Tw≤rczo£µ Daniela Naborowskiego

TYPOWE CECHY EPOKI (NP.: VANITAS) W POEZJI D. NABOROWSKIEGO

Naborowski wprowadza w kr╣g barokowej literatury zainteresowanie przemijaniem. Wiersze pod tytu│ami: ôMarno£µö i ôKr≤tko£µ ┐ywotaö prezentuj╣ postawΩ cz│owieka wobec ┐ycia i £mierci. Cz│owiek powinien siΩ cieszyµ i bawiµ ale pobo┐nie i uczciwie. Trzeba siΩ baµ Boga. Ca│e ┐ycie cz│owieka, kt≤ry my£li o przysz│o£ci jest napiΩtnowane pewnym tragizmem. Cz│owiek podlega czasowi i jego destrukcyjnej sile. Naborowski twierdzi nawet, ┐e ┐ycie to ci╣g│e umieranie. Cz│owiek ju┐ gdy siΩ rodzi zaczyna umieraµ. Naborowski twierdzi, ┐e £wiat nale┐y przyj╣µ takim jaki jest. Cz│owiek nie jest doskona│y. B≤g jest potΩ┐ny i cz│owiek powinien mu siΩ podporz╣dkowaµ. W wierszu pod tytu│em ôCnota grunt wszystkiemuö Naborowski przedstawia cnotΩ jako zaletΩ cz│owieka i jego wielk╣ warto£µ. Cz│owiekowi nic nie daj╣ dobra materialne. Jedyn╣ warto£ci╣, kt≤ra nie przemija i jest godna uwagi to w│a£nie cnota. Cnota daje wszystko: szczΩ£cie, satysfakcjΩ z ┐ycia. Temu, kt≤ry nie mia│ cnoty dobra materialne nie dadz╣ nic po £mierci.