Bodaj ┐e pierwszy krok na drodze wiod╣cej ku spe│nieniu wstΩpnego postulatu mojego, czyli przejΩcia biotechnologii ┐ycia przez nas, uczyni│ Douglas Hofstadter w grubej ksiΩdze pt. "Metamagical Themes", gdzie miΩdzy innymi zaj╣│ siΩ roztrz╣saniem ciekawej kwestii, czy kod dziedziczno£ci, a jest on jedyny, czyli zawsze z tych samych liter wedle tej samej "sk│adni" chemicznej i "gramatyki" zbudowany dla wszelkiego »ycia na Ziemi, jest jedynym kodem mo┐liwym, czy raczej jest on arbitralny. To znaczy, czy inny kod, z innych " liter " zbudowany, m≤g│by podobnie funkcjonowaµ, a to zn≤w znaczy│oby, i┐ powsta│ po prostu dziΩki temu, ┐e taki, jaki i nas stwarza, m≤g│ na ziemi powstaµ "najprawdopodobniej", ale gdzie indziej mog│oby go zast╣piµ "co£" sk│adniowo i chemicznie innego. A tak┐e, dodajΩ od siebie, je┐eli okaza│by siΩ arbitra1ny, "poniek╣d przypadkowy", to in┐ynier genomowiec m≤g│by zacz╣µ przejΩcie metod kodu od innych "liter". Powinienem tu dodaµ, i┐ Hofstadterowi nie przy£wieca│a ani idea budownictwa cis-biologicznego (sens terminu poda│em wy┐ej) ani a fortiori trans - czyli poza biologicznego - wedle metody kodu. Inaczej m≤wi╣c, jego pozycja badawcza by│a bardziej akademicka, teoretyczna (bo chcia│ siΩ dowiedzieµ, czy kod, kt≤ry tutaj ┐ycie stworzy│, da│oby siΩ zast╣piµ innym kodem, np. ju┐ nie pobudowanym z nukleotyd≤w jako zasad kwas≤w nukleinowych, albo mo┐e tylko takich samych zasad, ale wziΩtych z innych nukleinowych kwas≤w, kt≤rych jest moc, lecz ich Ewolucja "jako£" nie u┐y│a). Natomiast moja pozycja jest bardziej zuchwa│╣ transgresj╣ kodu: chcia│bym wiedzieµ, czy mo┐na tego kodu u┐ywaµ jako podrΩcznika i jako nauczyciela, by skonstruowaµ (nie wiadomo na razie jak) inny kod biologiczny, zdolny do produkcji innego ┐ycia ni┐ nasze, a dalej jeszcze, czy mo┐na wreszcie doj£µ do takiej "biotycznej technocywilizacji", kt≤r╣ w Science Fiction opisa│em z nalotem ┐artobliwym jako sytuacjΩ, w kt≤rej sadzimy ziarna techniczne", polewamy gar£ci╣ wody i "wyrasta magnetowid". Nale┐y wprawdzie zastrzec siΩ, ┐e ┐adne auta ani ┐adne magnetowidy do wsp≤│czesnych podobne nigdy z ┐adnego technonasienia nie wyrosn╣, zarazem jednak warto mieµ na uwadze i to, i┐ nawet mysz, nie m≤wi╣c o przem╣drym cz│owieku, jest parΩ mi1ion≤w razy bardziej z│o┐onym "urz╣dzeniem" od ka┐dego auta czy niechby i komputera, niechby i CRAY-a, poniewa┐ informacyjna zawarto£µ zar≤wno genotypu jaki i fenotypu myszy jest znacznie bardziej skomplikowana i bogatsza ni┐ ka┐dy tw≤r ludzkiej techniki (dowolnej). Niestety: nawet zwyczajna mucha jest pod wieloma wzglΩdami sprawniejsza od superkomputera, aczkolwiek nie umie ani w szachy graµ, ani siΩ niczego dla jej genomu nowego nie nauczy. Tu zauwa┐my nawiasowo przed zwiΩz│ym wej£ciem w temat g│≤wny, jak to mog│o byµ, i┐ ca│a wsp≤│czesna medycyna, ca│a farmaceutyczna chemia, ca│a domena syntezy antybiotyk≤w ostatnim czasem pokonana zosta│a przez tyle bakteryjnych szczep≤w, kt≤re dziΩki masowemu stosowaniu najnowszych lek≤w uzyska│y pe│n╣ odporno£µ. I oto wracaj╣ w czarnej krasie zagro┐e± choroby, o kt≤rych s╣dzili£my, ┐e£my siΩ z nimi (dziΩki antybiotykom) uporali: dyfteryt, gruƒlica, nie m≤wi╣c ju┐ o wirusowych, jak straszliwy AIDS. Odpowiedƒ brzmi mo┐e i zbyt og≤lnikowo: bakterie, bytuj╣ce na Ziemi od kilku miliard≤w lat, uzyska│y dziΩki takiemu treningowi w bardzo "ciΩ┐kich planetarnie" czasach tak╣ uniwersalno£µ mutacyjn╣, ┐e daj╣ radΩ ka┐dym nowym bakteriob≤jczym preparatom, p│ac╣c cenΩ, jak╣ jest masowe wymieranie nieprzystosowanych: gdy 98% bakterii ginie, pozostaje na "placu boju" 2% opornych i te w mig rozmna┐aj╣ siΩ od nowa. Czy siΩ zaradziµ temu nie da dziΩki stereochemii syntez, to osobne, trudne zagadnienie, nie na dzie± dzisiejszy, to te┐ po drodze trzeba je pozostawiµ bez klarownej repliki.

A na pytanie, czy przysz│y budowniczy "p│odow1any" bΩdzie grzeszy│ r≤wn╣ nadmiarowo£ci╣ w swoich konstrukcjach, odpowiedzi udzieliµ nie mogΩ, poniewa┐ jej nie znam.