Art.  1.  Łowiectwo,  jako  element  ochrony  środowiska przyrodniczego,  w rozumieniu ustawy oznacza  ochronę  zwierząt łownych  (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie  z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki  rolnej, leśnej i rybackiej. 
 

Art.  2.  Zwierzęta  łowne w stanie  wolnym,  jako  dobro ogólnonarodowe, stanowią własność Skarbu Państwa. 
 

Art. 3. Celem łowiectwa jest: 
1)   ochrona,  zachowanie  różnorodności  i  gospodarowanie populacjami zwierząt łownych, 
2) ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny, 
3)  uzyskiwanie  możliwie  wysokiej  kondycji  osobniczej  i jakości    trofeów   oraz   właściwej   liczebności   populacji poszczególnych  gatunków  zwierzyny przy  zachowaniu  równowagi środowiska przyrodniczego, 
4)  spełnianie  potrzeb społecznych  w  zakresie  uprawiania myślistwa,  kultywowania  tradycji  oraz  krzewienia  etyki   i kultury łowieckiej. 
 

Art.  4.  1.  Gospodarka łowiecka jest to  działalność  w zakresie ochrony, hodowli i pozyskiwania zwierzyny. 
2. Polowanie oznacza: 

1) tropienie, strzelanie z myśliwskiej broni palnej, łowienie sposobami dozwolonymi zwierzyny żywej, 
2)  łowienie  zwierzyny  przy  pomocy  ptaków  łowczych,  za zezwoleniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych  i Leśnictwa,  - zmierzające do wejścia w jej posiadanie. 

Art. 5. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa   po   zasięgnięciu  opinii  Ministra   Rolnictwa   i Gospodarki Żywnościowej oraz Państwowej Rady Ochrony Przyrody i Polskiego  Związku Łowieckiego ustali, w drodze rozporządzenia, listę gatunków zwierząt łownych. 
 
 

Art.  6.  Naczelnym  organem  administracji  rządowej  w zakresie  łowiectwa  jest Minister Ochrony Środowiska,  Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 
 

Art.  7.  Administrację  w  zakresie  łowiectwa  sprawują wojewodowie, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
 
 

Art. 8. 1. Gospodarka łowiecka prowadzona jest w obwodach łowieckich przez dzierżawców lub zarządców. 
2.  Odstrzały  redukcyjne  zwierząt  łownych  w  parkach narodowych  i  rezerwatach, prowadzone w oparciu o  przepisy  o ochronie  przyrody,  odbywają się  na  zasadach  określonych  w ustawie  i  zgodnie  z  obowiązującymi  okresami  ochronnymi  i kryteriami selekcji. 
3.  Gospodarka  łowiecka  prowadzona  jest  na  zasadach określonych w ustawie i w oparciu o: 

1) roczne plany łowieckie ustalane przez dzierżawców obwodów łowieckich, opiniowane przez zarząd gminy i zatwierdzane  przez nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy  Państwowe, a w obwodach nie wydzierżawionych ustalane przez zarządców tych obwodów  i  zatwierdzane przez dyrektora  regionalnej  dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, 
2)  wieloletnie  łowieckie plany  hodowlane  ustalane  przez dyrektorów   regionalnych  dyrekcji  Państwowego   Gospodarstwa Leśnego  Lasy Państwowe w porozumieniu z wojewodami  i  Polskim Związkiem Łowieckim. 

Art. 9. 1. Ochrona zwierzyny - poza zasadami określonymi w przepisach  o  ochronie przyrody - obejmuje tworzenie  warunków bezpiecznego bytowania zwierzyny, a w szczególności: 

1)  zwalczanie kłusownictwa i wszelkich zjawisk  szkodnictwa łowieckiego, 
2)  zakaz  -  poza  polowaniami  i  odłowami  -  płoszenia, chwytania, przetrzymywania, ranienia i zabijania zwierzyny, 
3)  zakaz wybierania jaj i piskląt oraz niszczenia lęgowisk, nor i gniazd ptasich. 

Art. 10. Posiadanie i hodowanie chartów rasowych lub  ich mieszańców wymaga zezwolenia wojewody. 
 

Art. 11.  1.  Łowiectwo  jest  prowadzone  zgodnie   z podstawowymi kierunkami użytkowania terenów rolnych, leśnych  i rybackich,   w   warunkach   stałego   polepszania   zwierzynie środowiska jej bytowania. 
2.   Gospodarowanie  populacjami  zwierzyny   wymaga   w szczególności: 

1) tworzenia stałych i okresowych osłon dla zwierzyny (lasy, zadrzewienia, zakrzewienia, remizy, osłony miejsc lęgowych), 
2)  wzbogacania  naturalnej bazy  żerowej  dla  zwierzyny  w lasach, 
3)  zachowania istniejących naturalnych zbiorników  wodnych, rekonstrukcji i tworzenia nowych, 
4) racjonalnego stosowania środków chemicznych w rolnictwie i leśnictwie, 
5)  stosowania  terminów  i  technik  agrotechnicznych  nie zagrażających bytowaniu zwierzyny na danym terenie, 
6)   utrzymywania  korytarzy  (ciągów)  ekologicznych   dla zwierzyny, 
7)   utrzymywania  struktury  wiekowej  i   płciowej   oraz liczebności  populacji  zwierzyny  właściwych  dla  zapewnienia równowagi   ekosystemów   oraz   realizacji   głównych    celów gospodarczych w rolnictwie, leśnictwie i rybactwie, 
8)  ochrony  zwierzyny  przed  zagrożeniem  ruchu  pojazdów samochodowych na drogach krajowych i wojewódzkich. 

Art. 12.  Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich  mogą wznosić   urządzenia   związane   z   prowadzeniem   gospodarki łowieckiej,  po  uzyskaniu  zgody właściciela,  posiadacza  lub zarządcy gruntu. 
 

Art. 13.  Dzierżawcy  i  zarządcy  obwodów  łowieckich obowiązani   są  dokarmiać  zwierzynę,  zwłaszcza  w   okresach występowania niedostatku żeru naturalnego oraz wówczas,  gdy  w sposób   istotny   może  to  wpłynąć  na   zmniejszenie   szkód wyrządzanych przez zwierzynę w uprawach i płodach rolnych  oraz w gospodarce leśnej. 
 

Art. 14.  Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich  oraz właściciele,  posiadacze  i  zarządcy  gruntów  są   obowiązani zawiadomić urząd gminy lub organy weterynaryjne o dostrzeżonych objawach  chorób  zwierząt  dziko  żyjących,  które  mogą   być przeniesione na ludzi lub zwierzęta gospodarskie (enzootycznych chorób  zwierzyny),  a  następnie  podporządkować  się  wydanym rozporządzeniom. 
 

Art. 15.  1. Zwierzyna pozyskana w  obwodzie  łowieckim zgodnie  z  przepisami  prawa stanowi własność  dzierżawcy  lub zarządcy  obwodu łowieckiego, a na terenach nie  wchodzących  w skład obwodów łowieckich - własność Skarbu Państwa. 
2. Zwierzyna bezprawnie pozyskana stanowi własność Skarbu Państwa. 
3. Osoby wykonujące polowanie mogą odstąpioną im zwierzynę spożytkować według własnego uznania, z wyłączeniem odsprzedaży. 
4.  Minister  Ochrony Środowiska, Zasobów  Naturalnych  i Leśnictwa   określa,   w   drodze   rozporządzenia,    wysokość ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną. 
 

Art. 16.  (2) 1. Zabrania się chowu i hodowli zamkniętej zwierząt łownych, z wyjątkiem bażanta oraz zwierząt uznanych za zwierzęta gospodarskie na podstawie odrębnych przepisów. 
2.  Minister  Ochrony Środowiska, Zasobów  Naturalnych  i Leśnictwa może wydać zgodę na chów i hodowlę zamkniętą zwierząt łownych  nie będących zwierzętami gospodarskimi do celów  badań naukowych, dydaktyki, zasiedleń lub eksportu zwierzyny żywej.
 
 

Art. 17. Uzyskania koncesji wymaga: 
1) obrót w kraju i z zagranicą zwierzyną żywą, z wyłączeniem sprzedaży  dokonywanej przez dzierżawców  i  zarządców  obwodów łowieckich na terenie kraju, 
2)  obrót  w  kraju i z zagranicą tuszami  zwierzyny  i  ich częściami, z wyłączeniem, o którym mowa w pkt 1, 
3)  sprzedaż  usług turystycznych obejmujących  polowania  w kraju dla cudzoziemców i polowania za granicą. 
 

Art. 18.  Organem  właściwym  do  udzielenia,   odmowy udzielenia i cofania koncesji jest Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 
 

Art. 19. 1. Warunkiem uzyskania koncesji, o których mowa w art. 17, jest złożenie zabezpieczenia majątkowego roszczeń osób trzecich  do  wnioskodawcy  z tytułu  prowadzenia  działalności objętej koncesją, z zastrzeżeniem ust. 2. 
2. Warunkiem uzyskania koncesji, o której mowa w art.  17 pkt  3,  jest ponadto zatrudnienie przez organizatora turystyki osób,  które  złożą  egzamin  ze znajomości  zasad  wykonywania polowania oraz zasad ochrony przyrody. 
3.  Minister  Ochrony Środowiska, Zasobów  Naturalnych  i Leśnictwa  określi,  w  drodze rozporządzenia,  sposób  i  tryb przeprowadzenia egzaminu, o którym mowa w ust. 2. 
 

Art.  20.  1.  Podmiot  wykonujący  działalność  objętą koncesją,  o  której mowa w art. 17 pkt 1 i 2, jest zobowiązany do: 

1) prowadzenia ewidencji skupu, 
2)  zapewnienia badań zwierzyny i mięsa zgodnie z  odrębnymi przepisami. 

Art. 21. Koncesja może być cofnięta w przypadku naruszenia warunków,  o  których  mowa  w  art.  19  ust.  1  i   2,   lub niedopełnienia obowiązków, o których mowa w art. 20 ust. 1. 
 

Art.  22.  W  sprawach  nie uregulowanych  w  ustawie  do koncesji stosuje się przepisy o działalności gospodarczej.
 
 

Art.  23.  1.  Obwód łowiecki stanowi  obszar  gruntów  o ciągłej powierzchni nie mniejszy niż trzy tysiące hektarów,  na którego obszarze istnieją warunki do prowadzenia łowiectwa. 
2.  W  szczególnych przypadkach, uzasadnionych  względami racjonalnej gospodarki łowieckiej i warunkami terenowymi,  mogą być  tworzone,  za  zgodą Ministra Ochrony Środowiska,  Zasobów Naturalnych   i   Leśnictwa,  obwody  łowieckie   o   mniejszej powierzchni. 
 

Art.  24.  1.  Obwody  łowieckie  dzielą  się  na  obwody łowieckie leśne i polne. 
2.  Obwód łowiecki leśny jest to obszar, w którym  grunty leśne  stanowią  co  najmniej  40%  ogólnej  powierzchni   tego obszaru. 
3.  Obwód łowiecki polny jest to obszar, w którym  grunty leśne stanowią mniej niż 40% ogólnej powierzchni tego obszaru. 
 

Art.  25. Obwody łowieckie są tworzone przy uwzględnieniu następujących zasad: 
1)  optymalnego  zaspokojenia potrzeb  w  zakresie  ochrony, zachowania i rozwoju preferowanych gatunków zwierzyny, 
2) unikania dzielenia zbiorników wodnych, 
3)  ustalania przebiegu granic po naturalnych lub  wyraźnych znakach w terenie. 
 

Art. 26. W skład obwodów łowieckich nie wchodzą: 
1) parki narodowe i rezerwaty przyrody, 
2) tereny w granicach administracyjnych miast; jeżeli jednak granice te obejmują większe obszary leśne lub rolne, z obszarów tych  może  być  utworzony  obwód łowiecki  lub  mogą  być  one włączone do innych obwodów łowieckich, 
3) tereny zajęte przez miejscowości nie zaliczane do miast, w granicach  obejmujących zabudowania mieszkalne i gospodarcze  z podwórzami,  placami  i  ulicami  oraz  drogami  wewnątrz  tych miejscowości, 
4) budowle, zakłady i urządzenia, tereny przeznaczone na cele społeczne, kultu religijnego, przemysłowe, handlowe,  składowe, transportowe i inne cele gospodarcze oraz obiekty o charakterze zabytkowym i specjalnym, w granicach ich ogrodzeń. 
 

Art. 27.  1. Podziału obszaru kraju na obwody  łowieckie oraz  zmiany granic tych obwodów dokonuje w obrębie województwa właściwy  wojewoda,  w drodze rozporządzenia,  po  zasięgnięciu opinii  właściwego  dyrektora regionalnej dyrekcji  Państwowego Gospodarstwa   Leśnego  Lasy  Państwowe  i  Polskiego   Związku Łowieckiego. 
2.  Jeżeli  obwód  łowiecki ma się znajdować  w  obszarze więcej niż jednego województwa, rozporządzenie, o którym mowa w ust.  1,  wydaje  wojewoda właściwy dla przeważającego  obszaru gruntów  w  uzgodnieniu  z wojewodą właściwym  dla  pozostałego gruntu. 
3.   Podział   na  obwody  łowieckie  obszarów   gruntów pozostających w zarządzie organów wojskowych lub przydzielonych tym  organom  do wykorzystania oraz zmiana granic tych  obwodów odbywa się w porozumieniu z tymi organami. 
 

Art. 28.  1.  Obwody  łowieckie wydzierżawia  się  kołom łowieckim Polskiego Zawiązku Łowieckiego. 
2. (3) Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa  po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego może,   w   drodze   decyzji,  wyłączać  obwody   łowieckie   z wydzierżawiania  i przekazywać je w zarząd z przeznaczeniem  na ośrodki  hodowli  zwierzyny, w których  -  oprócz  polowania  - realizowane są cele związane w szczególności z: 

1)   prowadzeniem   wzorcowego   zagospodarowania   łowisk, wdrażaniem nowych osiągnięć naukowych i praktycznych z  zakresu łowiectwa, 
2) prowadzeniem badań naukowych, 
3)  odtwarzaniem  populacji zanikających  gatunków  zwierząt dziko żyjących, 
4)  hodowlą  rodzimych  gatunków  zwierząt  łownych  w  celu zasiedlenia łowisk, 
5)  hodowlą  zwierząt  łownych  szczególnie  pożytecznych  w biocenozach leśnych, 
6) prowadzeniem szkoleń z zakresu łowiectwa. 

Art.  29. 1. Obwody łowieckie wydzierżawiają, na  wniosek Polskiego  Związku Łowieckiego, po zasięgnięciu opinii  zarządu gminy: 

1)  obwody  łowickie  leśne - dyrektor regionalnej  dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, 
2) obwody łowieckie polne - wojewoda. 

Art.  30.   1.   W   przypadku   nieusprawiedliwionego niezrealizowania rocznego planu łowieckiego dzierżawcy  obwodów łowieckich  obowiązani  są do udziału w kosztach  ochrony  lasu przed zwierzyną. 
2. Udział w kosztach, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wysokości czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego. 
3.  Minister  Ochrony Środowiska, Zasobów  Naturalnych  i Leśnictwa  w  porozumieniu z Ministrem Rolnictwa  i  Gospodarki Żywnościowej  oraz  po  zasięgnięciu opinii  Polskiego  Związku Łowieckiego   określi,  w  drodze  rozporządzenia,  szczegółowe zasady  wydzierżawiania obwodów łowieckich i ustalania  czynszu dzierżawnego,  udziału przez dzierżawców obwodów  łowieckich  w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną, o których mowa w ust. 1, oraz wzór umowy dzierżawnej. 
 

Art.  31.  1. Wydzierżawiający obowiązany jest  rozliczyć otrzymany czynsz dzierżawny między nadleśnictwami i gminami. 
2. Nadleśnictwu przypada czynsz odpowiadający powierzchni państwowych   gruntów   leśnych,  a  gminom   -   odpowiadający pozostałej powierzchni obwodu łowieckiego. 
3.  Za  obwody  łowieckie  wyłączone  z  wydzierżawiania zarządcy  tych  obwodów  uiszczają ekwiwalent  równy  wysokości średniego   czynszu  za  dzierżawę,  stosowanego   w   obwodach łowieckich, wydzierżawionych na obszarze danej gminy  lub  gmin sąsiednich,  a należność rozliczają według zasad określonych  w ust. 1 i 2.
 
 

Art. 32. 1. Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem osób fizycznych  i prawnych, które czynnie uczestniczą w ochronie  i rozwoju  populacji  zwierząt łownych  oraz  działają  na  rzecz ochrony przyrody. 
2. (5) Polski Związek Łowiecki posiada osobowość prawną i działa  na  podstawie  ustawy oraz  statutu  uchwalonego  przez Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego. 
3. Nadzór nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego sprawuje  Minister  Ochrony Środowiska, Zasobów  Naturalnych  i Leśnictwa. 
4. (6) Przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104, z 1990 r. Nr 14, poz. 86  i z 1996 r. Nr 27, poz. 118), regulujące zasady nadzoru nad stowarzyszeniami  stosuje  się  odpowiednio  do   nadzoru   nad działalnością  Polskiego Związku Łowieckiego, o którym  mowa  w ust. 3. 
 

Art. 32a. (7) Najwyższą władzą w Polskim Związku Łowieckim jest Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego. 
 

Art. 33. 1. Koła łowieckie zrzeszają osoby fizyczne i  są podstawowym ogniwem organizacyjnym w Polskim Związku  Łowieckim w realizacji celów i zadań łowiectwa. 
2.  Koła  łowieckie posiadają osobowość prawną i  ponoszą odpowiedzialność za swoje zobowiązania. 
3.  Członkowie koła łowieckiego odpowiadają solidarnie  i bez ograniczeń za zobowiązania koła. 
4.  (8)Organizacje  wojewódzkie  Polskiego   Związku Łowieckiego  koordynują i nadzorują działalność kół  łowieckich oraz  osób  fizycznych zrzeszonych w Polskim Związku Łowieckim, zamieszkujących  na  terenie regionu, a nie będących  członkami kół łowieckich.     
 

Art. 34. Do zadań Polskiego Związku Łowieckiego należy: 
1) prowadzenie gospodarki łowieckiej, 
2) troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową  i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa  Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi  oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, w  zachowaniu  i  rozwoju populacji zwierząt łownych  i  innych zwierząt dziko żyjących, 
3) pielęgnowanie historycznych wartości kultury materialnej i duchowej łowiectwa, 
4)  ustalanie  kierunków  i  zasad  rozwoju  łowiectwa  oraz funkcjonowania organów zrzeszenia, 
5)  czuwanie  nad  przestrzeganiem przez członków  Polskiego Związku  Łowieckiego prawa, zasad etyki, obyczajów  i  tradycji łowieckich, 
6) prowadzenie dyscyplinarnego sądownictwa łowieckiego, 
7) organizowanie szkolenia w zakresie prawidłowego łowiectwa i strzelectwa myśliwskiego, 
8)  prowadzenie  i  popieranie  działalności  wydawniczej  i wystawienniczej o tematyce łowieckiej, 
9) współpraca z pokrewnymi organizacjami zagranicznymi, 
10)  wspieranie  i  prowadzenie  prac  naukowych  w  zakresie gospodarowania zwierzyną, 
11)   prowadzenie  i  popieranie  hodowli  użytkowych   psów myśliwskich, 
12)  realizacja innych zadań zleconych przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 
 

Art. 35. 1. Działalność Polskiego Związku Łowieckiego jest finansowana z funduszy własnych, składek członkowskich, zapisów i darowizn oraz dochodów z działalności gospodarczej. 
2.  Dochód z działalności gospodarczej Polskiego  Związku Łowieckiego służy wyłącznie realizacji jego celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między członków. 
3.  Przepisy  regulujące  zasady  gospodarki  finansowej stowarzyszeń  stosuje się odpowiednio do gospodarki  finansowej Polskiego Związku Łowieckiego. 
 
 

Art. 36.  1.  Tworzy się Państwową Straż  Łowiecką  jako umundurowaną i uzbrojoną formację podległą wojewodzie. 
2. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mają obowiązek zatrudnić co najmniej jednego strażnika, którego zadaniem  jest ochrona zwierzyny i prowadzenie gospodarki łowieckiej. 
3. Straż łowiecką stanowią: 

1) Państwowa Straż Łowiecka, 
2)  strażnicy  łowieccy  zatrudnieni  przez  dzierżawców  i zarządców obwodów łowieckich. 

Art. 37.  Zadaniem  Państwowej  Straży  Łowieckiej  jest kontrola  realizacji  przepisów ustawy,  a  w  szczególności  w zakresie: 
1) ochrony zwierzyny, 
2)   zwalczania   kłusownictwa  i  wszelkiego   szkodnictwa łowieckiego, 
3) zwalczania przestępstw i wykroczeń w zakresie łowiectwa, 
4) kontroli legalności skupu i obrotu zwierzyną. 
 

Art. 38. 1. Strażnikiem Państwowej Straży Łowieckiej oraz strażnikiem łowieckim może być osoba, która: 

1) posiada obywatelstwo polskie, 
2) ukończyła 21 lat, 
3) korzysta z pełni praw publicznych, 
4) posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe, 
5) cieszy się nienaganną opinią, 
6) posiada dobry stan zdrowia, 
7) nie była karana sądownie, 
8)  ukończyła  z  wynikiem pozytywnym  przeszkolenie  według programu   opracowanego  przez  Ministra  Ochrony   Środowiska, Zasobów  Naturalnych  i  Leśnictwa w porozumieniu  z  Ministrem Spraw Wewnętrznych. 

Art. 39.  1.  Na  terenach  obwodów  łowieckich  ochroną zwierzyny  oraz  mienia  dzierżawców i  zarządców,  zwalczaniem przestępstw  i  wykroczeń  w zakresie szkodnictwa  łowieckiego, popełnianych  w obwodach łowieckich polnych i leśnych,  zajmują się   strażnicy  Państwowej  Straży  Łowieckiej,  na   zasadach określonych   w  Kodeksie  postępowania  karnego   i   Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia. 
2. Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej przy wykonywaniu zadań określonych w ust. 1 mają prawo do: 

1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia w celu ustalenia ich tożsamości, 
2)  nakładania i ściągania grzywien w drodze mandatu karnego za  wykroczenia  popełniane na terenach  obwodów  łowieckich  w zakresie szkodnictwa łowieckiego, 
3) dokonywania w obwodach łowieckich oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie kontroli środków transportu w celu sprawdzenia  ich ładunku  i  przeglądania zawartości bagaży w razie  zaistnienia uzasadnionego   podejrzenia   popełnienia   przestępstwa    lub wykroczenia, 
4)  przeszukiwania pomieszczeń i innych miejsc w przypadkach uzasadnionego   podejrzenia  o  popełnienie  przestępstwa,   na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego, 
5)  ujęcia  sprawcy przestępstwa lub wykroczenia na  gorącym uczynku  lub  w  pościgu podjętym bezpośrednio  po  popełnieniu przestępstwa i doprowadzenia do jednostki Policji, 
6)  odbierania  za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących  z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków  służących do ich popełnienia, 
7)  prowadzenia  dochodzeń oraz wnoszenia i popierania  aktu oskarżenia  w  postępowaniu  uproszczonym,  jeżeli  przedmiotem przestępstwa jest zwierzyna, w trybie i na zasadach określonych w Kodeksie postępowania  karnego, 
8)  prowadzenia  postępowania w sprawach o wykroczenia  oraz udziału  w  rozprawach  przed kolegium  do  spraw  wykroczeń  w charakterze   oskarżyciela  publicznego  i  wnoszenia   środków zaskarżania  do  sądu rejonowego od rozstrzygnięć  kolegium  do spraw  wykroczeń  w  sprawach zwalczania wykroczeń  w  zakresie szkodnictwa łowieckiego, 
9) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących skup i przerób dziczyzny w zakresie sprawdzania źródeł jej pochodzenia, 
10) noszenia broni palnej krótkiej, 
11) noszenia ręcznego miotacza gazowego, 
12)  żądania  niezbędnej  pomocy od  instytucji  państwowych, zwracania   się   o  taką  pomoc  do  jednostek  gospodarczych, organizacji  społecznych, jak również w nagłych przypadkach  do każdego  obywatela  o udzielenie doraźnej  pomocy  na  zasadach określonych  w przepisach o Policji, określających  szczegółowo zasady żądania takiej pomocy. 

1) siły fizycznej, 
2)  chemicznych środków obezwładniających w postaci ręcznego miotacza gazu.

1)  w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu  na życie własne lub innej osoby, 
2)  przeciwko  osobie,  która usiłuje  bezprawnie,  przemocą odebrać broń palną strażnikowi lub innej osobie uprawnionej  do posiadania broni palnej, 
3)  przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu  do natychmiastowego  porzucenia broni lub  innego  niebezpiecznego narzędzia,  którego  użycie zagrozić  może  życiu  lub  zdrowiu strażnika albo innej osobie. 

1)  Straży  Ochrony  Przyrody -  w  zakresie  przestrzegania przepisów o ochronie przyrody, 
2)  Państwowej  Straży  Rybackiej  -  w  zakresie  kontroli legalności dokonywania połowu, 
3)  strażników  leśnych - w zakresie zwalczania  szkodnictwa leśnego. 

Art. 40. 1. Strażnicy, o których mowa w art. 36 ust. 3 pkt 2, wykonując zadania współdziałają z Państwową Strażą Łowiecką. Przy   wykonywaniu   czynności   służbowych   przysługują    im uprawnienia oraz obowiązują zasady, o których mowa  w  art.  39 ust. 2 pkt 1, 2, 5, 6, 8 i 11, ust. 3, ust. 4 oraz ust. 8-11. 
2.  Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust.  1, strażnik łowiecki ma obowiązek nosić odznakę strażnika oraz  na żądanie okazywać legitymację służbową. 
 

Art. 41.  1.  Minister  Ochrony  Środowiska,   Zasobów Naturalnych  i  Leśnictwa  w  porozumieniu  z  Ministrem  Spraw Wewnętrznych  i  Ministrem Sprawiedliwości  określi,  w  drodze rozporządzenia,  szczegółowe  wymogi  kwalifikacji  zawodowych, wzory  legitymacji  oraz  umundurowania  strażników  Państwowej Straży  Łowieckiej, a także szczegółowe kwalifikacje  zawodowe, wzór oznaki i legitymacji strażnika łowieckiego. 
2.  Minister  Ochrony Środowiska, Zasobów  Naturalnych  i Leśnictwa   w   porozumieniu  z  Ministrem  Spraw  Wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady: 

1)  współdziałania Państwowej Straży Łowieckiej z Policją  i Polskim Związkiem Łowieckim, 
2)  posiadania,  ewidencjonowania  i  przechowywania  broni palnej,  amunicji  oraz  ręcznych miotaczy  gazu  w  siedzibach straży. 

Art.  42.  1.  Polowanie  może być  wykonywane  za  zgodą dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego. 
2.  Do  wykonywania polowania uprawnia dowód  członkostwa Polskiego    Związku   Łowieckiego   potwierdzający   uzyskanie odpowiednich  uprawnień  oraz pozwolenie  na  posiadanie  broni myśliwskiej lub inny dokument uprawniający do jej posiadania. 
3. Warunkiem uzyskania uprawnień do wykonywania polowania jest  złożenie  egzaminu przed komisją  powołaną  przez  Polski Związek Łowiecki. 
4.   Do   wykonywania  polowania  indywidualnego,   poza dokumentami  określonymi  w  ust.  2,  jest  wymagane   pisemne upoważnienie  wydane  przez  dzierżawcę  lub  zarządcę   obwodu łowieckiego. 
5. Bezpośrednio po pozyskaniu zwierzyny, a przed podjęciem przez  osobę  uprawnioną  do  wykonywania  polowania  czynności transportowych, tusze łosi, jeleni, danieli, muflonów, saren  i dzików   podlegają  znakowaniu.  Obowiązek  znakowania  dotyczy również spreparowanych poroży zwierzyny. 
 

Art.  43.  1. Cudzoziemcy nie będący członkami  Polskiego Związku  Łowieckiego  mogą wykonywać  polowanie  po  wykupieniu polowania w przedsiębiorstwach posiadających koncesję, o której mowa  w art. 17 pkt 3, bądź na podstawie zgody Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. 
2.  Minister  Ochrony Środowiska, Zasobów  Naturalnych  i Leśnictwa  w  porozumieniu z Ministrem Spraw  Wewnętrznych,  po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego,  określi,  w drodze rozporządzenia: 

1)  szczegółowe zasady uzyskiwania uprawnień do  wykonywania polowania oraz tryb ich zawieszania i cofania, 
2) szczegółowe zasady powoływania komisji egzaminacyjnej oraz zakres i tryb przeprowadzania egzaminów, 
3)  wzory dokumentów stwierdzających posiadanie odpowiednich kwalifikacji i wynikających z nich uprawnień. 

Art. 44.  1.  Minister  Ochrony  Środowiska,   Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa  i Gospodarki  Żywnościowej  i po zasięgnięciu  opinii  Państwowej Rady   Ochrony  Przyrody  oraz  Polskiego  Związku  Łowieckiego określi, w drodze rozporządzenia, dla obszaru całego kraju  lub jego części, okresy polowań na zwierzęta łowne. 
2. Wojewoda jest uprawniony do skracania, w uzasadnionych przypadkach,   okresów  polowań  na  terenie  województwa,   po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego. 
3.  Minister  Ochrony Środowiska, Zasobów  Naturalnych  i Leśnictwa,  po  zasięgnięciu  opinii  Państwowej  Rady  Ochrony Przyrody,  może  zezwolić  na dokonanie  odstrzału  lub  odłowu zwierzyny dla celów naukowych z pominięciem okresów ochronnych. 
4.  Minister  Ochrony Środowiska, Zasobów  Naturalnych  i Leśnictwa  po  zasięgnięciu  opinii  Państwowej  Rady   Ochrony Przyrody  oraz Polskiego Związku Łowieckiego określi, w  drodze rozporządzenia,  listę  zwierząt  zaliczonych   do   szkodników łowieckich oraz sposoby ograniczania ich populacji. 
 

Art.  45.   1.  W  przypadku  nadmiernego  zagęszczenia zwierzyny,  zagrażającego trwałości lasów, dyrektor regionalnej dyrekcji  Państwowego Gospodarstwa Leśnego  Lasy  Państwowe  po zasięgnięciu  opinii regionalnej organizacji Polskiego  Związku Łowieckiego   wydaje   decyzję   administracyjną,    nakazującą dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego wykonanie odłowu lub odstrzału redukcyjnego zwierzyny. 
2.  Jeżeli  dzierżawca obwodu łowieckiego  nie  realizuje rocznego  planu  łowieckiego w zakresie  pozyskania  zwierzyny, nadleśniczy  Państwowego Gospodarstwa  Leśnego  Lasy  Państwowe wydaje   postanowienie  o  zastosowaniu  odstrzału  zastępczego zwierzyny,  według zasad określonych w umowie dzierżawy  obwodu łowieckiego. 
3.  W  przypadku  szczególnego zagrożenia  w  prawidłowym funkcjonowaniu obiektów produkcyjnych i użyteczności publicznej przez  zwierzynę, wojewoda, w porozumieniu z Polskim  Związkiem Łowieckim,   może  wydać  decyzję  o  odłowie   lub   odstrzale redukcyjnym zwierzyny. 
4.  Odstrzały  redukcyjne  i  zastępcze  zwierzyny  mogą przeprowadzać   wyłącznie  osoby  uprawnione   do   wykonywania polowania.
 
 

Art. 46.  Dzierżawca  lub  zarządca  obwodu  łowieckiego obowiązany jest do wynagradzania szkód wyrządzonych: 
1) w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny, 
2) przy wykonywaniu polowania. 
 

Art. 47. 1. Właściciele lub posiadacze gruntów rolnych  i leśnych   powinni,   zgodnie  z  potrzebami,   współdziałać   z dzierżawcami  i  zarządcami obwodów łowieckich w zabezpieczaniu gruntów przed szkodami, o których mowa w art. 46. 
2.  W przypadku gdy pomiędzy właścicielem lub posiadaczem gruntu  a  dzierżawcą  lub zarządcą obwodu łowieckiego  powstał spór  o wysokość wynagrodzenia za szkody, o których mowa w art. 46, strony mogą zwrócić się do właściwego ze względu na miejsce powstałej  szkody organu gminy w celu mediacji dla  polubownego rozstrzygnięcia sporu. 
 

Art. 48. Odszkodowanie nie przysługuje: 
1)  osobom,  którym przydzielono grunty stanowiące  własność Skarbu Państwa jako deputaty rolne na gruntach leśnych, 
2) posiadaczom uszkodzonych upraw lub płodów rolnych, którzy nie dokonali ich sprzętu w terminie odbiegającym więcej niż  14 dni  od  zakończenia okresu zbioru tego gatunku roślin w  danym regionie, określonego przez wojewodę, 
3) posiadaczom uszkodzonych upraw lub plonów rolnych, którzy nie  wyrazili  zgody  na budowę przez dzierżawcę  lub  zarządcę obwodu    łowieckiego   urządzeń   lub   wykonywanie   zabiegów zapobiegających szkodom, 
4)  za  szkody  nie przekraczające wartości 100  kg  żyta  w przeliczeniu na 1 hektar uprawy, 
5) za szkody powstałe w płodach złożonych w sterty, stogi  i kopce, w bezpośrednim sąsiedztwie lasu, 
6)  za  szkody  w  uprawach  rolnych  założonych  z  rażącym naruszeniem zasad agrotechnicznych. 
 

Art. 49. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i  Leśnictwa w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i  Gospodarki /ywnościowej  określi,  w  drodze  rozporządzenia,  szczegółowe zasady  i  tryb  szacowania szkód oraz  wypłat  odszkodowań  za szkody w uprawach i płodach rolnych. 
 

Art. 50. 1. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną. 
2.  Za  szkody,  o których mowa w ust. 1,  wyrządzone  na terenach  obwodów  łowieckich  leśnych,  odszkodowania  wypłaca Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe ze środków  budżetu państwa,  a  na terenach obwodów łowieckich polnych i  terenach nie wchodzących w skład obwodów łowieckich - wojewodowie.
 
 

Art. 51. 1. Kto: 

1) strzela do zwierzyny w odległości mniejszej niż 500 m  od miejsca  zebrań publicznych  w  czasie  ich  trwania   lub   w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań mieszkalnych,
2) wybiera jaja, pisklęta lub niszczy gniazda ptaków łownych, 
3) przetrzymuje zwierzynę bez odpowiedniego zezwolenia, 
4)  pozyskuje  zwierzynę inną lub w  większej  liczbie,  niż przewiduje  upoważnienie wydane przez dzierżawcę  lub  zarządcę obwodu łowieckiego, 
5) niszczy urządzenia łowieckie 

- podlega karze grzywny. 

Art. 52. Kto: 
1) wytwarza, przechowuje lub wprowadza do obrotu narzędzia i urządzenia określone w art. 53 pkt 5, a służące z przeznaczenia do kłusownictwa, 
2)  wchodzi  w  posiadanie bezprawnie pozyskanej  tuszy  lub trofeów zwierząt łownych, 
3) bez posiadania koncesji wprowadza do obrotu zwierzynę żywą lub mięso zwierzyny ubitej, 
4) hoduje lub utrzymuje bez zezwolenia charty rasowe lub ich mieszańce, 
5)  sprawując zarząd z ramienia dzierżawcy, a w obwodach nie wydzierżawionych  z  ramienia zarządcy,  zezwala  na  polowanie osobie   nieuprawnionej  do  wykonywania   polowania   lub   na przekroczenie  zatwierdzonego  w  planie  łowieckim  pozyskania zwierzyny 
-  podlega  karze pozbawienia wolności do roku,  ograniczenia wolności albo grzywny. 
 

Art. 53. Kto: 
1)  poluje na przelotne ptactwo łowne na wybrzeżu morskim  w pasie 3000 m od brzegu w głąb morza lub 5000 m w głąb lądu, 
2) poluje z chartami lub ich mieszańcami, 
3) poluje w czasie ochronnym, 
4) poluje nie posiadając uprawnień do polowania, 
5)  (9)  wchodzi w posiadanie zwierzyny za  pomocą  broni  i amunicji innej niż myśliwska, środków i materiałów wybuchowych, trucizn,   karmy  o  właściwościach  odurzających,   sztucznego światła,   lepów,   wnyków,  żelaz,  dołów,  samostrzałów   lub rozkopywania nor i innych niedozwolonych środków, 
6)  nie  będąc uprawnionym do polowania wchodzi w posiadanie zwierzyny  - podlega karze pozbawienia wolności do lat 5. 
 

Art. 54. 1. W razie skazania za czyny wymienione w art. 52 i art. 53, sąd może orzec przepadek broni, pojazdów, narzędzi i psów,  przy  użyciu  których dokonane zostało  przestępstwo,  a także przepadek trofeów, tusz zwierzyny i ich części. 
2.  Orzeczenie o przepadku, o którym mowa w ust. 1,  może dotyczyć   również   przedmiotów  nie  stanowiących   własności sprawcy.
 
 

Art.  55.  W  ustawie  z  dnia  23  grudnia  1988  r.  o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26,  poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r.  Nr 31,  poz.  128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105,  poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127,  Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96  i  Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr  85, poz. 426, Nr 90, poz. 446 i Nr 141, poz. 700) w art. 11: 
1) w ust. 1 po pkt 14 dodaje się pkt 15 w brzmieniu: 
"15)  obrotu  w  kraju i z zagranicą  zwierzyną  żywą  oraz tuszami  zwierzyny  i  ich częściami, z  wyłączeniem  sprzedaży dokonywanej przez dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich na terenie   kraju,   a   także  sprzedaży   usług   turystycznych obejmujących polowania w kraju dla cudzoziemców i polowania  za granicą."; 
2) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: 
"7. Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust. 1 pkt 15, określają przepisy prawa łowieckiego." 
 

Art.  56. W ustawie z dnia 28 września 1991 r.  o  lasach (Dz.  U.  Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i  Nr  54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 127, poz. 627) w art. 47  w  ust.  8 w pkt 1 wyrazy "strażników łowieckich" zastępuje się wyrazami "Państwowej Straży Łowieckiej". 
 

Art.  57.  W  ustawie z dnia 16 października  1991  r.  o ochronie  przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r.  Nr  54, poz. 254 i z 1994 r. Nr 89, poz. 415) w art. 18 w ust. 8 w  pkt 1   wyrazy   "strażników  łowieckich"  zastępuje  się  wyrazami "Państwowej Straży Łowieckiej". 
 

Art.  58.  1.  Przedsiębiorstwa zajmujące  się  sprzedażą polowań  dla  cudzoziemców  oraz eksportem,  obrotem  zwierzyny żywej  oraz tusz zwierzyny mogą realizować umowy zawarte  przed dniem wejścia w życie ustawy przez okres 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie. 
2. Po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, działalność,  o  której mowa w ust. 1, może być  prowadzona  po uzyskania koncesji. 
 

Art. 59.  1.  Dotychczasowe  zrzeszenie  Polski  Związek Łowiecki  staje  się Polskim Związkiem Łowieckim  w  rozumieniu niniejszej ustawy. 
2.  Koła łowieckie utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów i istniejące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się kołami łowieckimi w jej rozumieniu. 
3. Uprawnienia do wykonywania polowania nabyte przed dniem wejścia  w  życie ustawy  zachowują  swoją  moc  i  stają  się uprawnieniami do wykonywania polowania w jej rozumieniu. 
 

Art.  60.  1.  Obwody  łowieckie utworzone  na  podstawie dotychczasowych przepisów  stają  się  obwodami  łowieckimi  w rozumieniu niniejszej ustawy. 
2.  Obwody  wyłączone  z  wydzierżawienia  na  podstawie dotychczasowych przepisów stają się ośrodkami hodowli zwierzyny w  rozumieniu niniejszej ustawy, pod warunkiem, że  w  ciągu  1 roku od dnia jej wejścia w życie dostosują realizowane cele  do wymogów określonych w art. 28 ust. 2. 
 

Art. 61. (10) Umowy dzierżawy obwodów łowieckich zawarte przed  dniem wejścia w życie ustawy tracą swoją ważność z dniem 31 marca 1997 r, z zastosowaniem przepisu art. 29 ust. 2. 
 

Art. 62. Przepisy wydane na podstawie ustawy,  o  której mowa  w art. 63, zachowują swoją moc, o ile nie są sprzeczne  z niniejszą  ustawą, nie dłużej jednak niż w okresie  1  roku  od dnia jej wejścia w życie. 
 

Art. 63.  Traci moc ustawa z dnia 17 czerwca 1959  r.  o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (Dz. U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z 1991  r. Nr 101, poz. 444). 
 

Art. 64. Ustawa wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia