Tradycyjne ªwiΩta wygrywaj▒

Internet odgrywa coraz wa┐niejsz▒ rolΩ w naszym ┐yciu. Przynajmniej w moim. I odbieraj▒c mi go, powsta│aby pustka, ╢wita│abym w kraju bez pewnego rodzaju wdziΩku, tΩcza straci│aby kolory. Ale bywaj▒ takie momenty, kiedy odstawiam go i wcale o nim nie my╢lΩ. Co wiΩcej, s▒ to piΩkne momenty, zazwyczaj wyjazd≤w, przyg≤d, a po nich wracam z tΩsknot▒ do mojego komputerka z tapet▒ Bruce'a Willisa jak do wcze╢niej porzuconego kochanka. I nie jestem w swoich pogl▒dach osamotniona. Wystarczy spojrzeµ na statystyki, ukazuj▒ce ilo╢µ go╢ci odwiedzaj▒cych internetowe strony, chocia┐by w okresie ╢wi▒tecznym. Owszem, prawd▒ jest, ┐e mn≤stwo os≤b (oczywi╢cie poza narodem japo±skim...) surfuje wykorzystuj▒c mo┐liwo╢ci w pracy, a skoro s▒ to dni wolne, Internet jest dla nich niedostΩpny. W ten spos≤b wprowadzaj▒ w b│▒d obserwator≤w wyci▒gaj▒cych fa│szywe wnioski z tego niecodziennego zjawiska czy felietonist≤w, takich jak ja.

Coraz wiΩcej ludzi ma modemy, SDI czy dostΩp do pobliskich kafejek, otwartych prawie ca│odobowo, wiΩc mogliby korzystaµ z Internetu. Jednak typowy Polak woli tradycyjn▒ formΩ spΩdzania ╢wi▒t. Co w ╢wiΩtach jest takiego, ┐e nachodzi nas ochota na sielankowe chwile z rodzin▒? Dlaczego wsp≤lnie zasiadamy przed telewizorem i ogl▒damy tendencyjne filmy sensacyjne czy horrory, do kt≤rych nikt nas by nie zmusi│ w dzie± powszedni? Albo objadamy siΩ do syta s│odyczami, a┐ nas mdli i najchΩtniej jak chorzy na bulimiΩ zwymiotowaliby╢my wszystko? Och, ja sama po│owΩ ╢wi▒t przegra│am w bryd┐a z rodzin▒ i bawi│am siΩ w kalambury. A sylwestrowy kulig to jedno z piΩkniejszych, niesamowitych prze┐yµ zesz│ego roku. Czemu siΩ wiΩc dziwiµ, ┐e Polacy wol▒ w ten wolny czas nadrobiµ zaleg│o╢ci, oddalenie w kontaktach z ukochanymi, pobawiµ siΩ z dzieµmi, poprzytulaµ do ┐ony czy obejrzeµ film z te╢ciami? W ko±cu to oni maj▒ uczucia, pozostan▒ z nami przez wiele lat ┐ycia, bΩdziemy ich wspominaµ w trakcie zniedo│Ω┐nia│ej staro╢ci, a komputer to tylko skrzynka, mo┐emy przy nim posiedzieµ za kilka dni, bΩd▒c pewnym, ┐e siΩ na nas nie obrazi, nie bΩdzie siΩ d▒saµ. A w razie czego wyrzuciµ przez okno i sprawiµ sobie nowy - m│odszy i bez p│acenia aliment≤w. I cieszΩ siΩ, ┐e w╢r≤d Polak≤w ci▒gle istnieje takie podej╢cie. Mo┐e bΩd▒c zrzΩdz▒c▒ te╢ciow▒, bΩdΩ czeka│a na ╢wiΩta, aby spΩdziµ je z rodzink▒, na tΩ odrobinΩ ciep│▒ i z rado╢ci▒ oderwΩ siΩ od Internetu (on posiedzi w poczekalni)?

Cytra