zmienna;
zmienna=prawda;
zmienna=fałsz;
}
W ten sposób można przypisać wartości zmiennej. Można przypisać elementy tylko z danego wyliczenia, tzn że jeżeli będziemy mieli jakieś inne wyliczenie to wyliczenu BOOL nie można przypisać elementów innego wyliczenia.
I to koniec jak na piętnastą lekcję. 
|
|
|

  
|
|
|
|
|
|