We wrze£niu 1996 r. odby│a siΩ prezentacja czo│gu
Challenger 2
Podwozie czo│gu, mimo wprowadzenia ponad 150 zmian, bazuje na
podwoziu
poprzednika - Challengera 1, natomiast wie┐a wozu opiera siΩ na
ca│kowicie nowym projekcie .Challenger 2 ma klasyczny uk│ad
konstrukcyjny
z przedzia│em kierowania w przedniej czΩ£ci, przedzia│em
bojowym w £rodkowej
czΩ£ci i przedzia│em napΩdowym w tylnej czΩ£ci wozu.Za│oga
czolgu sklada siΩ z
czterech┐o│nierzy: dow≤dcy, celowniczego, kierowcy i │adowniczego,
kt≤ry obs│uguje
r≤wnie┐ £rodki │╣czno£ci.
Kierowca, przy zamkniΩtym w│azie, prowadzi w≤z w pozycji p≤│le┐╣cej
i
wykorzystuje do sterowania dr╣┐ki. W warunkach nocnych kierowca
wykorzystuje
urz╣dzenia z kamer╣ ze wzmacniaczem £wiat│a szcz╣tkowego.
Do napΩdu s│u┐y dwunastocylindrowy silnik o zap│onie
samoczynnym z
turbodo│adowaniem typu Perkins Condor - ten sam co w czo│gu
Challenger 1.
Bior╣c pod uwagΩ masΩ bojow╣ czo│gu - 62,5 t, wskaƒnik moc/masa
wynosi
14,3 kW/t i w por≤wnaniu do innych woz≤w najnowszej generacji
jest niski
(np. moc jednostkowa M1A1 Abrams - 20kW/t, Leopard-2 - 21 kW/t).
Planetarne automatyczne skrzynie bieg≤w typu TN 54, umo┐liwiaj╣
uzyskanie sze£ciu prze│o┐e±
podczas jazdy do przodu i dw≤ch - podczas jazdy do ty│u.
Wielotarczowe hamulce cierne,
na sta│e zanurzone w oleju, pozwalaj╣ na zmniejszenie prΩdko£ci
wozu oraz
jednocze£nie spe│niaj╣ funkcjΩ hamulca postojowego.
Hydrostatyczny uk│ad sterowania
skrΩtami wozu zapewnia uzyskanie minimalnego promienia skrΩtu,
r≤wnego rozstawowi g╣sienic.
Silnik z uk│adami jest zblokowany z uk│adem przeniesienia mocy
i stanowi zesp≤│ napΩdowy
typu "power pack"; czas jego wymiany wynosi kilkana£cie
minut. Praca zespo│u napΩdowego jest
monitorowana przez system elektroniczny DASCU (Digital Automotive
System Control Unit), kt≤ry-wykorzystuj╣c BITE (Built In Test
Eqipment) - umo┐liwia sta│e
diagnozowanie i wykrycie ewentualnych usterek zespo│u napΩdowego.
W≤z wyposa┐ono w dodatkowy, niezale┐ny silnik o ZS, typu
Plessey, napΩdzaj╣cy
350-amperowy generator elektryczny. Rozwi╣zanie takie zapewnia
niezale┐ne od pracy sinika
zasadniczego (np. na postoju) zasilanie odbiornik≤w energii
elektrycznej, obni┐a zu┐ycie
paliwa oraz wp│ywa na ograniczenie emisji ciep│a (utrudnia
rozpoznanie termowizyjne) i
poziomu ha│asu. W celu dodatkowego utrudnienia rozpoznania
termowizyjnego na otwory
wylotu spalin (na zewn╣trz wozu) mo┐na zamontowaµ kolektory
wylotowe o r≤┐nym kszta│cie,
upodobniaj╣ce sylwetkΩ termiczn╣ Challengera 2 do innych czo│g≤w.
Do regulacji napiΩcia g╣sienic kierowca wykorzystuje si│owniki
hydrauliczne, przemieszczaj╣ce
po│o┐enie k≤│ napinaj╣cych. Przezroczyste wzierniki,
umieszczone w pokrywach │o┐ysk
k≤│ napΩdzaj╣cych, jezdnych i napinaj╣cych, zapewniaj╣
szybkie sprawdzenie ilo£ci oleju
smarnego w │o┐yskach tych k≤│.Nie mo┐e pokonywaµ g│Ωbokich
przeszk≤d wodnych
metod╣ brodzenia, a maksymalna g│Ωboko£µ pokonywanego brodu
wynosi 1,07 m.
Z ty│u wozu znajduj╣ siΩ urz╣dzenia umo┐liwiaj╣ce szybkie
do│╣czenie lub odrzucenie dw≤ch
dodatkowych beczek paliwowych (po 204 l) i skrzynka do
sterowaniaprzet│aczaj╣c╣ pompΩ paliwow╣.
W skrzynce jest r≤wnie┐ s│uchawka czo│gowegotelefonu wewnΩtrznego
do komunikowanie
siΩ z za│og╣ czo│gu.
Armata L30A1 CHARM (Challenger ARMament) jest armat╣ gwintowan╣
,
o kalibrze 120 mm, z uszczelnionym klinem zamkowym. Jej zakres
wychyle± w pionie
wynosi od -10 do + 20░. Stosuje siΩ do niej naboje (50 szt.)
typu sk│adanego bez│uskowego.
Pomimo rΩcznego │adowania armaty udaje siΩ uzyskaµ du┐╣
szybkostrzelno£µ
praktyczn╣. W czasie prezentacji na poligonie Lulworth Camp
poruszaj╣cy siΩ
Challenger w ci╣gu 26 s zniszczy│ 6 cel≤w.
Zasadniczym rodzajem amunicji przeciwpancernej s╣ podkalibrowe
pociski
rdzeniowe stabilizowane brzechwowo, z odrzucan╣ po opuszczeniu
lufy
czΩ£ci╣ prowadz╣c╣ - APFSDS (Armour Piercing Fin Stabilised
Discarding Sabot),
wg oznacze± NATO - L23/L8. Drugi rodzaj amunicji stanowi╣
pociski
przeciwpancerno-burz╣ce z plastycznym materia│em wybuchowym -
HESH
{High Explosive Squash Head), wg oznacze± NATO - L31/L3.
Ponadto wykorzystuje siΩ pociski µwiczebne DSIT (wg oznacze±
NATO -
L30/L5) oraz dymne (wg oznacze± NATO - L34/L3).
Naboje do karabin≤w 7,62 mm (4000 szt.) s╣ przechowywane w
skrzynkach
amunicyjnych.W czo│gu Challenger 2 zastosowanoniezale┐n╣
stabilizacjΩ
armaty oraz urz╣dze± obserwacyjno-celowniczych dow≤dcy i
celowniczego. Pozwala to w zwi╣zku z mniejsz╣ bezw│adno£ci╣
oraz lepszym wywa┐eniem
urz╣dze± optycznych - na wprowadzenie dodatkowej korekty
stabilizacji uzbrojenia i zmniejszenie jej b│Ωd≤w do takiego
poziomu jak w celownikach.
W procesie stabilizacji uwzglΩdnia siΩ odleg│o£µ do celu (wprowadzana
automatycznie
z dalmierza) oraz przemieszczenia czo│gu w przestrzeni, czego
efektem jest tzw.
stabilizacja w punkt. "Sercem" systemu kierowania
ogniem jest najnowszej generacji
komputer cyfrowy kanadyjskiej firmy Computing Devices Company
{zbli┐ony
do stosowanego w M1 A2 Abrams), kt≤ry dodatkowo - dziΩki
wykorzystaniu
BITE - umo┐liwia diagnostykΩ ca│ego systemu.
Przelicznik balistyczny jest w stanie jednocze£nie zbieraµ i
obrabiaµ dane o
dw≤ch r≤┐nych celach.System elektroniczny Challengera 2 ma
integrowaµ
uk│ady dowodzenia, │╣czno£ci i kierowania ogniem.
Zainstalowana elektronika -
podw≤jny 32-bitawy procesor z szyn╣ przesy│ania danych MIL STD
1553B -
charakteryzuje siΩ du┐ym potencja│em rozwojowym, m.in. pozwala
na
wykorzystanie: system≤w do przekazywania informacji o celach miΩdzy
czo│gami
(system BICS - Batelfield Information Control System), system≤w
nawigacyjnych
oraz mapy cyfrowej. StabilizacjΩ realizuj╣ elektromechaniczne
urz╣dzenia
wykonawcze firmy Marconi Radar and Control Systems. Mo┐liwo£µ
wykrywania,
rozpoznania, £ledzenia i niszczenia cel≤w przez dow≤dcΩ i
niszczenia cel≤w przez
celowniczego jest podstaw╣ efektywnego sposobu prowadzenia
ognia, tzw.
systemu Hunter Killer.Zar≤wno dow≤dca, jak i celowniczy maj╣
do dyspozycji urz╣dzenia
termowizyjne oraz zintegrowane dalmierze laserowe {Nd-YAG);
obydwaj maj╣ dodatkowe
monitory z tzw. relaxed viev, zmniejszaj╣ce zmΩczenie oczu w
razie d│u┐szego
korzystania z termowizji. Przyrz╣dy obserwacyjno-celownicze dow≤dcy
umo┐liwiaj╣ obserwacjΩ okrΩ┐n╣. W wie┐yczce dow≤dcy jest
8 peryskop≤w.
Pod ka┐dym z nich umieszczono przycisk da naprowadzania armaty w
pole
widzenia obejmowane przez dany peryskop. Stabilizowany
panoramiczny
przyrz╣d obserwacyjno-celowniczy dow≤dcy umo┐liwia obserwacjΩ
w zakresie
360░ - bez odwracania g│owy (optyka z powiΩkszeniem 3,2 i 10,5;
termowizja
z powiΩkszeniem 4 i 11,5). Przyrz╣dy obserwacyjno-celownicze
dow≤dcy
francuskiej firmy SFIM s╣ zbli┐one do montowanych w czo│gu
Leclerc.
Przyrz╣dy obserwacyjno-celownicze celowniczego zapewniaj╣
obserwacjΩ
w osi armaty w polu widzenia 14 (optyka z powiΩkszeniem 3 i 10;
termowizja
z powiΩkszeniem 4 i 11,5). Celowniczy dysponuje te┐ awaryjnym
celownikiem
teleskopowym NANOQUEST L30, zamontowanym wsp≤│osiowo z armat╣.
úadowniczy mo┐e korzystaµ tylko z optycznego przyrz╣du
obserwacyjnego.
Producent okre£la pancerz wie┐y i kad│uba jako "Chobham
II generacji".
Pancerz tego typu nie ulega prawdopodobnie dzia│aniu gor╣cego i
silnie redukuj╣cego
strumienia kumulacyjnego oraz rdzenia pocisku podkalibrowego,
nawet w temperaturze
ok. 1500░C.
Na etapie konstruowania czo│gu, po│o┐ono nacisk na
zmniejszenie wykrywalno£ci
Challengera 2 £rodkami optycznymi, elektronicznymi i
termowizyjnymi; podkre£lano
tak┐e znaczenie technologii "stealth", s│u┐╣cej g│≤wnie
ograniczeniu emisji
podczerwieni i zmniejszeniu echa radarowego. Czo│g mo┐e po│o┐yµ
zas│ony
dymne, wykorzystuj╣c wyrzutnie granat≤w dymnych lub termiczn
aparatur╣
dymotw≤rcz╣- dziΩki podaniu oleju napΩdowego do wyp│ywaj╣cych
spalin
(do kolektor≤w wylotowych z obydwu stron wozu).
Czo│g wyposa┐ono w system ochrony przed broni╣ masowego ra┐enia
oraz
system detektor≤w przed opromieniowaniem wi╣zka laserow╣. Uk│ad
przeciwpo┐arowy
zasadniczo pracuje w trybie automatycznym; istnieje r≤wnie┐ mo┐liwo£µ
uruchomienia
go prze│╣cznikami zamontowanymi na zewn╣trz czo│gu.
Challenger 2 jest
pierwszym brytyjskim czo│giem standardowo wyposa┐onym w system
klimatyzacji. Czo│g korzysta z systemu nawigacyjnego GPS.
Standardem s╣ dwie
(mog╣ byµ trzy) radiostacje UKF {typu Jaguar, o czΩstotliwo£ci
30-88 MHz)
oraz czo│gowy telefon wewnΩtrzny.
Dane taktyczno-techniczne :
Masa bojowa - 62,5 t
Za│oga - 4
D│ugo£µ ca│kowita - 11,55 m
D│ugo£µ kad│uba-8,33 m
Szeroko£µ maksymalna - 3,52 m
Wysoko£µ do stropu wie┐yczki dow≤dcy - 2,49 m
Prze£wit -- 0,50 m
Szeroko£µ g╣sienicy - 650 mm
D│ugo£µ oporowa g╣sienicy - 4,79 m
Max. prΩdko£µ w terenie - 40 km/h
Max.prΩdko£µ po szosie - 56 km/h
ZasiΩg po szosie - 450 km
ZasiΩg w terenie - 250 km
Zapas paliwa - 1592 I
Pokonywanie £cianki pionowej - 0,9 m
Pokonywanie rowu - 2,34 m
Silnik:
CV12 Perkins Condor o ZS, z turbodo│adowaniem
Moc - 895 kW (1200 KM) przy 2300 obr.lmin
Pojemno£µ - 26,1 dm3
Naciski jednostkowe - 0,9 kG/cm2
Wskaƒnik mocy jednostkowej - 14,3 kW/t (19,2 KM/t)
Uzbrojenie:
- 120 mm armata L30
- 7,62 mm L94 Hughes wsp≤│osiowy z armat╣
- 7,62 mm GPMG
- dwie wyrzutnie 5 granat≤w dymnych L8.