Subliminalna(*) i subaudialna reklama, starannie planowana manipulacja pod╢wiadomo╢ci▒, zagra┐a naszej prywatno╢ci i wolno╢ci, od co najmniej 1957 roku, kiedy to pan James Vicary dokona│ publicznej demonstracji tachistoskopu, rodzaju projektora kinowego, rzucaj▒cego tak kr≤tko pojawiaj▒ce siΩ obrazy, ┐e rejestrowane wy│▒cznie przez pod╢wiadomo╢µ. Z czasem Tachistoskop przewa┐nie zast▒pi│y bardziej wyszukane (i szokuj▒ce) urz▒dzenia i sposoby oddzia│ywania. Reklama subliminalna, odzia│ywuj▒ca na ludzkie zachowania, czerpie pe│nymi gar╢ciami z odkryµ Z│otego Wieku technologii i teorii.

(*) T│umaczenie - "pod╢wiadomy", "podprogowy". Subliminal dos│ownie znaczy:
bodziec tak kr≤tkotrwa│y, ┐e odbierany tylko pod╢wiadomie.

   Percepcja subliminalna jest zjawiskiem bardzo ciekawym a zarazem niebezpiecznym. Nauka o subliminalnie modyfikowanych zachowaniach rozwinΩ│a siΩ tak szybko, ┐e tachistoskop zosta│ wyparty przez inne urz▒dzenia, wkr≤tce po opatentowaniu. Od po│owy lat 60-tych wiΩkszo╢µ element≤w subliminowanych w reklam≤wkach telewizyjnych zosta│a na│o┐ona za pomoc▒ fotografii rezystorowej. Ka┐dy m≤g│ zobaczyµ rezystor przy lampie stoj▒cej czy umieszczonej na suficie; wystarczy│o poruszyµ pokrΩt│em w celu przyciemnienia lub rozja╢nienia ╢wiat│a. TΩ sam▒ technikΩ stosuje siΩ przy zdjΩciach filmowych. Na pocz▒tku krΩci siΩ minutow▒ reklam≤wkΩ i montuje w normalny, standardowy spos≤b. Mamy ju┐ po│owΩ filmu rejestrowanego przez ╢wiadomo╢µ. NastΩpna minuta filmu, kt≤ra zawiera w sobie subliminalny napis, jest krΩcona przy jak najmniejszym ╢wietle, z rezystatem ustawionym na zero. W wyniku czego, powstaje obraz na tyle ciemny by nie by│ rejestrowany przez ╢wiadomo╢µ. NastΩpnie wy╢wietlany jest on na ekran, kt≤ry w rzeczywisto╢ci sprawia wra┐enie pustego. Jednak nasza pod╢wiadomo╢µ widzi ten obraz i akceptuje go, poch│ania. Wy┐ej om≤wione dwa filmy s▒ wy╢wietlane jednocze╢nie i nak│adane na trzeci▒ ta╢mΩ. Ostatecznie tak▒ wersjΩ emituje siΩ w telewizji. Kiedy widzowie ogl▒daj▒ tak stworzon▒ reklam≤wkΩ, ich pod╢wiadomo╢µ wy│apuje subliminalny przekaz - (rozkaz) i stosuje siΩ do niego w takim b▒d╝ innym stopniu. TechnikΩ ta mo┐na tak┐e stosowaµ w zdjΩciach. Polega ona na stworzeniu specjalnie przygotowanego medium statycznego. Przyk│adowo reklama papieros≤w. Wystarczy w spos≤b umiejΩtny "wkomponowaµ" subliminalny przekaz w nasz▒ reklamΩ. Zmodyfikowana paczka papieros≤w nie bΩdzie siΩ r≤┐niµ od oryginalnej (wizualnie). Tekst, kt≤ry ma odebraµ pod╢wiadomo╢µ, mo┐e byµ umieszczony dos│ownie wszΩdzie (np. w tle reklamy). ªwiadomie, nie jeste╢my w stanie tego wykryµ.


   Zasada dzia│ania percepcji subliminalnej opiera siΩ na prostym r≤wnaniu. Po jego lewej stronie umieszczamy przekaz obfituj▒cy w silne emocje, przyk│adowo wyrazy: "╢mierµ", "seks", "morderstwo". Takie s│owa wp│ywaj▒ na nasz▒ psychikΩ szybciej ni┐ np. "banan", "st≤│". Powoduj▒, ┐e nasza pod╢wiadomo╢µ zaczyna siΩ baµ, podniecaµ. Dochodzi do pewnego zachwiania emocjonalnego (jest, co najmniej dziwne, je╢li czujemy strach, ogl▒daj▒c reklam≤wkΩ chocia┐by pieluszek dla dzieci), dlatego trzeba uspokoiµ widza i stworzyµ drug▒ cze╢µ r≤wnania. Jej tre╢µ musi dzia│aµ pozytywnie na nasz▒ pod╢wiadomo╢µ, "wyluzowaµ j▒", doprowadziµ do pierwotnego opanowania (pierwsze r≤wnanie wytraci│o j▒ z tego stanu) i jednocze╢nie posiadaµ "przekaz". Podsumowuj▒c, ca│e r≤wnanie powinno wygl▒daµ w ten spos≤b: po lewej stronie - "╢mierµ", po prawej - "zakup pieluszki", poczujesz spok≤j i wyciszenie. Strony musz▒ siΩ wyr≤wnaµ, by widz poczu│ satysfakcjΩ. Na koniec podkre╢lΩ jeszcze, ┐e percepcja subliminalna dzia│a "tylko" na pod╢wiadomo╢µ. Oczywi╢cie ca│e to zjawisko jest surowo zabronione i "raczej ;)" nie stosowane.

   ParΩ lat temu poszed│em sobie do wypo┐yczalni kaset wideo. Podszed│em do p≤│ki z filmami fantastycznymi i zwr≤ci│em uwagΩ na film pod tytu│em "Oni ┐yj▒" Johna Carpentera. Czytam opis i my╢lΩ sobie - mo┐e byµ niez│y. Oczywi╢cie wzi▒│em go. Film okaza│ siΩ bardzo ciekawy. Opowiada│ o perypetiach mΩ┐czyzny, kt≤ry przypadkiem znalaz│ "okulary". Klasyczne, przeciws│oneczne "urz▒dzenie" pozwala│o mu ujrzeµ ╢wiat takim, jakim jest w rzeczywisto╢ci - pe│nym kosmit≤w i rozkaz≤w umieszczanych na billboardach w celu podporz▒dkowania sobie ludzko╢ci (obcy chc▒ rz▒dziµ nasz▒ planet▒). Bardzo mnie zainteresowa│a tre╢µ tych plakat≤w - "rozmna┐aj siΩ", "pieni▒dze to tw≤j B≤g" itp. Czy┐by mia│o to co╢ wsp≤lnego z percepcj▒ subliminaln▒ - na pewno tak. Okulary pe│ni│y w tym filmie funkcjΩ "filtra". Umo┐liwia│y bohaterowi ujrzeµ to, co kierowane by│o do naszej pod╢wiadomo╢ci. Zwykli ludzie widzieli standardowe reklamy przedstawiaj▒ce typowe dla nich obrazy. Ca│a tre╢µ (nakazy) by│a zakamuflowana. Wydaje mi siΩ, ┐e re┐yser specjalnie upro╢ci│ ca│e to zjawisko "percepcji". Gdyby chcia│ wyja╢niµ istotΩ tej techniki, film by│by trudniejszy w odbiorze i bardziej zagmatwany. Mo┐e siΩ mylΩ, mo┐e Carpenter w og≤le nie mia│ pojΩcia o tym zjawisku, jedynie stara│ siΩ nam przedstawiµ wp│yw reklamy i pieniΩdzy na nasze ┐ycie. Wiele os≤b, po obejrzeniu tego filmu stwierdzi│a: - co za bzdura, jak na ludzi mog│y wp│ywaµ te reklamy skoro ich nie by│o widaµ!!!
Powtarzam po raz kolejny. Takie reklamy NAPRAWD╩ mo┐na stworzyµ, to nie fikcja.
Uwa┐ajcie co ogl▒dacie;)



AUTOR TEKSTU:
Krzysztof Mieloch - MELON
      


¼r≤d│a: "Nocne dreszcze" autor: Dean R. Koontz