ªwiat Mroku

Jak od lupin≤w siΩ obroniµ porad kilka

Wiadomo, ┐e wilk wilkowi nier≤wny i czasami lepiej znaµ kilka u┐ytecznych sposob≤w, by z│ego siΩ pozbyµ gdy nam za sk≤rΩ zachodzi czy wrΩcz na ┐ycie dybie. A jak wiadomo gdy lepiej zna siΩ wroga to i │atwiej go pokonaµ. Tak┐e i m│odzikom z wilczego bractwa przyda siΩ wiedzieµ jakie sposoby na ich ukatrupienie ludzie siΩ │api▒, by wiedzieµ czego unikaµ nale┐y. W tych┐e celach ten tekst powsta│ i przy okazji by siΩ dowiedzieµ co w Europie jeszcze o wilko│akach wymy╢lono.

O ile pod wzglΩdem wymy╢lania sposob≤w na zostanie wilko│akiem wyobra╝nia ludzka okaza│a siΩ nad wyraz bogata, to o tyle przy ich zwalczaniu nie silono siΩ na wiele pomys│≤w. Mo┐liwe ┐e chodzi tu o zasadΩ "raz czym╢ porz▒dnym a dobrze", lub po prostu wilko│aki by│y na tyle silnym istotami i┐ ma│o co ich siΩ ima│o. Opr≤cz metod na zabicie wilczego pomiotu pojawiaj▒ siΩ tak┐e, chocia┐ rzadziej, takie na odmienienie ich w ludzie bez uprzedniego u╢miercania czy te┐ sposoby ochrony przed nimi samymi. Ludzie mimo wszystko bardziej wierz▒ w nieszkodliwo╢µ trupa pod nogami ni┐ w uzdrowienie osobnika ┐ywego.

Wilko│aka jak powszechnie wiadomo najlepiej pozbyµ siΩ trafiaj▒c go srebrna kul▒, a gdy takowej siΩ nie posiada r≤wnie dobrze nada siΩ zwyk│a, byle po╢wiΩcona. Gdy za╢ srebrna zostanie po╢wiecona otrzymujemy bro± o takiej mocy, ┐e i najgorszy diabe│ nam niestraszny. Najlepszym miejscem na trafienie jest serce, a zaraz po nim │eb wilka. W czo│o za╢ mo┐na pr≤bowaµ ugodziµ ka┐dym co ostrzejszym narzΩdziem, choµ to bywa niebezpieczne, gdy┐ blisko zwierza podej╢µ musimy. Z broni bia│ej wy╢mienite rezultaty daje n≤┐, sporz▒dzony ze stopionego krucyfiksu. Ostatnim przydatnym narzΩdziem mordu s▒ wid│y osinowe, niezmiernie popularne w Europie Wschodniej, kt≤rymi trzeba w wilka cisn▒µ, wzglΩdnie │upn▒µ miedzy oczy, by od razu zamieni│ siΩ w cz│owieka, martwego niestety. Wide│ owych jako jedynych z powy┐szej listy mo┐na u┐ywaµ do odczarowywania ludzi w wilki zaklΩtych, ale o tym troszkΩ p≤╝niej bΩdzie.

W przypadku gdy wilcz▒ sk≤rΩ kto╢ zawdziΩcza konszachtom z diab│em lub kl▒twie na± rzuconej, czasami skutkowa│o pob│ogos│awienie i pokropienie wod▒ ╢wiΩcona przez ksiΩdza. Zabieg ten owocowa│ uwolnieniem siΩ duszy nieszczΩ╢nika, kt≤ra ulatywa│a w przeznaczonym dla siebie kierunku, pozostawiaj▒c na ziemskim padole swe cia│o. Zagadk▒ do ko±ca niechybnie zostanie to z czym ksiΩ┐a ow▒ wodΩ mieszali, i┐ z tak▒ │atwo╢ci▒ ona u╢mierca│a.

Je╢li chodzi o po╢miertne wilko│aki, czyli o pokutuj▒ce dusze zmar│ych morderc≤w i innych grzesznik≤w, mo┐na je by│o pokonaµ zmuszaj▒c do wyznania win i rani▒c po╢wiΩcon▒ kul▒. Spowied╝ w tym przypadku by│a jak najbardziej mo┐liwa, albowiem tym siΩ owe wilk wyr≤┐nia│y i po tym je mo┐na by│o poznaµ, i┐ ludzkim g│osem jako jedyne z tego gatunku gadaµ zwykle poradzi│y. Zawsze gdy zabito wilko│aka po ╢mierci wraca│ on do ludzkiej postaci, co niezbicie udowadnia│o, ┐e nie mieli╢my tu do czynienia z zwyk│ym wilkiem. Cia│o za╢ samo zalecano raczej spaliµ ni┐ grzebaµ w ziemi, bowiem wilko│ak m≤g│ siΩ odrodziµ jako wampir albo inny upi≤r i wype│niony rz▒dz▒ zemsty gnΩbiµ swoich morderc≤w.

Naj│atwiej jest zabiµ wilko│aka dopadaj▒c go podczas przemiany w wilka. Podobno tak┐e w soboty za dnia, gdy ╢ladem innych diablich pomiot≤w staje siΩ odrΩtwia│y i senny, co czyni go │atw▒ zdobycz▒, jak twierdz▒ mieszka±cy po│udniowej i po│udniowo - wschodniej Europy. Przypadki odmienienia nazad wilka w cz│owieka bez nadmiernej przemocy u┐ycia zwykle dotycz▒ tych kt≤rzy nie z w│asnej woli takimi siΩ stali, ale mog▒ te┐ pos│u┐yµ do bezkrwawych... no prawie bezkrwawych sposob≤w poradzenia sobie z wilko│akiem.

Gdy sami jeste╢my obeznani w mocach tajemnych lub znamy czarownika co mocnymi zaklΩciami w│ada, mo┐emy spr≤bowaµ zawi▒zaµ wok≤│ wilczej szyi czerwon▒ niµ lub wst▒┐kΩ jedwabn▒, na kt≤rej widniej▒ magiczne znaki odczyniaj▒ce, a nastΩpnie wypowiedzieµ nad jego │bem odpowiednie zaklΩcie. W rezultacie powinni╢my otrzymaµ cz│owieka nagiego co prawda, ale jak najbardziej ┐ywego.

Drastyczniejszym sposobem, ale dostΩpnym dla ka┐dego o mocnych nerwach jest odr▒banie jednej z wilczych │ap danego delikwenta, kt≤ry od razu zyskuje ludzk▒ postaµ, niestety z brakuj▒c▒ odpowiednio ko±czyn▒. J▒ za╢ sam▒ nale┐y jak najszybciej zniszczyµ, bo jeszcze przy│o┐ona do ╢wie┐ej rany zro╢nie siΩ z reszt▒ cia│a i znowu przed wilko│akiem staniemy.

Teraz mo┐e na scenΩ wejd▒ ponownie wspomniane ju┐ wid│y. Poza ciskaniem nimi w wilko│aki mo┐emy spr≤bowaµ nak│oniµ wilka do przeskoczenia nad nimi, wzglΩdnie nakre╢liµ nimi znak poprzeczny na drodze kt≤r▒ wilk bΩdzie zaraz przechodzi│. Czasami to pomaga. Wid│y s▒ tak┐e sk│adnikiem ciut bardziej skomplikowanego odwilko│aczania idealnego do grup wiΩkszych przedstawicieli wiadomego gatunku. Nale┐y przygotowaµ tutaj pieczone prosie lub inne du┐e bydle i chleb po╢wiΩcony. Spotkawszy przemienie±c≤w zaczynamy od rzucenia im pieczystego, by bli┐ej siebie je zwabiµ, potem ciskamy im chleb by zacz▒µ odczarowywanie, nastΩpnie chwytamy mocno wid│y w obie d│onie i ok│adamy nimi wilki ile wlezie. Za╢ ka┐dy obity przez nas natychmiast w cz│owieka siΩ zamieni. W przypadkach niekt≤rych uczciwych ludzi zaklΩtych podstΩpem w wilko│aka wystarczy podaµ im z w│asnej nieprzymuszonej woli i bez obaw ╢wie┐▒ kromkΩ chleba, a z│y czar zdejmiemy. Chleb mo┐e tak┐e zdradziµ czyj▒╢ wilko│acz▒ naturΩ. W tym celu bierzemy w usta sk≤rkΩ od chleb i okr▒┐amy trzy razy podejrzan▒ osobΩ. Wtenczas je╢li ona do wilk≤w nale┐y zacznie natychmiast wilcz▒ postaµ przybieraµ. Przy zamienionych w wilki nale┐y tak┐e sprawdzaµ, czy nie maj▒ oni na szyi paska, obro┐y albo chustki, gdy za╢ takowe spostrze┐emy, nale┐y je natychmiast przeci▒µ albo zerwaµ, gdy┐ one to s▒ przyczyna stanu owego nieszczΩ╢nika.

W przypadku gdy sami wilko│akiem zostali╢my w postaci pokuty za dokonanie jakiego╢ ohydnego czynu, jak na przyk│ad kanibalizm, powinni╢my w czasie pierwszych siedmiu wystrzegaµ siΩ jedzenia ludzkiego miΩsa pokazuj▒c tym samym, ┐e poprawa u nas pod tym wzglΩdem nast▒pi│a, a po zako±czeniu tego okresu z powrotem ludzk▒ postaµ odzyskamy. Rzecz jasna i oczywista i┐ osoby, kt≤re kl▒twΩ ciskaj▒, mog▒ j▒ tak┐e zdj▒µ, o ile odpowiednio hojnie zostan▒ wynagrodzone lub te┐ zastraszone z wilka cz│owieka gotowe uczyniµ. W przypadku gdy mamy za ┐onΩ lub mΩ┐a wilko│aka i miΩdzy nami mi│o╢µ rozkwita wystarczy, gdy nasza druga po│owa siΩ przemieni pobiec za nim/ni▒ i wykrzyczeµ jego/jej imiΩ, by z powrotem cz│owieka otrzymaµ. Lecz niestety ma to jednonocne dzia│anie, kt≤re trzeba powtarzaµ za ka┐dym razem, kiedy zajdzie potrzeba. S│yszy siΩ, ┐e wbijanie klin≤w osikowych w rogi izby domu, w kt≤rym wilko│ak mieszka sprowadza go z powrotem, ale co z nim dalej czyniµ sami postanowiµ musimy, gdy┐ spos≤b ten postaci wilka nie zmienia. Zawsze te┐ gdy jeste╢my osoba wierz▒c▒ mozemy zwr≤ciµ siΩ z modlitwami o pomoc do ╢w. Miko│aja, kt≤ry wilk≤w jest panem i mo┐e z mocy czaru obarczonego wilko│acz▒ kl▒tw▒ uwolniµ. ªw. Miko│aj potrafi tak┐e od wilk≤w dzia│a± obroniµ.

I tu przechodzimy do defensywnych metod walki z wilko│akami. Opr≤cz modlitwy ludzie kierowali siΩ zasad▒ "czosnek jest dobry na wszystko" i zawieszali nad drzwiami dom≤w jego wianki tak┐e w celach antywilczych. Wierzono poza tym i┐ zawieszenie wilczych │ap na drzwiach budynk≤w gospodarczych dzia│a na wilki odstraszaj▒co, taki sam skutek ma tak┐e przybicie ca│ego wilczego cia│a na przydro┐nym drzewie, najlepiej przy drogach rozstaju.

Jako ┐e ze strony wilk≤w zawsze byli najbardziej zagro┐eni pasterze i ich trzody, oni to znali najwiΩcej sposob≤w zabezpieczaj▒cych i zaklΩµ zwanych wilczymi modlitwami, maj▒cymi zapewniµ bezpiecze±stwo. W╢r≤d ich metod by│o: wieszanie na szyi krowy krocz▒cej na czele worka, kt≤ry mia│ zatykaµ nienasycon▒ wilcza gardziel, czy te┐ trzykrotne obchodzenie z k│≤dk▒ stada koni, kt≤ra to otwiera siΩ i zamyka, m≤wi▒c przy tym, i┐ zamykamy tym stalowym kluczem pyski szarych wilk≤w przed tym stadem. Przede wszystkim za╢ uwa┐ano, ┐e lepiej za du┐o o wilko│akach nie opowiadaµ, zw│aszcza wieczorami, bo to tylko nieszczΩ╢cie sprowadza, a wilka z lasu │atwo wywo│aµ.

I ja siΩ do tej starej rady zastosuje zaka±czaj▒c drugi epizod wierze± o wilko│akach przez pryzmat europejski przegl▒danych.