THE BIRTHDAY PARTY |
"Mr
Clarinet"/"Happy Birthday" (Missing Link MLS-18) 7"
singiel. Wydany w lipcu 1980.
Nagrany w styczniu 1980. Te same wersje na podwójnie zatytułowanym albumie The Boys Next Door/The Birthday Party. Nagranie z Richmond Recorders. Kolorowa okładka.
"Friend
Catcher"/"Waving My Arms"/"Catman" (4AD AD12)
7" singiel. Wydany w październiku 1980.
Nagrany w styczniu 1980 w Richmond Recorders. Produkcja The Birthday Party Te same wersje co na LP The Boys Next Door/ The Birthday Party.
Kolorowa okładka.
The
Birthday Party/Boys Next Door (Missing Link LINK 7) I.JP Wydany w
listopadzie 1980.
Nagrany na przełomie sierpnia i września 1979 oraz na przełomie stycznia i lutego 1980. Kompilacja singli, utworów z EP-ki oraz innych. Kilka tłoczeń w odmiennej szacie graficznej. Późniejsze wydania całkowicie pomijają nazwę "Boys Next Door".
Strona pierwsza: "Mr Clarinet", "Hats On Wrong", " The Hairshirt", "Guilt Parade" , "Riddle House".
Strona druga: "The Friend Catcher", "Waving My Arms" , " The Red Clock", "Catman", "Happy Birthday".
Nagrane w Richmond Recorders.
"Nick
The Stripper"/"Blundertown"/"Kathys Kisses" (Missing
Link MSD 479) 12" singiel. Wydany w czerwcu 1981.
Nagrany w AAV Studios, w Melbourne, w styczniu 1981. Pierwsze tysiąc egzemplarzy w różowo-niebieskiej okładce, dalsze w szaro-czarnej. "Blundertown" pojawia się także na australijskim LP No Worries z roku 1985, zawierającym nagrania wybranych zespołów australijskich (Hot Worried 1).
"Nick
The Stripper"/"Blundertown" (Missing Link MLS 32) 7"
singiel. Wydany na przełomie 1981/82.
Szczegóły dotyczące nagrania jak powyżej. Okładka czarno-biała. Istnieje też wersja nowozelandzka, wydana przez Propellor Records, w okładce różowej.
Prayers
On Fire ( 4AD CAD 104) LP Wydany w kwietniu 1981.
Strona pierwsza: "Zoo-Music Girl", "Cry", "Capers", "Nick The Stripper", "Ho-Ho", "Figure of Fun".
Strona druga: "King Ink" , "A Dead Song", "Yard", "Dull Day", "Just You And Me".
Nagrany w grudniu 1980 oraz styczniu 1981 w AAV Studio 2, w Melbourne, za wyjątkiem "Figure of Fun", "Dull Day" i "Just You And Me" , nagranych w Richmond Recorders. Realizacja: Tony Cohen. Produkcja: The Birthday Party. W Australii wydany w czerwcu 1981 przez Missing Link (LINK 14), pierwsze 1000 egzemplarzy na czerwonym winylu. Wersje grecka i japońska zawierają także "Release The Bats" i "Blast Off'. Wersja CD, wydana w kwietniu 1988 przez 4AD (CAD 104 CD), zawiera dodatkowo "Blundertown" oraz "Kathy's Kisses". Takie wydanie jest także dostępne na australijskim winylu (czerwonym) z roku 1988 (VOZ 2038), utwory te same co na CAD 104 CD.
"Release
The Bats"/"Blast Off" (4AD AD 111) 7" singiel. Wydany
w sierpniu 1981.
Produkcja The Birthday Party i Nick Launay, Londyn 1981. Na okładce fotosy z video "Nick The Stripper". Wydany także na 12" z tymi samymi wersjami utworów, w kwietniu 1983 przez Missing Link (MISS 37-.l2), okładka ta sama.
"Mr
Clarinet"/"Happy Birthday" (4AD AD 114) 7" singiel.
Wydany w październiku 1981.
Zarówno okładka jaki i wersje utworów te same co na wydawnictwie Missing Link.
"Drunk
On the Pope's Blood" (4AD JAD 202) 12" EP Wydana w lutym 1982.
Na jednej stronie Lydia Lunch wykonująca "The Agony Is The Ecstasy", na drugiej zaś, zatytułowanej ,,16 Minutes of Sheer Hell", The Birthday Party.
Obie strony nagrane 26 listopada 1981 w londyńskim Venue.
Strona pierwsza: "Pleasureheads Must Burn", "King Ink", "Zoo-Music Girl" oraz "Loose". Zmiksowane w styczniu 1982 w AAV Studio 2, w Melbourne. Jak dotąd nie wydany na CD. W Australii wydany przez Missing Link (lNG-004).
Junkyard
(4AD CAD 207) LP Wydany w lipcu 1982.
Strona pierwsza: "She's Hit", "Dead Joe", " The Dim Locator", "Hamlet (Pow, Pow, Pow)", "Several Sins".
Strona druga: "Big-Jesus-Trash-Can", "Kiss Me Black" , "Six-Inch Gold Blade", "Kewpie Doll" , "Junkyard".
Wersja CD, wydana w kwietniu 1988, zawiera także "Dead Joe" (w innej wersji), "Release The Bats" i "Blast Off' (CAD 207 CD). W Australii wydany przez Missing Link (LlNK-14). Wydanie tego LP zostało opóźnione w oczekiwaniu na projekt okładki Eda "Big Daddy" Rotha. Na "Kiss Me Black" i "Kewpie Doll" , nagranych z Richardem Mazda, w londyńskim Matrix, na basie zagrał Barry Adamson. Reszta LP została nagrana z Tony Cohenem w grudniu 1981 i styczniu 1982 w AAV Studios. Wydano także wersję kasetową, CADC 207.
"Dead
Joe" (BAG 005) 7" flexidisc. Wydany w sierpniu 1982.
Jednostronny darmowy singiel, rozprowadzany wraz z magazynem Masterbag. Barry Adamson na basie, w środku piosenki odgłosy samochodowej stłuczki. Nagrany w londyńskim Matrix podczas tych samych sesji co "Kiss Me Black" i "Kewpie Doll". Utwór ten został także zawarty na kompaktowej wersji "Junkyard" z roku 1988.
"The
Bad Seed" (4AD BAD 301) 12" EP Wydana w lutym 1983.
Strona pierwsza: "Sonny's Burning", "Wild World".
Strona druga: "Fears of Gun", "Deep in the Woods".
Nagrana w berlińskim Hansa Studios, w październiku 1982. Produkcja:
The Birthday Party. Na kompakcie wydana przez 4AD (CAD 301 CD.) 7 sierpnia 1989 jako EP "The Mutiny" i "The Bad Seed". Płyta ta zawiera obie EP-ki oraz dodatkowo surowe wersje demo "Pleasure Avalanche" i "The Six Strings That Drew Blood" , nagrane podczas sesji do "Mutiny. ," Taśmy matki z tymi nagraniami zaginęły.
"The
Birthday Party" ( 4AD BAD 307) 12" EP Wydana 3 czerwca 1983.
Strona pierwsza: "Release The Bats" , "Blast Off' , " The Friend Catcher".
Strona druga: "Mr Clarinet", "Happy Birthday".
Kompilacja singli. Szczegóły nagrania powyżej.
"Mutiny'
." (Mute 12 MUTE 29) 12" EP Wydana w listopadzie 1983.
Strona pierwsza: "Jennifer's Veil", "Mutiny ln Heaven".
Strona druga: "Swampland", "Say a Spell".
Nagrana w kwietniu 1983 w Hansa Studios, opracowana ponownie w sierpniu 1983, w londyńskim Brittania Row Studios. Produkcja: The Birthday Party. Na "Mutiny ln Heaven" partię gitary zagrał Blixa Bargeld. Dołączona wkładka z tekstami. Odnośnie wydania kompaktowego patrz EP " The Bad Seed".
It's
Still Living (Missing Link ING 009) LP Wydany w maju 1985.
Strona pierwsza: "King lnk" , "Zoo-Music Girl" , " The Dim Locator", "She's Hit" , "A Dead Song", "Pleasureheads Must Burn".
Strona druga: "Junkyard", "Blast Off', "Release The Bats", "Nick The Stripper", "Big-Jesus-Trash-Can", "Dead Joe".
12 piosenek (z 13) pochodzi z koncertu w Astor Theatre w Melbourne z 15 stycznia 1982. Brakujący utwór to "Six-lnch Gold Blade". Zmiksowany w AAV Studios przez Tony Cohena. Latem 1991 wydany w Australii na kompakcie (Virgin VOZ CD2048) oraz na zielonym winylu (VOZ 2048). Informacje na okładce podają, iż dochód ze sprzedaży tego albumu subwencjonować będzie dokończenie 16rnrn filmu o The Birthday Party na koncercie, realizowanego przez "The Rich Kids" - Paula Goldmana i Evana Englisha. Jest to błąd. Prostuje go Mick Harvey. "Dla nas obie te płyty [lt's Still Living oraz Best and Rarest] to bootlegi. To wszystko to tylko przykrywka Keitha [Glassa], który na tym materiale chciał sobie dorobić. Te wszystkie teksty na okładce miały na celu sprawienie wrażenia, jako byśmy brali w tym udział. Pieniądze niestety na ukończenie filmu wcale nie poszły. Z szuflady wyciągnął jakieś stare literki pomysłu Nicka i rzucił je na okładkę, żeby wyglądało, że to Nick jest autorem projektu tejże. Wszystkie miksy porobił Tony Cohen, według własnego uznania, kiedy my próbowaliśmy akurat coś innego. Za każdym razem kiedy wchodziłem i mówiłem "Kurwa, na tym kawałku są chórki", on włączał je wpół piosenki. I taka jest ta płyta. Potem Glass taśmy oczywiście zabrał. A wszystko miksowane było tak na chama, bo mieli nam [Goldman i English] pokazać pierwsze skrętki z filmu. No i tak w końcu znalazło się to na płycie. Obie te płyty naprawdę nas wkurzyły. Niczego nawet z nami nie konsultowano".
Best
and Rarest (Missing Link LINK 22) LP Wydany w 1985.
Strona pierwsza: "Blast Off' , " The Hairshirt", "King lnk" , "Junkyard", "Big-Jesus-Trash-Can", "Release The Bats". Wersje te same co na LP i singlach.
Strona druga: "Blundertown", "Kathys Kisses" (obie z 12" "Nick The Stripper"), "Ho Ho" (wcześniej nie wydany), "The Friend Catcher" (wersja oryginalna, wcześniej nie wydana), "Scatterbrain" (darmowy singiel), "The Plague" (nie wydany odrzut z sesji "Hee Haw" z lipca/sierpnia 1979).
Mówi Mick Harvey: "Część tego materiału nigdy nie miała ujrzeć światła dziennego. To był tylko i wyłącznie pomysł Keitha. Te stare, śmieszne portretowe fotografie na okładce to niemal kpiny z nas!"
"The
Peel Sessions" (Strange Fruit SFPS 020) 12'1 EP. Wydana w styczniu
1987.
Strona pierwsza: "Release The Bats", "Rowland Around ln That Stuff'.
Strona druga: ,,(Sometimes) Pleasureheads Must Burn", "Loose".
Produkcja: Dale Griffin. Nagrane 21 kwietnia 1981 w Studio 4, w studiach BBC na Maida Vale. Wydano także wersję kompaktową (SFPSCD 020). Druga sesja The Birthday Party u Johna Peela.
"The
Peel Sessions" (Strange Fruit SFPS 058) 12" EP Wydana w
listopadzie 1988.
Strona pierwsza: "Big-Jesus- Trash-Can", "She's Hit".
Strona druga: "Bully Bones", "Six-Inch Gold Blade".
Produkcja: John Williams. Nagrane 2 grudnia 1981 w Studio 4, w studiach BBC na Maida Vale. Wersja kompaktowa wydana w roku 1989 (SFPS 058).
Trzecia sesja u Johna Peela.
Hits
(4AD DAD 2016) Podwójny LP . Wydany 12 października 1992.
Płyta pierwsza: " The Friend Catcher", "Happy Birthday", "Mr Clarinet", "Nick The Stripper", "Zoo-Music Girl", "King lnk", "Release The Bats", "Blast Off' , "She's Hit", "Six-Inch Gold Blade".
Płyta druga: "Hamlet (Pow, Pow, Pow)", "Dead Joe", "Junkyard", "Big-Jesus-Trash-Can", "Wild World", "Sonny's Burning", "Deep in the Woods" , "Swampland", "Jennifer's Veil", "Mutiny ln Heaven".
Dostępny na kasecie (DAD C 2016) oraz CD (DAD 2016 CD). Kompilacja najlepszych nagrań zespołu. Na kopercie adnotacje autora.
The Birthday Party Live '81 -
'82 5 lipca 1999 4AD
The Venue, London 1981
1. Junkyard
2. A Dead Song
3. Dim Locator
4. Zoo Music Girl
5. Nick The Stripper
6. Blast Off
7. Release The Bats
8. Bully Bones
9. King Ink
10. Pleasure Heads Must Burn
Bremen, Germany 1982
11. Big Jesus Trashcan
12. Dead Joe
13. The Friend Catcher
14. 6" Gold Blade
15. Hamlet (Pow, Pow, Pow)
16. She's Hit
Athens, Greece 1982
17. Funhouse
Inne nagrania |
"The
Tuff Monks" (Au-Go-Go Records ANDA 22) 7" singiel.
"After
The Fireworks"/"After, After The Fireworks".
Okolicznościowy singiel wydany przez studia AAV na początku lutego 1982.
W składzie grupy: Nick Cave, Mick Harvey, Grant McLellan, Robert Forster, Rowland S. Howard oraz Lindy Morrison. Zmiksowane w kwietniu 1982 w Richmond Recorders. Utwór ten, napisany przez wokalistów Go-Betweens McLellana i Forstera, zawarty został na australijskim albumie składankowym, zatytułowanym No Worries, a wydanym przez Hot Records (WORRIED 1). Wspomina Mick Harvey. "Ten singiel to takie jam session, które urządziliśmy sobie w studiu. Trwało ono ze dwie godziny i praktycznie się nie skończyło.
Kiedy Keith zmobilizował Tony'ego do zmiksowania tego jakoś, nagle zginęła cała trzecia zwrotka! Trzecią zwrotką zrobiła się wstawka instrumentalna, gdzie nikt nie śpiewa! Doprawdy nie wiem, jak można było wydać coś takiego.
Toż to absurd, parodia. A przecież robiliśmy jeszcze do tego nakładki, które w ogóle nie pojawiły się w miksowaniu. W każdym razie na okładce nie miało być żadnych nazwisk. Tylko " The Tuff Monks", bez wyjaśnień. Ale oczywiście wyszło to w pół roku później i bez trzeciej zwrotki, i ze wszystkimi nazwiskami.
Keith Glass, znowu... "
"The
Fullness of His Coming"/"I Killed It With a Shoe" Te dwie
piosenki nagrało The Birthday Party (bez Philla Calverta) z Anitą Lane w maju
1982. Nie zostały one jednak wtedy wydane, a taśmy leżąc kurzyły się dopóty,
dopóki z " The Fullness of His Coming" nie skorzystała na swej
solowej płycie Dirty Pearl, wydanej w październiku 1993 (CDSTUMM 81), Anita
Lane.
Honeymoon
In Red (Widowspeak WSP 12) LP Wydany w kwietniu 1988.
Strona pierwsza: "Done Dun" , "Still Burning", "Fields of Fire" , "Dead In the Head".
Strona druga: "Comefall", "So Your Heart", "Dead River"",Three Kings".
Lydia Lunch wraz z różnymi członkami The Birthday Party, Genevieve McGuckin oraz innymi osobami. Pierwotnie LP nagrany w czerwcu 1982 w Berlinie. Cały projekt pomyślany był jako przedsięwzięcie zespołu Honeymoon In Red, nie zaś The Birthday Party z towarzyszeniem Lydii Lunch. Wytwórnia, dla której taśmy zostały nagrane, Rip Off, zgodnie ze swoją nazwą [zdzierusy ], okazała się nie mieć wystarczającej kwoty, by móc ów LP wtedy wydać, toteż w końcu, materiał kompletnie przemiksowany przez Jima Thirlwella i Martina Bisi w maju 1987, Lydia Lunch wydała sama, we własnej wytwórni Widowspeak. Niektóre partie gitary zagrał tym razem Thurston Moore z Sonic Youth. Lunch utrzymuje, iż Nick Cave i Mick Harvey mocno oponowali przeciwko wydaniu albumu i nie życzyli sobie, by ich nazwiska pojawiły się na jego okładce.
Mówi Lydia Lunch: "Mick Harvey w ogóle nie chciał w tym uczestniczyć, a Nick domagał się, aby nie używano jego nazwiska. Zupełnie nie wiem czemu... Chyba nie podobały mu się [Harveyowi] nutki, jakie tu powypisywałam. Nick nie chciał, żeby użyto jego nazwiska, ponieważ nie podobało mu się, że na dwóch zaśpiewanych przez niego piosenkach zarabiać będzie kto inny.
Byłam zaniepokojona, ponieważ nie miałam pojęcia, co im odbiło. Czy to dlatego, że zbliżyłam się bardziej do Howarda? Chyba nie. W każdym razie nie mógł to być tylko zgrzyt osobowościowy, aczkolwiek aniołkiem wtedy nie byłam, przyznaję. Nie najłatwiej było się ze mną dogadać. Nie byłam taka święta jak teraz . . . " Cave i Harvey obalają wersję zdarzeń podaną przez Lunch. Wedle Harveya: "Nie, nie, dopóki na albumie nie było naszych nazwisk, byliśmy nawet i zadowoleni z jego wydania. Piosenki, nad którymi pracowaliśmy, a było ich 10 albo 11, zostały potem poprzerabiane i nie było sensu, aby przyczepiać do nich nasze nazwiska, sześć kawałków tak skaleczono, że w niczym nie przypominały tego, co myśmy zaczęli! Dlatego też śmiem twierdzić, że osobiście nic z tym wspólnego nie mam. Lydia nawet miała taki pomysł, żeby na okładce dać nalepkę z napisem: »Nagrane w 1982 z The Birthday Party«, co nie było prawdą, gdyż zespół jako całość niczego tu nie nagrał. Angażowali się w to przecież również i inni ludzie. Chciała po prostu zarobić na naszej nazwie, a to było ohydne. Nasze nazwiska na okładce tej płyty oczywiście ucieszyłyby nas, ale tylko wtedy, gdyby umieszczone zostały tam, gdzie trzeba, a więc przy utworach raczej nietkniętych, »Dead River« i »Done Dun«. Wiedzieliśmy jednak, że pozwalając jej na użycie naszych nazwisk narazimy się na ich nadużycie . . . " Wersja kompaktowa wydana w 1989 roku, na niej dodatkowy utwór "Some Velvet Morning" (WSP 12 CD).
Natures
Mortes (4AD CAD 117) LP Wydany w listopadzie 1981.
Kompilacja 4AD przeznaczona na rynek japoński. Zawiera "Mr Clarinet" The Birthday Party.
Nieoficjalne nagrania bootlegowe |
Devil
in the Bottle Nieoficjalna kompilacja dwunastu utworów wydana przez
Party Records, w Belgii, na niebieskim winylu, w roku 1985. Utwory studyjne i
koncertowe.
Strona pierwsza: "Hamlet (Pow, Pow, Pow)", "Deep in the Woods" , "Wild World", "Junkyard", "Jennifer's Veil".
Strona druga: "Scatterbrain", "Ho Ho" , "Release The Bats" , "Little Doll", "Cry", "Fears of Gun" , "Catman".
A
Social Gathering For the Celebration of the Anniversary of Someone's Birth
(Death Records BP 001) LP Wydany w 1987.
9 utworów nagranych w Aladin, w Bremie, 1 lipca 1982, wziętych z audycji radiowej.
Strona pierwsza: "Big-Jesus-Trash-Can", "Dead Joe" , "The Friend Catcher" , "A Dead Song", "Six-Inch Gold Blade".
Strona druga: "Junkyard", "Hamlet (Pow, Pow, Pow)", "Pleasureheads Must Burn" , "Fun House" (z Lydią Lunch).
Cremation
Nieoficjalna kompilacja 11 utworów wydana przez wytwórnię Preaching.
Edycja limitowana, 500 egz. Mieszanka nagrań koncertowych i nagrań z sesji Johna Peela.
Strona pierwsza: "Death By Drowning", "Figure of Fun", "Nick The Stripper", "A Dead Song", "Big-Jesus-Trash-Can", "Loose".
Strona druga: "King Ink", "Pleasureheads Must Burn" , "Cry", "Sonny's Burning", "She's Hit".
VIDEO |
Pleasureheads
Must Burn (Icon video FCL): wydane w 1983 i ponownie w 1992.
Obrazki z koncertów The Birthday Party z manchesterskiej Haciendy, z 22 lipca 1982 i 24 lutego 1983.
"Dead Joe", "A Dead Song", "Junkyard", "Release The Bats", "Pleasureheads", "Big-Jesus-Trash-Can" (22.07.82). "Hamlet", "Pleasure Avalanche", "Six- Inch Gold Blade", "Wild World" , "Six Strings", "Sonny's Burning", "She's Hit" (24.02.83).
Zawiera także promocyjny klip The Rich Kids do "Nick The Stripper", zamieszczony również na video-kompilacji NME.
The
City. Nie wydana dokumentacja sesji nagraniowych do "Mutiny.
J", z Hansa Studios, z kwietnia 1983. To dwudziestominutowe video ukazuje
początki dezintegracji zespołu, w trakcie nagrywania "Jennifer's
Veil" i "Swampland". Reżyseria Heiner Muhlenbrock.