UmiejΩtno╢ci interpersonalne w zarz▒dzaniu

UmiejΩtno╢ci interpersonalne to procesy komunikowania siΩ (np. umiejΩtno╢µ s│uchania, asertywno╢µ, komunikacja niewerbalna), w tym tak┐e umiejΩtno╢ci mened┐erskie (budowanie i zarz▒dzanie zespo│ami ludzkimi, motywowanie, ocenianie, rozwi▒zywanie konflikt≤w, mediacje).

W zarz▒dzaniu niezbΩdna jest umiejΩtno╢µ otwartego i bezpo╢redniego wyra┐ania swoich my╢li, uczuµ, przekona± lub pragnie±, reagowania na w│asne poczucie krzywdy, ale w spos≤b respektuj▒cy uczucia, pogl▒dy i opinie drugiego rozm≤wcy. Taka pewno╢µ siebie i poczucie w│asnej warto╢ci jest baz▒ wewnΩtrznego bezpiecze±stwa w kontaktach z innymi lud╝mi. Nie bez znaczenia jest tak┐e zdolno╢µ przyjmowania krytyki i konstruktywnego krytykowania, co jest niezbΩdnym wymogiem partnerstwa wobec podw│adnych i kooperant≤w (dziΩki takiej krytyce mo┐na w przedsiΩbiorstwie wprowadziµ ulepszenia). Taka asertywna postawa jest wa┐na w sytuacjach konfliktowych, pozwala osi▒gn▒µ kompromis, bez rezygnacji z uznawanych warto╢ci. Przydatna szczeg≤lnie wtedy, gdy trzeba komu╢ odm≤wiµ. Odmowa staje siΩ zwiΩz│ym i stanowczym komunikatem, zawieraj▒cym s│owo "nie" i kr≤tkie wyja╢nienie przyczyn odmowy, ale bez agresji, z│o╢ci czy usprawiedliwie±. Asertywno╢µ pomaga oprzeµ siΩ naciskom, np. w przypadku pro╢by podwy┐ki przez pracownik≤w czy zakupu sprzΩtu, gdy nie ma na to pieniΩdzy.

O sukcesie tak┐e decyduje bardzo prosta kwestia - nie tylko to, co siΩ m≤wi, lecz r≤wnie┐ w jaki spos≤b przekazuje informacje, czy potrafi siΩ swoim zachowaniem i wypracowan▒ form▒ wypowiedzi przykuµ uwagΩ s│uchaczy i ich do siebie przekonaµ. Wykszta│cenie w technikach argumentacji, przekonywania, przykuwania uwagi i w konstruowaniu b│yskotliwych wypowiedzi, wykorzystanie zasad poruszania siΩ i modulowania g│osu, radzenie sobie w trudnych sytuacjach w trakcie wyst▒pie± sta│o siΩ niezbΩdnym i niczym nie zast▒pionym (nawet wiedz▒) elementem w zarz▒dzaniu. UmiejΩtno╢µ autoprezentacji, kreowania i kierowania wra┐eniem poprzez wykorzystanie miΩdzy innymi technik komunikacji werbalnej i niewerbalnej jest podstaw▒ wzbudzania respektu oraz uzyskania przewagi nad partnerem czy pracownikami. Taka umiejΩtno╢µ pozwala skutecznie "sprzedawaµ" siebie i swoj▒ firmΩ, kreowaµ pozytywne pierwsze wra┐enie na spotkaniach z partnerami, wywieraµ wp│yw na pojedyncze osoby czy audytorium. Zrozumienie i kontrola w│asnego jΩzyka cia│a, aran┐acja otoczenia fizycznego, wykorzystanie mowy cia│a w kierowaniu wra┐eniem - budowaniu przewagi nad partnerem lub r≤wnowagi oraz niwelowaniu przewagi innych, wykorzystanie wiedzy do w│a╢ciwego "czytania" mowy cia│a partnera oraz dostosowywania w│asnego zachowania do odbieranych komunikat≤w niewerbalnych. Nale┐y tak┐e przygotowaµ pomieszczenie, nauczyµ siΩ zwalczaµ tremΩ (s▒ techniki relaksacyjne, oddechowe, wizualizacyjne), przygotowaµ odpowiedni▒ modulacjΩ g│osu, dopasowaµ spos≤b przekazywania tre╢ci do typu odbiorcy (wzrokowiec, s│uchowiec, "czuciowiec" etc.). Nale┐y poznaµ tajniki takiego zachowania, aby ci▒gle zaciekawiaµ s│uchaczy i utrzymywaµ sta│y kontakt z rozm≤wc▒ (audytorium), zastosowaµ "ameryka±sk▒ zak│adkΩ" (metoda skupienia uwagi odbiorcy dziΩki odpowiedniej koordynacji sposobu m≤wienia i poruszania siΩ), zaanga┐owaµ go (przynΩty, podobie±stwa, pytania), zachowaµ wiarygodno╢µ, szczeg≤lnie przygotowaµ siΩ na trudne pytania i odpowiednio traktowaµ tzw. trudnych rozm≤wc≤w.

Kierowanie grupami zadaniowymi wymaga nabrania umiejΩtno╢ci interpersonalnych potrzebnych do zbudowania zespo│u i sieci wzajemnego komunikowania siΩ, rozpoznawania preferencji cz│onk≤w, do podejmowania i odrzucania r≤l grupowych oraz indywidualizowania kierowania. Mo┐na postawiµ diagnozΩ w│asnych preferencji pe│nienia r≤l grupowych oraz rozpoznawaµ je u innych, budowaµ i kierowaµ zespo│ami zadaniowymi oraz kreowaµ sieci komunikacji wewn▒trzgrupowej, a tak┐e stymulowaµ innowacyjno╢ci w zespole.

UmiejΩtno╢ci interpersonalne s▒ bardzo przydatne w ocenianiu pracownik≤w i ich motywacji. Skuteczne motywowanie pracownik≤w jest jednym z najwa┐niejszych zada± mened┐era we wsp≤│czesnych organizacjach, powinien wsp≤lnie z podw│adnym dokonywaµ oceny jego pracy; optymalnie kierowaµ rozwojem podw│adnego w celu pe│nego wykorzystania jego potencja│u; wykorzystywaµ system oceny pracownik≤w w celu poprawy funkcjonowania zespo│u; u┐ywaµ rozmowy oceniaj▒cej jako metody poprawy efektywno╢ci pracy personelu. Poprzez aktywne s│uchanie, u┐ywanie parafrazy, umiejΩtno╢µ rozpoznawania sygna│≤w wysy│anych przez pracownika, konstruktywne krytykowanie i obserwowanie reakcji na to, niestereotypowe spostrzeganie os≤b i sytuacji, wczuwanie siΩ w stany emocjonalne innych, kreowanie atmosfery rozmowy, rozpoznawanie barier komunikacyjnych i usuwanie ich mo┐na polepszyµ ocenΩ pracownik≤w. A p≤╝niej dziΩki w│asnym umiejΩtno╢ciom wykorzystaµ te oceny do kierowania prac▒ i rozwojem podw│adnych.

Coraz wiΩcej os≤b ko±czy wy┐sze uczelnie, zdobywa teoretyczn▒ wiedzΩ, staje siΩ ona z dnia na dzie± mniej wp│ywaj▒ca na sukces w pracy, w zarz▒dzaniu (choµ ci▒gle bardzo wa┐na!). Zatrudniaj▒c pracownika nie zwraca siΩ ju┐ tylko uwagi na "papierki" ╢wiadcz▒ce o wyedukowaniu, ale na jego mo┐liwo╢ci, predyspozycje, a tak┐e posiadane praktyczne umiejΩtno╢ci, tak┐e interpersonalne. Maj▒c do wyboru dwie osoby o jednakowym sta┐u, wykszta│ceniu, zatrudnimy tΩ, kt≤ra wyka┐e siΩ wiΩkszymi umiejΩtno╢ciami interpersonalnymi. A czym wy┐sze stanowisko, tym s▒ one wa┐niejsze. Ju┐ nie da siΩ zarz▒dzaµ przedsiΩbiorstwem bez tych zdolno╢ci. Te czasy ju┐ minΩ│y. Na szczΩ╢cie.

Cytra