Z biegiem lat, z biegiem dni...

Recenzje

(...) Monta┐ sceniczny Joanny Olczak-Roniker i Andrzeja Wajdy [jest] sag▒ rodzinn▒, ale jest tak┐e panoram▒ epoki, w kt≤rej losy ludzkie nieroz│▒cznie splecione s▒ z losami miasta, spo│ecze±stwa, kraju. Epicki zamiar powi≤d│ siΩ, bo chocia┐ s▒ w tym siedmiogodzinnym spektaklu momenty cokolwiek s│absze (...), galeria wystΩpuj▒cych postaci jest tak ┐ywa, w▒tki tak misternie splecione w zajmuj▒c▒ fabu│Ω, w niej za╢ tragedia tak czΩsto przeplata siΩ z komedi▒, nostalgiczna zaduma z farsowym ╢miechem, wznios│e uczucia z kabaretow▒ drwin▒ - ┐e w sumie powstaje teatr niezwykle ┐ywy i ┐ywotny. Tak dalece, ┐e przez siedem godzin widz nie doznaje uczucia znudzenia - a to, przyznajmy, samo w sobie jest sukcesem.

Maciej Karpi±ski, Andrzej Wajda - teatr, Warszawa 1980, s.108-109.