Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia l października 1999 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, trybu i kryteriów udzielania, spłacania oraz umarzania kredytów studenckich i pożyczek studenckich, wysokości kredytu studenckiego i pożyczki studenckiej, warunków i trybu rozliczeń z tytułu pokrywania odsetek należnym bankom od kredytów studenckich oraz wysokości oprocentowania pożyczki i kredytu studenckiego spłacanego przez pożyczkobiorcę lub kredytobiorcę ( Dz. U. nr 80, poz. 901 ).

Zmiana dotyczy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 września 1998 r.  ( Dz., U. nr 126, poz. 835 i nr 139, poz. 899 ) - Enc. Pr. nr 96, poz. 18.

Znowelizowany § 5 ust. 1 stanowi: “Przy ustalaniu dochodu na osobę w rodzinie studenta uwzględnia się dochody:

1) studenta,
2) współmałżonka studenta, a także dzieci niepełnoletnich, dzieci uczących się do 25 roku życia i dzieci niepełnosprawnych bez względu na wiek, będących na utrzymaniu studenta lub współmałżonka

Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 września 1999 r. w sprawie pomocy społecznej (M.P. nr 31, póz. 467 ).

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej zaleca Rządowi, aby w terminie pilnym zapewnił środki na realizację zadań z zakresu pomocy społecznej oraz zapewnił w budżecie na rok 2000 pełne pokrycie tych zadań.

“Sejm zwraca się ponadto do Rządu, aby:

1)  podjął kompleksowe działania w różnych obszarach polityki państwa, a w szczególności w edukacji, opiece nad dziećmi, aktywizacji bezrobotnych, mieszkalnictwie, mające na celu zapobieganie “dziedziczeniu biedy” i tym samym przywracające pomocy społecznej właściwe jej miejsce,
2) zapewnił odpowiednie środki finansowe na prawidłowe funkcjonowanie jednostek specjalistycznego poradnictwa socjalnego i interwencji kryzysowej, powiatowych centrów pomocy rodzinie i ośrodków pomocy społecznej ,
(...)
4) dokonał analizy obowiązujących rozwiązań pod względem celowości udzielania wsparcia w obecnym zakresie, szczególnie do rodzin zastępczych oraz zasiłków pielęgnacyjnych, wraz z przygotowaniem odpowiednich rozwiązań legislacyjnych...”

powrót do menu

KOMENTARZE l ODPOWIEDZI

Podstawowym aktem prawnym normującym wcześniejsze przechodzenie na emeryturę jest ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. nr 162, poz. 1118 z późniejszymi zmianami ).

Przypomnijmy, że ustawa z 17 grudnia 1998 r. wprowadza zróżnicowane zasady przechodzenia na emeryturę dla osób, które urodziły się przed l stycznia 1949 r. i po tej dacie. Nas przede wszystkim interesują ci kandydaci do wcześniejszej emerytury, którzy urodzili się przed dniem 1 stycznia 1949 r.

W myśl art. 27 ustawy emerytura w zwykłym trybie przysługuje tym, którzy spełnili łącznie następujące warunki:

1) osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn,
2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Przy tej okazji przypomnijmy, że okresy nieskładkowe zalicza się tylko w wymiarze 1/3 okresów składkowych.

“Art. 29. Ubezpieczeni urodzeni przed dniem l stycznia 1949 r., będący pracownikami, którzy nie osiągnęli wieku emerytalnego, określonego w art. 27 pkt l, mogą przejść na emeryturę:

1) kobieta - po osiągnięciu wieku 55 lat, jeżeli ma co najmniej 30-letni okres składkowy i nieskładkowy, albo, jeżeli ma co najmniej 20-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz została uznana za całkowicie niezdolną do pracy,
2) mężczyzna - po osiągnięciu wieku 60 lat, jeżeli ma co najmniej 25-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy.”

Z zacytowanego art. 29 ustawy wynika, że zasady wcześniejszego przejścia na emeryturę osób, które urodziły się przed 1 stycznia 1949 r. nie uległy zmianie w zestawieniu z przepisami obowiązującymi do dnia 31 grudnia 1998 r. Nadal niewidomi zaliczeni do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności /dawna I i II grupa inwalidztwa/, mogą przejść na wcześniejszą emeryturę - kobieta po ukończeniu 55 lat, a mężczyzna - 60 lat.

Wymóg dłuższego okresu zatrudnienia (30 lat)  dotyczy wyłącznie kobiet, które nie są niepełnosprawne w stopniu znacznym lub umiarkowanym.

“Art. 30. Odrębne przepisy określają zasady wcześniejszego przechodzenia na emeryturę dla osób, określonych w art. 27, które są:

1) inwalidami wojennymi i wojskowymi oraz kombatantami,
(...)
4) żołnierzami zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianymi w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu...”

Przypomnijmy, że inwalidzi wojenni i wojskowi, pobierający świadczenia rentowe na podstawie ustawy z dnia 29 maja, 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z r. 1983 nr 13, poz. 68 z późniejszymi zmianami ) mają prawo przejścia na wcześniejszą emeryturę po przepracowaniu:

1) kobieta - 20 lat i osiągnięcia 50 roku życia
2) mężczyzna - po przepracowaniu 25 lat i osiągnięciu wieku 55 lat.

O pięć lat wcześniej mogą też przejść na emeryturę: osoby uprawnione do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem w pracy, w drodze do pracy lub z pracy albo wskutek choroby zawodowej ( ustawa z dnia 12 czerwca 1975 r. - Dz. U. z r. 1983 nr 30, póz. 144 z późniejszymi zmianami ).

,,Art. 32.1. Ubezpieczonym urodzonym przed dniem l stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

2. Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia.
3. Za pracowników zatrudnionych w szczególnym charakterze uważa się:

/.../
3/ pracowników wykonujących działalność twórczą lub artystyczną,
4/ dziennikarzy /.../ objętych układem zbiorowym pracy dziennikarzy,
5/ nauczycieli, wychowawców lub innych pracowników pedagogicznych wykonujących pracę nauczycielską wymienioną w art. l ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. -Karta nauczyciela /Dz. U. z roku 1997 nr 56, póz. 357/,
6/ żołnierzy zawodowych /.../•

4. Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.”

Na podstawie zacytowanego, art. 32 ustawy zachowują szczególne uprawnienia pracownicy, u których rodzaj pracy tak ich eksploatuje, że mogą przejść na wcześniejszą emeryturę nawet w wieku 45 lat ( żołnierze zawodowi ).

Na zakończenie omawianego problemu warto jeszcze przytoczyć przepis art. 103 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.:
 

“ 1. Prawo do emerytur i rent ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu na zasadach określonych, w art. 104-106.
2. Przepisu ust. l nie stosuje się do emerytów, którzy ukończyli 60 lat /kobiety/ lub 65 lat ( mężczyźni )”.

Na marginesie warto dodać, że aktualnie Rząd zgłosił wniosek w sprawie nowelizacji art. 103 i 104 omawianej ustawy. W myśl projektu, osoby, które przejdą na wcześniejszą emeryturę na zasadach określonych w art. 29 - 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., nie będą mogły pracować zarobkowo. Ograniczenie to nie dotyczyłoby tych emerytów, którzy osiągnęli wiek 60 ( kobiety ) i 65 lat ( mężczyźni ). Nowelizacja ta ma stworzyć korzystniejsze warunki przy ubieganiu się o zatrudnienie, młodym absolwentom szkół średnich i wyższych.

powrót do menu
BI MPZN Rok IV Nr 9(40)/99

W myśl rozporządzenia do zadań starosty należy zatwierdzenie programu powołania warsztatu terapii zajęciowej. W §4 rozporządzenia dodaje się ust. 1a w brzmieniu: „Oddział Funduszu, po uzyskaniu od starosty akceptacji projektu zorganizowania warsztatu, podejmuje decyzję o finansowaniu warsztatu w wysokości i na warunkach określonych w umowie zawartej z jednostką organizującą warsztat." Konsekwencją tych zmian jest znowelizowanie § 9 rozporządzenia: „1. Starosta zawiera z jednostką, która zorganizowała warsztat, umowę określającą roczną wysokość środków finansowych na działalność warsztatu zgodnie z warunkami określonymi w umowie, o której mowa w § 4 ust. l a, z uwzględnieniem podziału na poszczególne rodzaje kosztów, zaliczonych do kosztów działalności warsztatów finansowanych ze środków Funduszu. Umowa obowiązuje od pierwszego dnia po dniu zakończenia finansowania warsztatu na podstawie umowy, o której mowa w §4 ust. 1a."
Strony corocznie w aneksie do umowy określają wysokość finansowania warsztatu. Do zadań starosty należy nadzór nad działalnością warsztatu - jego rozliczanie zarówno finansowe, jak i merytoryczne. Rolę zespołu merytorycznego nadzoru przejmuje centrum pomocy.
Na zakończenie należy jeszcze przytoczyć znowelizowaną treść § 5 ust. 2 rozporządzenia:
„Czas trwania zajęć w warsztacie wynosi do 35 godzin tygodniowo i do 7 godzin dziennie. Ustalenie krótszego wymiaru zajęć powoduje konieczność odpowiedniego zmniejszenia wysokości finansowania."
Tak sformułowany przepis porządkuje czas pracy warsztatów terapii zajęciowej.

powrót do menu

„ §4. 1. Przesyłkę doręcza się, /.../ wyłącznie adresatowi, chyba że przepisy Kodeksu postępowania cywilnego dopuszczają doręczenie innej osobie. /.../
§ 5. 1. Osoby, o których mowa w §4, potwierdzają odbiór przesyłki na formularzu potwierdzenia odbioru przez wpisanie daty otrzymania przesyłki i umieszczenie czytelnego podpisu zawierającego imię i nazwisko. Listonosz wpisuje datę doręczenia przesyłki, imię i nazwisko odbierającego, zaznacza sposób doręczenia co potwierdza własnoręcznym podpisem."
Przepisy rozporządzenia nie odpowiadają na pytanie, co należy uczynić, gdy adresatem jest niewidomy, który nie umie złożyć podpisu
w myśl § 5 ust. l rozporządzenia. Zgodnie z przyjętą praktyką podpis może złożyć inna osoba powołując się na to, iż czyni to na prośbę niewidomego. Fakt ten powinien potwierdzić listonosz. O ile podpis niewidomego jest nieczytelny, potwierdzenia podpisu winien dokonać listonosz.

powrót do menu

Zmiana dotyczy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 25 czerwca 1998 r. ( Dz.U. nr 86, poz. 548 ) - Enc.Pr. nr 95, poz. 12.

W myśl nowego aktu prawnego: „Użyte w rozporządzeniu i w załącznikach do rozporządzenia w różnych przypadkach wyrazy:

a/ „rejonowy urząd pracy" - zastępuje się wyrazami „powiatowy urząd pracy," użytymi w odpowiednim przypadku,
b/ „dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy" - zastępuje się wyrazem „starosta", użytym w odpowiednim przypadku,
c/ „dyrektor" - zastępuje się wyrazem „starosta", użytym w odpowiednim przypadku,
d/ „wojewódzki urząd pracy - zastępuje się wyrazem „starosta" użytym w odpowiednim przypadku".

powrót do menu

W myśl obwieszczenia od dnia 1 września 1999 r. do dnia 30 listopada 1999 r. zasiłek dla bezrobotnych w wysokości podstawowej określonej w art. 24 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu wynosi 402,60 zł miesięcznie.

Zasiłek dla bezrobotnych od 1 czerwca do 31 sierpnia br. był podany w Enc.Pr. nr 101, poz. 8.

powrót do menu

W myśl komunikatu „przeciętne wynagrodzenie w II kwartale 1999 r. wyniosło 1659,48 zł".
Przeciętne wynagrodzenie za I kwartał 1999 r. było podane w Enc. Pr. nr 101, poz. 7.
Wzrost przeciętnego wynagrodzenia o około 60 zł zarzutuje na podwyższenie kwot granicznych 70% i 130% przeciętnego wynagrodzenia określanych przez Prezesa ZUS-u.

powrót do menu

Najbardziej istotne zmiany wprowadzone zostały  do sposobu korzystania z zasiłków chorobowych, ale o tym napiszę w jednym z najbliższych numerów Encyklopedii Prawa. Dziś ograniczę się do świadczenia rehabilitacyjnego i zasiłku wyrównawczego.

„Art. 18. l. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.
2. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy."
Stwierdzenie stanu zdrowia uprawniającego do świadczenia rehabilitacyjnego należy do uprawnień lekarza orzecznika ZUS. Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub do świadczenia przedemerytalnego.
„Art. 19.1. Świadczenie rehabilitacyjne wynosi 75% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, a jeżeli niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo, jeżeli niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży - 100% tej podstawy /.../ Świadczenie rehabilitacyjne, podobnie, jak zasiłek chorobowy podlega waloryzacji na zasadach określonych w ustawie /art. 44/.
Pracownik, z którym rozwiązano umowę o pracę w związku z wyczerpaniem zasiłku chorobowego i przejściem na świadczenie rehabilitacyjne powinien być ponownie przyjęty do pracy po wyczerpaniu tego świadczenia.

powrót do menu
BI MPZN Rok IV Nr 8(39)/99

Rozporządzenie na nowo określa zasady dofinansowania powiatów na prowadzenie domów pomocy społecznej.

„§3. 1. Kwotę dotacji dla powiatu ustala się w wysokości odpowiadającej iloczynowi liczby mieszkańców domów w powiecie i miesięcznego kosztu utrzymania pomniejszonego o dochody uzyskiwane z odpłatności za pobyt w domu, nie wyższej jednak niż średnia miesięczna wojewódzka kwota dotacji oraz 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W uzasadnionych przypadkach kwota dotacji dla powiatów może zostać zmniejszona lub zwiększona, nie więcej jednak niż o 10%, w zależności od znajdujących się w powiecie typów domów oraz uzyskanych dochodów z tytułu odpłatności za pobyt w domu".
Domy pomocy społecznej prowadzone przez Polski Związek Niewidomych będą korzystały z tych dotacji. Należy pamiętać, że wysokość dotacji ulega zmniejszeniu, jeżeli dom na wolne miejsce nie przyjmie nowego pensjonariusza w ciągu 15 dni od dnia zwolnienia się miejsca. Rozporządzenie weszło w życie z dniem l czerwca 1999 r.

powrót do menu

Zmiana dotyczy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. ( Dz. U. nr 123, poz. 776 z późniejszymi zmianami ) -Enc. Pr. nr 92, poz. 16, nr 95, poz. 33 i nr 98, poz. 6.
Znowelizowane przepisy przy zdefiniowaniu terminu „przeciętne wynagrodzenie" odwołują się do przepisów emerytalnych, a co za tym idzie, jest to wynagrodzenie ubruttowione, czyli zwiększone o część składki opłacanej przez samego pracownika.
Z kolei w art. 21 nowelizowanej ustawy przyjęto, że zakład pracy nie spełniający wymogu zatrudnienia 6% osób niepełnosprawnych, za każdego nie zatrudnionego niepełnosprawnego wnosi na rzecz Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych 40,65% przeciętnego wynagrodzenia. Analogiczną zmianę wprowadzono do art. 26 ustalającego zasady finansowania stanowisk pracy osoby niepełnosprawnej zatrudnionej przez pracodawcę. Na wyposażenie stanowisk pracy pracodawca może uzyskać już nie kwotę równą 30-krotnemu przeciętnemu wynagrodzeniu, ale 25-krotnemu, a przy zatrudnianiu niewidomych -zamiast 50-krotnemu, 40-krotnemu. Jest to wyraźne obniżenie kwoty dofinansowania, gdyż zastosowane zmniejszenie znacznie przekracza kwotę składki na emerytury i renty opłacanej przez pracownika.
Dalej ustawa stara się rozwiązać zagadnienia wynikające ze zmiany art. 25 ustawy normującego nowe zasady opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Zatem mamy tu do czynienia z konsekwentnym wprowadzaniem ograniczeń finansowych wydatków związanych z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych.

 powrót do menu

Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do publicznych zakładów służby zdrowia, a ponadto stanowią podstawę przy ustalaniu wynagrodzenia we wszystkich innych zakładach służby zdrowia, w szczególności przy pertraktacjach dyrektorów zakładów służby zdrowia z kasą chorych.
Rozporządzenie w załącznikach określa stawki wynagrodzenia zasadniczego, tabelę zaszeregowania stanowisk pracy dla pracowników zakładów służby zdrowia.

„§4. 1. Miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego określona w załączniku /.../ przysługuje za pełny wymiar czasu pracy.
2. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy wszystkie składniki wynagrodzenia przysługują w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę".

  W tym miejscu przypomnijmy, że tygodniowy pełny wymiar czasu pracy niewidomego masażysty wynosi 31,5 godziny.

„§ 6. 1. W ramach środków na wynagrodzenia może być tworzony fundusz premiowy.
2. Wysokość funduszu premiowego, zadania oraz zasady premiowania określa zakładowy regulamin premiowania."

Zatem fundusz premiowania nie jest obligatoryjny i kierownik zakładu może go nie wyodrębnić.

„§8.1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości wynoszącej po 5 latach pracy 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o jeden procent za każdy dalszy rok pracy, aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.
2. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia.
3. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się także inne okresy Jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczaniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze /np. okres urlopu wychowawczego/.
4. W przypadku, gdy praca w zakładzie /.../- zakładzie służby zdrowia, stanowi dodatkowe zatrudnienie, do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego. /.../
6. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie."

Dodatek ten przysługuje także za dni, za które pracownik otrzymuje zasiłek z ubezpieczenia społecznego /chorobowy, opiekuńczy/.

„§13. l. Za długoletnią pracę pracownikowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:

1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy,
2) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,
3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,
4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,
5) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy.

Rozporządzenie nie wprowadza żadnych zmian do zasad wypłacania nagrody jubileuszowej w razie zbiegu prawa do dwóch nagród /np. przy rozszerzeniu okresów podlegających zaliczeniu/.

„§14. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na emeryturę lub rentę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości:

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeśli był zatrudniony krócej niż 15 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeśli był zatrudniony co najmniej 15 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeśli był zatrudniony co najmniej 20 lat.

Pracownik, który otrzymał odprawę nie może jej otrzymać ponownie, chociażby w pierwszym przypadku była to odprawa z tytułu przejścia na rentę, a następnie z tytułu przejścia na emeryturę.
W załącznikach do rozporządzenia określających kategorie zaszeregowania i związane z tym stawki wynagrodzenia nie ma słowa „masażysta". Za to jest mowa o „starszym techniku medycznym" i o „techniku medycznym". Starszy technik medyczny posiada 14 kategorię zaszeregowania z uposażeniem zasadniczym zamykającym się w widełkach od 725 zł do 1520 zł, a technik medyczny - ma 13 kategorię zaszeregowania z uposażeniem zamykającym się w widełkach od 693 zł do 1410 zł. Stawki wynagrodzenia zasadniczego uwzględniają wzrosty wynikające z przeliczenia zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu przeliczenia przychodów w związku z wprowadzeniem obowiązku opłacania składki na ubezpieczenia społeczne przez ubezpieczonych /Dz. U. nr 153, poz. 1006/-Enc. Pr. nr 97, poz. 5.

powrót do menu
BI MPZN Rok IV Nr 7(38)/99

W obwieszczeniu Minister Pracy i Polityki Socjalnej ustala nowe kwoty przychodów i świadczeń z pomocy społecznej obowiązujące od 1 czerwca 1999 r.

„1. Wskaźnik waloryzacji kwot wymienionych w ustawie o pomocy społecznej oraz powołanych wyżej rozporządzeniach wynosi od dnia 1 czerwca 1999 r. - 109,28%.
2. Od dnia 1 czerwca 1999 r.:

1) wartość dochodu odpowiadająca dochodowi miesięcznemu z l ha przeliczeniowego wynosi 175 zł,
2)  wysokość dochodu uprawniająca do świadczeń z pomocy społecznej nie przekracza:

a) na osobę samotnie gospodarującą - 384 zł,
b) na pierwszą osobę w rodzinie - 348 zł,
c) na drugą i dalsze osoby w rodzinie powyżej 15 lat - 245 zł,
d) na każdą osobę w rodzinie poniżej 15 lat - 175 zł,

3) zasiłek stały wynosi 348 zł,
4) renta socjalna wynosi 348 zł,
5) dodatek do zasiłku stałego wynosi 91 zł
6) dodatek do renty socjalnej wynosi 91 zł,
7) minimalna wysokość zasiłku okresowego wynosi 15 zł,
8) minimalna wysokość zasiłku stałego wyrównawczego wynosi 15 zł,
9) kwota dochodu uprawniającego kobietę w ciąży lub wychowującą dziecko do świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze wynosi nie więcej niż 384 zł,
10) miesięczny zasiłek pieniężny dla kobiety w ciąży lub wychowującej dziecko wynosi nie więcej niż 348 zł,
11) jednorazowy zasiłek pieniężny dla kobiety w ciąży lub wychowującej dziecko na każde dziecko urodzone podczas ostatniego porodu wynosi 167 zł /.../".

powrót do menu

W myśl komunikatu od dnia 1 czerwca 1999 r. (przypuszczalnie do dnia 31 maja 2000 r.):
 

„1. kwoty najniższej emerytury i renty wynoszą:

1) 451,11 zł miesięcznie - emerytura, renta rodzinna i renta dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy,
2) 347,00 zł miesięcznie - renty dla osoby częściowo niezdolnej do pracy.

2. kwoty dodatków do emerytury i renty wynoszą:

1) pielęgnacyjnego 115,67 zł miesięcznie,
2) dla sieroty zupełnej - 217,40 zł miesięcznie.

3. Kwoty maksymalne zmniejszeń emerytur lub rent w razie osiągania przychodów w kwocie przekraczającej 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za I kwartał 1999 r., nie wyższej jednak niż 130% tej kwoty wynoszą:

1) 312,13 zł- dla emerytury lub renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy,
2) 234,10 zł dla renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy,
3) 265,31 zł - dla renty rodzinnej, do której uprawniona jest jedna osoba."

powrót do menu

W myśl komunikatu „od dnia l czerwca 1999 r. kwota przychodu odpowiadająca :

1)  70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za I kwartał 1999 r. - wynosi 1.119,00 zł,
2/ 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za I kwartał 1999 r. - wynosi 2.078,10 zł."

powrót do menu
BI MPZN Rok IV Nr 6(37)/99

„§1.1. W skład powoływanego i odwoływanego przez starostę powiatowego zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, zwanego dalej „powiatowym zespołem", wchodzą przewodniczący i członkowie".

Podstawowym zadaniem powiatowego zespołu jest orzekanie o stopniu niepełnosprawności.

„§3. Powiatowy zespół współdziała z organami administracji rządowej i organami jednostek samorządu terytorialnego w sprawach:

1/ pomocy społecznej i rehabilitacji osób niepełnosprawnych - zgodnie ze wskazaniami zawartymi w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności,
2/ toczących się postępowań przed organami rentowymi i instytucjami realizującymi ubezpieczenia społeczne."

§ 7. 1. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych sprawuje zwierzchni nadzór nad orzekaniem o stopniu niepełnosprawności przez:

1/ opracowywanie standardów postępowania,
2/ udzielania wyjaśnień w sprawach stosowania przepisów i procedur.
3/ instruktaż dla powiatowych zespołów i wojewódzkich zespołów,
4/ kontrolę prawidłowości i jednolitości stosowania standardów postępowania."

powrót do menu

Rozporządzenie, podobnie jak i zamieszczone pod poz. 1, stanowi akt wykonawczy do ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ( Dz.U. nr 123, poz. 776 z późniejszymi zmianami ).
Przy ocenie stopnia niepełnosprawności bierze się pod uwagę:

- orzeczenie lekarza o stanie zdrowia,
- wiek, płeć, wykształcenie, zawód, posiadane kwalifikacje,
- wykonywane dotychczas zatrudnienie; możliwość dalszego wykonywania pracy,
- możliwość całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do wykonywania dotychczasowej lub innej pracy, rehabilitację lub reorientację zawodową,
- możliwość poprawy w zakresie funkcjonowania w życiu codziennym przez działania rehabilitacyjne.

„§ 3. 1. Zachowanie zdolności do pracy w warunkach specjalnych oznacza możliwość zatrudnienia osoby niepełnosprawnej na stanowisku pracy, które w szczególności:

1) spełnia warunki w zakresie dostępności, funkcjonalności, organizacji i bezpieczeństwa pracy,
2) jest przystosowane i oprzyrządowane odpowiednio do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności,
3) umożliwia prowadzenie rehabilitacji.

Przyjęte sformułowanie § 3 ust. 1 pkt 3 rodzi pewne niebezpieczeństwo, że przez warunki specjalne nie będzie się uważało między innymi np. stanowiska profesora wyższej uczelni odpowiednio oprzyrządowanego, ale nie zabezpieczającego rehabilitacji.
Społecznie ważne znaczenie posiada § 5, który między innymi stanowi:

,,1. Przy ocenie konieczności korzystania ze świadczeń i usług socjalnych oraz opiekuńczych bierze się pod uwagę, czy występuje ograniczenie lub brak zdolności do wykonywania czynności, stosownie do wieku, płci i środowiska, które uniemożliwia osiągnięcie samowystarczalności, samodzielności i niezależności ekonomicznej lub fizycznej.
Przy ocenie konieczności korzystania z ulg i uprawnień bierze się pod uwagę, czy niepełnosprawność stanowi utrudnienie w funkcjonowaniu osoby".

Musimy mieć świadomość, że większość uprawnień w najbliższych latach będzie uzależniona od odpowiedniego wpisu w legitymacji o stopniu niepełnosprawności.

„§ 6. 1. Wniosek o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności /.../ składa się do powiatowego zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, zwanego dalej powiatowym zespołem".

Wniosek powinien zawierać dane osobowe, informację o stanie zdrowia oraz dla jakich potrzeb orzeczenie jest konieczne. Wniosek winna podpisać osoba zainteresowana lub jej przedstawiciel ustawowy. Do wniosku musi być dołączone zaświadczenie lekarza, pod którego opieką pozostaje osoba niepełnosprawna. W posiedzeniu powiatowego zespołu rozpatrującego złożony wniosek, bierze udział osoba zainteresowana. W myśl § 9 ust. 3 rozporządzenia, osoba zainteresowana może być zbadana w miejscu zamieszkania, o ile lekarz prowadzący stwierdzi taką konieczność. Duże praktyczne znaczenie posiada § 14 rozporządzenia:

„1. Osoby posiadające ważne orzeczenie o trwałym lub okresowym inwalidztwie, wydane na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym dla celów rentowych przed dniem l września 1997 r., mogą składać do zespołów wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności dla celów korzystania z ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów.
2. Osoby, które uzyskały orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie zawierające przyczyny całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, która jest podstawą do korzystania z ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów, mogą składać do zespołu wniosek o wydanie orzeczenia zawierającego odpowiednie wskazania".

Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wynikające z przedłożonych prawomocnych orzeczeń wiąże zespół.
Rozpatrzenie wniosku w każdej sprawie winno nastąpić nie później niż w ciągu trzech miesięcy, a w szczególnie skomplikowanej sprawie - w ciągu czterech miesięcy.

,,§16. 1. Osoba zainteresowana może wnieść, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia, odwołanie do wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności /.../, za pośrednictwem powiatowego zespołu, który wydał
orzeczenie."

Przypomnijmy, że w myśl art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych na orzeczenie wojewódzkiego zespołu służy osobie zainteresowanej skarga do okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych.

„§ 21. 1. Organem uprawnionym do wystawiania legitymacji osoby niepełnosprawnej /.../, jest starosta."

Legitymacja zawiera dane osobowe, określa stopień niepełnosprawności oraz okres ważności, o ile niepełnosprawność nie ma charakteru trwałego. Dla osób o wszystkich stopniach niepełnosprawności z powodu narządu wzroku, legitymacja ma kolor zielony / napisy w kolorze czarnym/, a dla osób o pozostałych przyczynach niepełnosprawności ma kolor biały.
Nowy akt prawny wszedł w życie z mocą od l stycznia br. i uchylił rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 sierpnia 1997 r. ( Dz.U. nr 100, poz. 627 )-Enc. Pr. nr 92, poz. 5.

powrót do menu

Zmiana dotyczy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 maja 1998 r. ( Dz. U. nr 67, poz. 439 ) - Enc. Pr. nr 95, poz. 7 i polega przede wszystkim na zastąpieniu wojewódzkiego urzędu pracy starostwem, a dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy - starostą. Pozostałe zmiany nie deaktualizują wyjaśnień podanych w Enc. Pr. nr 95 poz. 7

powrót do menu

BI MPZN Rok IV Nr 5(36)/99

„§ 1. Rozporządzenie określa rodzaje wydatków, szczegółowe zasady wykorzystania środków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, tryb ustalania zakładowego regulaminu wykorzystania tych środków oraz wysokość i zasady udzielania pomocy nie pracującym osobom niepełnosprawnym, byłym pracownikom zakładu pracy chronionej /.../.

§ 2. Środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwanego dalej „funduszem rehabilitacji", przeznaczone są na następujące rodzaje wydatków:

1) poradnictwo zawodowe,
2) szkolenie zawodowe oraz dokształcanie, w tym również w szkołach średnich i wyższych,
3) przygotowanie, a także odtworzenie utraconych albo zniszczonych na skutek zdarzeń losowych stanowisk pracy, a w szczególności na:

a) zakup, modernizację oraz dostosowanie maszyn i urządzeń do indywidualnych potrzeb wynikających z psychofizycznych możliwości osób niepełnosprawnych /.../"

„4) podstawową i specjalistyczną opiekę medyczną oraz poradnictwo i usługi rehabilitacyjne /.../
5) dodatkowe wynagrodzenia pracowników za znajomość i posługiwanie się językiem migowym oraz wynagrodzenia lektorów dla pracowników niewidomych zatrudnionych na stanowiskach nierobotniczych,
6) wynagrodzenia za dodatkowy urlop wypoczynkowy,
7) wynagrodzenia za czas zwolnień od pracy osób o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, skierowanych: na turnusy rehabilitacyjne, badania specjalistyczne, zabiegi lecznicze lub usprawniające w celu uzyskania sprzętu ortopedycznego."

„§ 4. 1. Pomoc indywidualna, o której mowa w § 2 pkt 12, może być udzielana jako bezzwrotna lub jako nie oprocentowana pożyczka.2. Nie oprocentowana pożyczka, o której mowa w ust. l, może być częściowo lub całkowicie umorzona w przypadku, gdy wykorzystana została zgodnie z przeznaczeniem".

Pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej ustala regulamin wykorzystania funduszu rehabilitacji w uzgodnieniu ze służbą rehabilitacyjno-leczniczą, z działającymi w zakładzie związkami zawodowymi, a w razie ich braku z przedstawicielami zatrudnionych osób niepełnosprawnych. W wypadku braku uzgodnień, w terminie 30 dni od daty przedłożenia projektu regulaminu, regulamin ustala sam pracodawca.
Nowy akt prawny wszedł w życie z mocą od 1 stycznia 1999 r. i uchylił rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 czerwca 1992 r. ( Dz.U. nr 52, poz. 240, z późniejszymi zmianami ) - Enc. Pr. nr 72, poz. 4.

powrót do menu

„§ 1. Przepisy rozporządzenia określają rodzaje zadań z zakresu rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej /.../, które mogą być zlecane organizacjom pozarządowym lub jednostkom samorządu terytorialnego, ogólne warunki i tryb zlecania zadań, zasady ustalania i rozliczania dotacji przekazanych na realizację tych zadań ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zwanego dalej „Funduszem", tryb dokonywania ocen oraz sprawowania nadzoru i kontroli realizacji zleconych zadań".

Nowością tego rozporządzenia jest postawienie znaku równości pomiędzy organizacjami pozarządowymi i jednostkami samorządu terytorialnego.

„§ 2. 1. Organizacjom pozarządowym i jednostkom samorządu terytorialnego mogą być zlecane następujące zadania:

1) organizowanie i prowadzenie szkoleń i kursów, warsztatów, grup środowiskowego wsparcia oraz zespołów aktywności społecznej dla osób niepełnosprawnych,
2) organizowanie szkoleń i warsztatów dla członków rodzin osób niepełnosprawnych, opiekunów i wolontariuszy /.../ ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień dotyczących procesu integracji osób niepełnosprawnych /.../ zwiększania ich aktywności życiowej i zaradności osobistej oraz niezależności ekonomicznej /.../,
3)prowadzenie terapii psychologicznej dla osób, które stały się niepełnosprawne w stopniu znacznym lub umiarkowanym w celu złagodzenia stresu spowodowanego niepełnosprawnością,
4) prowadzenie grupowych i indywidualnych zajęć, mających na celu nabywanie, rozwijanie i podtrzymywanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego funkcjonowania, w tym w szczególności obejmujących naukę orientacji w przestrzeni i wykonywanie czynności dnia codziennego przez osoby ociemniałe /.../
5) organizowanie imprez kulturalnych, sportowych i rekreacyjnych /.../ wspierających aktywność osób niepełnosprawnych w tych dziedzinach,
6) organizowanie targów, wystaw i innych imprez o charakterze wystawienniczym promujących aktywność osób niepełnosprawnych /.../
7) opracowywanie i wydawanie publikacji /.../ w szczególności służących przybliżeniu problematyki niepełnosprawności /.../
8) badania, ekspertyzy i analizy służące pełniejszemu rozpoznaniu zjawiska niepełnosprawności oraz lepszemu zrozumieniu potrzeb różnych środowisk osób niepełnosprawnych oraz potrzeb wynikających z różnych rodzajów niepełnosprawności,
9) opracowanie i realizacja programów celowych służących zaspokajaniu potrzeb i rozwiązywaniu problemów osób niepełnosprawnych, w tym w szczególności programów związanych z aktywizacją osób niepełnosprawnych na rynku pracy,
10) prowadzenie rehabilitacji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej w różnych typach placówek."

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, wniosek powinien zawierać:
- szczegółowy zakres zadania,
- termin i miejsce realizacji,
- kalkulację przewidywanych kosztów realizacji,
- informację o posiadanych zasobach rzeczowych i kadrowych,
- wykaz sprzętu i urządzeń niezbędnych do realizacji zadania i konieczność zakupu brakującego sprzętu,
- wysokość dotacji na realizację zadania zleconego.

§ 5. 2. „Do wniosku /.../ należy dołączyć:

1) opinię zarządu głównego /lub innego najwyższego organu wykonawczego organizacji/ w sprawie możliwości prawidłowej realizacji przez wnioskodawcę zadania zleconego - w przypadku wniosku składanego przez oddział terenowy organizacji pozarządowej,
2) pełnomocnictwo zarządu głównego /.../ do zawarcia umowy o realizację zadania zleconego wraz z dokumentem akceptującym i potwierdzającym treść wniosku - w przypadku wniosku składanego przez oddział terenowy organizacji pozarządowej nie posiadający osobowości prawnej, /.../".

„ § 17. Zleceniodawca może uwzględnić w kwocie dotacji, z zastrzeżeniem § 18, środki na roboty budowlane oraz na inne zadania o charakterze inwestycyjnym /.../ tylko w przypadku, gdy jest to niezbędne do prawidłowej realizacji zleconego zadania.

§ 18. Zleceniodawca może uwzględnić w kwocie dotacji środki na zakup sprzętu i urządzeń oraz na roboty budowlane i inne zadania o charakterze inwestycyjnym /.../ łącznie do wysokości 20% ogólnej kwoty dotacji, nie więcej jednak niż do wysokości kwoty stanowiącej 40-krotność najniższego wynagrodzenia pracowników /.../ obowiązującego w listopadzie roku poprzedzającego zawarcie umowy /.../."

Zleceniobiorca zobowiązany jest wydzielić subkonto na środki przekazywane przez Fundusz w ramach realizacji umowy. Środki wykorzystane na inne cele podlegają zwrotowi wraz z ustawowymi odsetkami.

„§ 23. 1. Zleceniobiorca jest obowiązany do przedstawienia zleceniodawcy rozliczenia realizacji zadania pod względem rzeczowym i finansowym, zgodnie z treścią umowy.
2. Rozliczenie, o którym mowa w ust. l, powinno nastąpić w terminie 30 dni od dnia zakończenia realizacji zadania.
3. W przypadku realizacji umowy zawartej na czas nie oznaczony, zleceniobiorca jest obowiązany do przedstawienia zleceniodawcy rozliczenia tej części zadania, której realizacja przypada na dany rok kalendarzowy."

Zatwierdzenie rozliczenia rocznego winno nastąpić do końca lutego. Rozporządzenie weszło w życie z mocą od dnia l stycznia 1999 r.

powrót do menu

„Art. 15 - Prawo osób niepełnosprawnych fizycznie lub umysłowo do szkolenia zawodowego, rehabilitacji oraz readaptacji zawodowej i społecznej.
W celu zapewnienia skutecznego wykonywania prawa osób niepełnosprawnych fizycznie lub umysłowo do szkolenia zawodowego, rehabilitacji oraz readaptacji zawodowej i społecznej, Umawiające się Strony zobowiązują się:

1) podjąć konieczne środki w celu zapewnienia osobom niepełnosprawnym ułatwień szkoleniowych, w tym, jeżeli to konieczne, utworzenie wyspecjalizowanych instytucji publicznych lub prywatnych,
2/ podjąć odpowiednie środki w celu zatrudniania osób niepełnosprawnych, takie jak wyspecjalizowane służby pośrednictwa pracy, ułatwianie podejmowania pracy chronionej oraz środki dla zachęcania pracodawców do zatrudniania osób niepełnosprawnych".

W dniu 30 listopada 1998 r. Rząd Polski złożył oświadczenie o ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Europejskiej Karty Społecznej - ( Dz.U. z r. 1999 nr 8, poz. 68 ).

powrót do menu

W myśl komunikatu „od dnia 1 marca 1999 r. kwota odpowiadająca:

1)  70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za IV kwartał 1998 r. - wynosi 941,50 zł,
2) 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia /.../- wynosi 1 748,10 zł".

Addendum ( od A.A.) :

od 1.06.99 (kwoty BRUTTO !!! - czyli z podatkiem )

do 1119 zł - ZUS nie zabierze NIC
od 1119 zł do 2087 zł - zabierze 24 %

powyżej 2087 zł następuje zawieszenie wypłacania renty

patrz także tutaj

powrót do menu

Po dniu 1 stycznia bieżącego roku, w domach pomocy społecznej doszło do gorszących kontrowersji: pensjonariusze opierając się na przepisach emerytalnych domagają się potrącania im z ich świadczeń emerytalnych jedynie 50% pobieranego świadczenia, a dyrektorzy domów opierając się na przepisach o pomocy społecznej - 70% tych świadczeń. Jest to typowa niespójność prawa, którą tłumaczyć może jedynie swoisty pośpiech w prowadzonych na tym odcinku pracach legislacyjnych.
Otóż zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. nr 162, poz. 1118 ) ze świadczeń pieniężnych /emerytur i rent/ po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych podlegają potrąceniu, między innymi należności z tytułu odpłatności za pobyt „osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuń-czo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych - na wniosek dyrektorów tych placówek " /art. 139/.
Z kolei, w myśl art. 140 ustawy, potrącenia na pokrycie tych należności nie mogą przekroczyć 50% emerytury lub renty. Jest to zapis ustawowy, a zatem obligatoryjny zarówno wobec dyrektorów domów pomocy społecznej, jak i ZUS-u.
Inne stanowisko zajmuje ustawa z dnia 29 listopada 1990 roku o pomocy społecznej ( Dz. U. z roku 1998 nr 64, poz. 414, nr 106, poz. 668, nr 117, poz. 756 i nr 162, poz. 1118 ). W myśl art. 35 tej ustawy:

„1. Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny według następujących zasad:

1/ miesięczną opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej osoby pełnoletniej, posiadającej dochód ustala się w wysokości 200% kwoty określonej w art. 4 ust. 1 pkt. 1; opłata ta nie może być jednak wyższa, niż 70% dochodu osoby przebywającej w domu pomocy społecznej..."

Zatem, odpłatność za pobyt w domu pomocy społecznej aktualnie wynosi 702 zł miesięcznie i nie może przekroczyć 70% pobieranej emerytury lub renty.
Tę niespójność prawa zachodzącą pomiędzy art. 139 i 140 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, art. 35 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, może usunąć parlament w drodze nowelizacji jednej z tych ustaw. Co jednak mają czynić dyrektorzy domów pomocy społecznej, skoro przy ustalaniu wysokości kwot dofinansowania domów otrzymują jedynie różnicę pomiędzy kosztem rzeczywistym, a kwotą 70% pobieranych przez pensjonariuszy świadczeń emerytalnych i rentowych.
Pozostaje tylko droga negocjacji z samym pensjonariuszem, a jeżeli ten nie zgodzi się dokonać wyrównującej do 70% wpłaty na konto domu pomocy społecznej - można go pozwać do sądu i zachodzi przypuszczenie, że sądy działając w oparciu o ustawę z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej będą zasądzały stosowne wyrównanie. Jak już wyżej zostało powiedziane, ustawa emerytalna wiąże tylko dyrektora i ZUS, natomiast stosunek cywilno-prawny pomiędzy pensjonariuszem, a domem pomocy społecznej normuje ustawa o pomocy społecznej /art. 35 ust. 1 tej ustawy/.
Na zakończenie należy przypomnieć, że zasady odpłatności określone w art. 35 ust. 1 ustawy, nie obowiązują w domach prowadzonych przez podmioty niepubliczne.

powrót do menu

„Art. 27. 1 Zasiłek stały przysługuje osobie nie pozostającej w zatrudnieniu, opiekującej się dzieckiem, wymagającym ze strony innej osoby stałej opieki, polegającej na bezpośredniej, osobistej opiece i pielęgnacji lub systematycznym współdziałaniu w postępowaniu edukacyjnym, leczniczym lub rehabilitacyjnym, jeżeli dziecko jest uprawnione do zasiłku pielęgnacyjnego i dochód rodziny nie przekracza dwukrotnego dochodu określonego zgodnie z art. 4.
2. Osobie, o której mowa w ust. 1, przysługuje zasiłek stały również w wypadku, gdy opiekuje się pełnoletnim dzieckiem, jeżeli dziecko to jest uprawnione do zasiłku pielęgnacyjnego".

Przez dziecko rozumie się dziecko własne, przysposobione lub przebywające w rodzinie zastępczej. Zasiłek wyżej określony nie przysługuje, gdy osoba opiekująca się dzieckiem pobiera tzw. emeryturę wcześniejszą, przyznaną na podstawie uchylonego rozporządzenia Rady Ministrów z 15 maja 1989 roku.
Zasiłek stały określony w ust. 1 art. 27 ustawy, wynosi aktualnie 318 złotych miesięcznie. Zasiłek jednak nie przysługuje, gdy dochód w rodzinie przekracza dwukrotny dochód określony w art. 4 ustawy. Przypomnijmy, że dochód ten od l września 1998 r. wynosi: 318 zł-na pierwszego członka w rodzinie; 224 zł - na drugiego i dalsze osoby w rodzinie powyżej 15 lat; 160 zł - na każdą osobę w rodzinie poniżej 15 lat /Enc. Pr. nr 93, poz. 32/.

Istotne znaczenie posiada dodany art. 31b, który między innymi stanowi:

„1. Za osobę, o której mowa w art. 27 ust. 1 i 2 /.../ ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od kwoty najniższego wynagrodzenia, chyba że osoba ta podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów.
2. Za osobę opiekującą się dzieckiem, o którym mowa w art. 27 ust. 1 i 2, ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od kwoty, o której mowa w ust. 1, jeżeli dochód rodziny nie przekracza dwukrotnego dochodu określonego zgodnie z art. 4, chyba że osoba podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów".

powrót do menu

BI MPZN Rok IV Nr 4(35)/99

Ustawa z dnia 29 grudnia 1998 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrożeniem reformy ustrojowej państwa ( Dz.U. nr 162, poz. 1126 ).

Art. 26 nowelizuje ustawę z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ( Dz.U. nr 123, poz. 776 z późniejszymi zmianami ) - Enc. Pr. nr 92, poz. 16, nr 95, poz. 19 i nr 95, poz. 33.
W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. dodaje się między innymi art. 35 a), który stanowi:

„Do zadań powiatowego centrum pomocy rodzinie należy w szczególności:

1) rehabilitacja osób niepełnosprawnych, o której mowa w art. 10 ust. 1, zgodnie z orzeczeniem i wnioskiem, o którym mowa w art. 10 ust. 5, (chodzi tu o rehabilitację społeczną zgodną z orzeczeniem lekarskim),
2) podejmowanie działań zmierzających do ograniczania skutków niepełnosprawności i likwidacji barier utrudniających osobom niepełnosprawnym funkcjonowanie w społeczeństwie,
3) opracowywanie i przedstawianie planów zadań i informacji z prowadzonej działalności oraz ich udostępniania na potrzeby samorządu województwa."

Dodany art. 35 b) określa zadania powiatowych urzędów pracy. Na tych placówkach spoczywa cała odpowiedzialność za rehabilitację zawodową.
I wreszcie art. 34 omawianej ustawy z dnia 29 grudnia 1998 r. ( Dz.U. nr 162, poz. 1126 ) stanowi:

„Z dniem 1 stycznia 1999 r. właściwi starostowie stają się stroną dotychczasowych umów cywilnoprawnych, dotyczących realizacji przejętych przez samorządy powiatowe zadań z zakresu rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudniania osób niepełnosprawnych, w miejsce dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy".

Zatem pracodawcy, którzy podpisali umowy w sprawie sfinansowania stanowiska pracy i zwrotu wynagrodzeń za zatrudnioną osobę niepełnosprawną, sprawozdania miesięczne muszą składać już nie do WOZiRON-u, ale do właściwego starosty.

powrót do menu

„§ 1.1. Wykaz powiatowych zespołów do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności i ich właściwość miejscową określa załącznik do rozporządzenia."

Rozporządzenie powołuje 49 powiatowych zespołów, których siedziby znajdują się w miastach będących do dnia 31 grudnia 1998 r. siedzibą urzędów wojewódzkich. Zespoły te swoim zasięgiem terytorialnym obejmują po kilka powiatów ościennych w ich obecnych granicach.

powrót do menu

W myśl rozporządzenia, częściowa odpłatność za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym za jeden dzień pobytu, w zależności od okresu na jaki pobyt ten przypada, standardu wyposażenia i rodzaju pokoju wynosi w okresie od l października do 30 kwietnia:

1)w pokoju jednoosobowym z pełnym węzłem sanitarnym -13 zł, bez pełnego węzła sanitarnego - 11 zł,
2) w pokoju dwuosobowym analogicznie - 9 zł i 8 zł,
3) w pokoju wieloosobowym - 6 zł i 5 zł.

1) w pokoju jednoosobowym z pełnym węzłem sanitarnym -18 zł, a bez węzła sanitarnego - 15 zł,
2) w pokoju dwuosobowym analogicznie - 13 zł i 10 zł,
3) w pokoju wieloosobowym - 8 zł i 7 zł.

powrót do menu

BI MPZN Rok IV Nr 4(35)/99

W myśl obwieszczenia, kwoty jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych od 15 grudnia 1998 r. wynoszą:

1) 294,50 zł - za każdy procent uszczerbku na zdrowiu, nie mniej niż 1102,40 zł,
2) 5 457,00 zł - z tytułu zaliczenia do I grupy inwalidów, czyli orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji (niepełnosprawność w stopniu znacznym),
3) 27 270,70 zł - z tytułu wypadku przy pracy powodującego śmierć pracownika, o ile uprawnionym do odszkodowania jest tylko jeden członek rodziny będący współmałżonkiem lub dzieckiem zmarłego,
4) 5 457,00 zł - na każdego dalszego członka rodziny uprawnionego do odszkodowania po zmarłym pracowniku.

powrót do menu

Przypomnijmy, że na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz.U. nr 137, poz. 887 ) - Enc.Pr. nr 96, poz. 17 i 26, podstawa, od której ma być naliczana składka na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, została ograniczona do 250% przeciętnego wynagrodzenia. Ograniczeniu temu nie podlega składka chorobowa. Przepis ten chroni interesy pracowników o wysokich zarobkach, gdyż podstawa emerytury i renty już od dawna została ograniczona do tych 250% przeciętnego wynagrodzenia.
W myśl obwieszczenia „kwota rocznego ograniczenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 1999 wynosi 50 375,22 zł". Kwota ta jest wypadkową z przemnożenia prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w roku 1999 przez 250% i przez 12 miesięcy.

powrót do menu

BI MPZN Rok IV Nr 2(33)/99

---

Ta strona znajduje się w Internecie pod adresem  http://samisobie.clan.pl/  w dziale Prawo
Data umieszczenia na SaSo 11.08.99 r.  A.A.