Przewód koncentryczny

Różne rodzaje kabla koncentrycznego maja różne właściwości elektryczne i dlatego kabel wykorzystywany przez jeden typ sieci nie może współpracować z innym.

Wyróżniamy trzy typy sieciowych kabli koncentrycznych:

• Ethernet cienki o impedancji falowej 50 omów i grubości 1/4", powszechnie stosowany w małych sieciach lokalnych (max. odległość między stacjami 185m).
• Ethernet gruby o impedancji falowej 50 omów i grubości 1/2", praktycznie wyszedł z użycia, czasem stosowany jako rdzeń sieci (max. odległśc między stacjami do 500m).
• Arcnet o impedancji falowej 93 omy i grubości 1/3"(max. odległość między stacjami do 300m).

Kable koncentryczne powinny być zakończone terminatorami (specjalne końcówki o rezystancji dostosowane do impedancji falowej kabla).

Zalety kabla koncentrycznego:

• jest mało wrażliwy na zakłócenia i szumy
• nadaje się do sieci z przesyłaniem modulowanym ( szerokopasmowym )
• zapewnia większe prędkości niż nie ekranowany kabel skręcany
• jest tańszy niż ekranowany kabel skręcany

Wady kabla koncentrycznego:

• łatwo ulega uszkodzeniom
• możliwość zastosowania danego typu kabla ogranicza impedancja falowa
• różne typy kabla koncentrycznego wymagane przez różne sieci lokalne
• trudny w wykorzystaniu
• trudności przy lokalizowaniu usterki

Praca z kablem koncentrycznym

W odróżnieniu od nieekranowanego kabla skręcanego, który jest zasadniczo taki sam dla wszystkich typów lokalnych sieci komputerowych, różne typy sieci wykorzystujące kabel koncentryczny wymagają różnych rodzajów tego kabla.

Kabel koncentryczny używany w sieci Ethernet nie jest kompatybilny z kablem z sieci ARCNET, i na odwrót.

Kabel koncentryczny jest najczęściej określany przez wojskowy numer specyfikacyjny rozpoczynający się od liter RG: np. RG-58A/U, RG-62/U, itd. Kable o różnych numerach RG mają różne charakterystyki fizyczne i elektryczne.

Jeśli planujesz zastosowanie kabla koncentrycznego, upewnij się, że wybrany typ kabla jest odpowiedni dla danego sprzętu sieciowego. Sieć ARCNET wykorzystuje kabel RG-62/U. Sieć Ethernet wykorzystuje albo cienki kabel Ethernst (podobny do RG-S8A/U) albo gruby kabel Ethernet. Gruby kabel Ethernet jest specjalną odmianą kabla RG-8/U. Gruby kabel Ethernet jest czasem nazywamy kablem żółtym ze względu na to, że najczęściej ma żółty lub pomarańczowy kolor.

Najpopularniejszym typem złącznika używanym do łączenia cienkich kabli koncentrycznych (takich jak cienki Ethernet lub RG-62/U) jest złącznik BNC. Złączniki takie umożliwiają szybkie łączenie i rozłączanie. Dostępne są trzy typy złączników BNC: obciskane, sworzniowe i śrubowe. Złączniki obciskane dają najlepsze połączenia i powodują najmniej kłopotów w eksploatacji.

Zaletą złączników sworzniowych i śrubowych jest to, że nie wymagają przy instalacji specjalnych szczypiec obciskowych lub innych narzędzi poza zwykłymi kluczami maszynowymi. Jednak koszty wynikające z kłopotów, jakie mogą powodować przy eksploatacji mogą przeważać nad kosztami zakupu szczypiec.

Jeśli planujesz wykonywanie lub naprawę połączeń kabla koncentrycznego, zainwestuj w dobre szczypce obciskowe i urządzenie do zdejmowania izolacji z kabla. Szczypce powinny być dostosowane do używanego typu kabla koncentrycznego i powinny być w stanie ściskać zarówno środkowy sworzeń połączeniowy, jak i zewnętrzną tulejkę.

Instalacja złącznika BNC na kablu

Standardowy obciskowy złącznik BNC składa się z trzech części: korpusu, wewnętrznego sworznia oraz tulejki (patrz Rysunek 1). Te części składowe mogą być niewymienialne pomiędzy różnymi typami i modelami złączników, więc lepiej nie mieszać części pochodzących od różnych złączników. Należy się również upewnić, że stosowany złącznik jest odpowiedni do używanego typu kabla koncentrycznego.

Rysunek 1. Części złącznika BNC

Aby zainstalować złącznik, należy postępować według następujących punktów:

• Nasuń tulejkę na koniec kabla (patrz Rysunek 2).

Rysunek 2. Kabel koncentryczny z tulejką

• Zdejmij wierzchnią izolację z końca kabla o długości nieco ponad 1 cm, usuń siatkę lub folię ekranującą z nieco ponad 0,5 cm kabla i zdejmij wewnętrzną izolację z trochę krótszego odcinka kabla (patrz Rysunek 3). Przy pomocy dobrego, trójostrzowego urządzenia do zdejmowania izolacji oraz odrobiny praktyki można te czynności wykonać za jednym razem.
• Wewnętrzne żyłki kabla powinny być ciasno razem skręcone i nie postrzępione. Nasuń centralny sworzeń na wewnętrzną, przewodzącą część kabla (patrz Rysunek 4). Upewnij się, że wszystkie żyłki wewnętrznego przewodu są wewnątrz środkowego sworznia złącznika (w razie potrzeby posłuż się szkłem powiększającym). Sworzeń powinien dochodzić aż do izolacji otaczającej wewnętrzny przewód kabla. Jeśli tak nie jest, centralny przewód wystaje za daleko lub sworzeń jest wadliwy.

Rysunek 3. Kabel koncentryczny ze zdjętą izolacją

Rysunek 4. Centralny sworzeń zainstalowany na kablu

• Zaciśnij sworzeń na wewnętrznym przewodzie kabla przy pomocy szczypiec. Upewnij się, że żadne części przewodu nie wystają na zewnątrz.

Rysunek 5. Zainstalowany korpus złącznika

• Zainstaluj korpus złącznika tak, aby wystający rękaw wszedł pomiędzy wewnętrzną izolację a siatkę lub folię ekranującą. Wewnętrzny sworzeń powinien trafić w otwór w korpusie złącznika (patrz Rysunek 5).

Rysunek 6. Prawidłowo ustawiona tulejka

• Nasuń tulejkę tak aby ściśle przylegała do korpusu złącznika (zobacz Rysunek 6). Żaden kawałek przewodu ekranującego nie powinien wystawać pomiędzy korpusem złącznika a tulejką.

Rysunek 7. Prawidłowo obciśnięta tulejka

• Ustaw szczypce obciskowe na tulejce i zaciśnij tulejkę na kablu i złączniku. Ściśnij szczypce tak mocno, jak to możliwe (patrz Rysunek 7).

Problemy z okablowaniem

Oto garść podpowiedzi dotyczących rozwiązywania problemów związanych z okablowaniem:

• Rozbij problem na mniejsze części. Jeśli stosujesz liniowy system okablowania taki, jak cienki Ethernet, spróbuj rozłączać sieć na dwie połowy. Jeśli ustalisz, że problem dotyczy jednej lub drugiej połowy, znacznie sobie ułatwisz rozwiązanie problemu. Przy topolologii gwiaździstej, próbuj rozłączać poszczególne części sieci.
• Szukaj wadliwych lub źle zainstalowanych złączników. Luźno lub niewłaściwie zainstalowane albo zniszczone złączniki są głównym powodem problemów z okablowaniem sieci.
• Szukaj brakujących ograniczników. Są one często niewłaściwie zainstalowane jeśli przenoszono lub dodawano urządzenia.
• Szukaj uszkodzonych kabli. Kabel biegnący po podłodze łatwo może ulec uszkodzeniu. Również zmiana konstrukcji lub modelu sieci może być przyczyną uszkodzeń kabla.
• Szukaj elementów doinstalowanych przez użytkowników. Elementy okablowania dodane we własnym zakresie przez użytkowników są częstym źródłem nieprawidłowych połączeń w sieci.
• Szukaj źródeł zakłóceń. Na przykład, kable biegnące pod oświetleniem fluorescencyjnym lub wzdłuż szybów wind mogą powodować problemy.