Antoni Czechow tworzy│ pod konie XIX stulecia. Korzysta│ z tendencji literatury realistycznej. Pisywa│ nowele i kr≤tkie utwory. Potem pisa│ utwory d│u┐sze i dramatyczne. ZaczΩ│y przejawiaµ siΩ u niego tendencje modernistyczne. Opowiadania │╣czy│y w sobie pierwiastki tragizmu i komizmu. Tragizm to tragizm codzienno£ci. Komizm to nie sytuacja ale stany i w│a£ciwo£ci psychiczne postaci. Jest to humor pe│en ironii i goryczy. Jego pisarstwo demaskuje system spo│eczny, kt≤ry tworzy│a w│adza carska.
G│≤wna osoba w tym utworze to genera│. W│adzΩ sprawuje rewirowy Oczumie│ow. Rewirowy nadzoruje pracΩ st≤jkowych. Oczumie│ow w stosunku do ┐o│nierza jest grubia±ski, u£wiadamia mu swoj╣ wy┐szo£µ. Tak samo odnosi siΩ do t│umu. Ludzie do Oczumie│owa odnosz╣ siΩ z szacunkiem. Obawiaj╣ siΩ go st╣d s╣ uni┐eni i schlebiaj╣ mu. Oczumie│ow czuje siΩ panem i w│adc╣. Nie traktuje jednak w ten spos≤b genera│a. Boi siΩ go i jest poddany jego w│adzy. Jego stosunek do psa zmienia siΩ w zale┐no£ci od tego kto jest jego w│a£cicielem. Je£li jest to pies genera│a - niewinny, je£li za£ jest to zwyk│y bezdomny pies - okropny i w£ciek│y. W momencie gdy jest to pies genera│a to Oczyumie│ow oskar┐a poszkodowanego. Ta zmienno£µ dowodzi tego, ┐e licz╣ siΩ ludzie tylko tacy, kt≤rzy maj╣ w│adzΩ i pieni╣dze. Inni s╣ dla nich s│u┐alczy, poddani, schlebiaj╣ im. Spo│ecze±stwo jest shierarhizowane. D╣┐y tylko do bogactw. Pogardza ni┐szymi klasami spo│ecznymi. Rewirowy wcale nie chce wyja£niµ tej sprawy, ale jedynie wyj£µ z tej sytuacji obronn╣ rΩk╣. Znacz╣ce jest tu nazwisko - Oczumie│ow - g│upiec. Rewirowy zmienia swoje pogl╣dy tak jak kameleon kolor sk≤ry po to, ┐eby uchroniµ siebie od niebezpiecze±stwa.
Opowiadanie to nie ma ju┐ sobie tyle komizmu. Bielikow by│ z wygl╣du pospolitym, szarym mieszka±cem. Chcia│ jednak odgrodziµ siΩ od spo│ecze±stwa. Chcia│ uciec od rzeczywisto£ci. îwiat go przerasta│ i przera┐a│. Przesadnie obawia│ siΩ przepis≤w i wype│nia│ je nadgorliwie. Bielikow dyrygowa│ ca│ym gimnazjum. Obawiano siΩ go. Przeciwie±stwem by│ Kowalenko i jego siostra Waria. W ich postΩpowaniu irytowa│o go to, ┐e mieli pogodΩ ducha, ┐e zakaz≤w nie traktowali na powa┐nie, ich ubi≤r. Wed│ug Kowalenki Bielikow by│ donosicielem. Bielikowa cechowa│ bezwzglΩdno£µ. Gdy chcia│ zg│osiµ donos kierowa│ nim jednak strach. Charakterystyczna jest tu wiΩc obawa jednego cz│owieka przed drugim. Na wiadomo£µ o £mierci Bielikowa ludzie tylko zewnΩtrznie okazywali smutek. WewnΩtrznie cieszyli siΩ z tego, ┐e odszed│ cz│owiek, kt≤ry stwarza│ tak╣ z│╣ atmosferΩ. Jednak po jego £mierci ludzie nie potrafili ju┐ ┐yµ inaczej i sami donosili. År≤d│em zarazy by│ system spo│eczny i sprawowania w│adzy. úatwiej bowiem jest kierowaµ zniewolonym spo│ecze±stwem