Poezja Adama Mickiewicza to najwy┐sze osi╣gniΩcie artystyczne polskiego romantyzmu.

Adam Mickiewicz jest najwybitniejszym poet╣ polskiego romantyzmu. Potrafi│ on z olbrzymi╣ si│╣ i moc╣ oddzia│ywaµ na nar≤d oraz pokazywaµ mu now╣, acz nieznan╣ drogΩ dalszego postΩpowania.

Jego postΩpowe my£li mia│y karmiµ szeregi pokole±, dodawaµ otuchy spo│ecze±stwu oraz wype│niaµ ich duszΩ nadziej╣, ┐e nastanie kiedy£ czas, w kt≤rym Polska zmartwychwstanie û odrodzi siΩ i powstanie w pe│nym swoim blasku. Utwory Mickiewicza przesi╣kniΩte s╣ ide╣ patriotyczn╣. ≤w poeta, kt≤ry wyr≤s│ w latach, w kt≤rych panowa│a jeszcze ideologia o£wiecenia, potrafi│ zebraµ swoje si│y i mocno wyrwaµ siΩ z tego zagmatwanego £wiata oraz wst╣piµ na drogΩ o wiele trudniejsz╣ do pokonania, drogΩ kt≤ra by│a jeszcze nowa i nieznana. Utwory tego wieszcza mia│y dodawaµ otuchy ciemiΩ┐onemu narodowi i nape│niaµ ca│e spo│ecze±stwo nadziej╣ na wyzwolenie siΩ spod jarzma znienawidzonego caratu.

Poezja Mickiewicza nacechowana jest g│Ωbokim patriotyzmem i uczuciem mi│o£ci. Pierwszy jego utw≤r to ôOda do m│odo£ciö, utw≤r ten zbudowany jest na zasadzie skontrastowania dw≤ch £wiat≤w: £wiat staro£ci to £wiat ob│udny, zastoju, ciemnoty i martwoty natomiast £wiat m│odo£ci jest pe│en optymizmu, patriotyzmu oraz d╣┐enia do czego£ nowego. W odzie Mickiewicz odznaczy│ siΩ wielkim kunsztem poetyckim. Umie£ci│ w niej cechy romantyczne i cechy klasyczne. Pisz╣c jΩzykiem pe│nym uczucia i mi│o£ci rozpala│ w m│odzie┐y chΩµ walki i d╣┐enia.

Poeta napisa│ tak┐e ballady w wersji uromantycznionej zawar│ w nich wiele cech romantycznych oraz przeciwstawi│ siΩ zasadzie dobrego gustu. W balladach tych przewija siΩ bardzo czΩsto ludowo£µ. W ôRomantyczno£ciö m≤wi, ┐e nie nale┐y gardziµ i poniewieraµ wierzenia ludowe, a w ôLiliachö ukazuje maksymΩ ludow╣ ônie ma zbrodni bez karyö. Poematy jego odbiegaj╣ od utwor≤w o£wieceniowych. Sceneria jest pe│na tajemniczo£ci, grozy i niezwyk│ego nastroju, bohaterowie natomiast odznaczaj╣ siΩ g│Ωbokim ┐yciem psychicznym, toczy siΩ w nim zaciek│a wewnΩtrzna walka.

Jego p≤ƒniejsze utwory to Sonety powsta│e pod wp│ywem oddalenia poety od kraju rodzinnego, oraz pod wp│ywem zafascynowania wschodem, jego kultura i przyrod╣.

W sonetach tych (Sonety Krymskie) ukazana jest samotno£µ poety oddalonego od ojczyzny. Mickiewicza zachwyca tak┐e przyroda, budowle, g≤ry to czego nie widzia│ w swej m│odo£ci, jako ┐e by│ wychowany w£r≤d las≤w litewskich.

Utwory Mickiewicza s╣ bogate w por≤wnania, opisy przyrody, uosobienia, personifikacje, metafory oraz inne £rodki artystyczne.

Jego najwiΩkszym dzie│em jest epopeja pt. ôPan Tadeuszö. w tym wielkim poemacie wierszowanym poeta zawar│ historiΩ szlacheck╣ z 1811 û 1812. Niekt≤rzy bohaterowie ôPana Tadeuszaö s╣ bardzo wra┐liwymi ludƒmi na piΩkno przyrody, zabytk≤w, s╣ ludƒmi kt≤rzy zdradzaj╣ cechy kosmopolityzmu (Telimena i Hrabia) inni za£ to k│≤c╣ca siΩ wiecznie szlachta.

W ôPanu Tadeuszuö przewija siΩ bardzo du┐o opis≤w przyrody bogatych w £rodki artystyczne. Ca│y poemat tchnie tΩsknot╣ i mi│o£ci╣ do swojej ojczyzny, w kt≤rej prze┐y│ Mickiewicz swe najlepsze chwile w ┐yciu.

Pod koniec ┐ycia napisa│ Mickiewicz ôLiryki loza±skieö. W utworze ôPola│y siΩ │zy ...ö umieszcza liryczn╣ ocenΩ swego dotychczasowego ┐ycia, stwierdzaj╣c, ┐e tylko m│odo£µ mia│ ôsielsk╣ anielsk╣ö, natomiast gdy przysz│a staro£µ to jakby zastygn╣│ w bezruchu. Julian Przybo£ okre£li│ ten wiersz jako ôwiersz û p│aczö.

Adam Mickiewicz, jeden z najwiΩkszych poet≤w polskiego romantyzmu potrafi│ w swych 13 û zg│oskowcach tchn╣µ tak╣ wiar╣ i si│╣, zawrzeµ tyle my£li g│Ωbokich i uczuµ co £wiadczy o jego wielkim kunszcie artystycznym jako poety, dla kt≤rego patriotyzm nie by│ obcy.