iemno╢µ i mrok to wszystko co widzΩ...
bicie serca co s│yszΩ...
Ca│e cia│o ogarnia parali┐ na my╢l ,┐e w│a╢nie idΩ ku przeznaczeniu. Na ostateczne starcie z Panem Podziemi Diablo...
Nagle w╢r≤d odmΩtu ciszy rozlega siΩ b│ysk i tupot dziesi▒tek obcych stworze±, kt≤re z wielkim │oskotem brn▒ do mnie...
Po chwili si│a czarnej magii czyni dzie│o zniszczenia... Zn≤w jestem sam... Tylko blade ╢wiat│o pochodni wype│nia zakrwawiony korytarz...
IdΩ dalej i wiem , ┐e kres mojej wyprawy dobiega ko±ca...
NastΩpna komnata do jakiej wchodzΩ jest ogromna i zdradliwie piΩkna. Na ╢rodku znajomy znak ogromnych rozmiar≤w. Rozgl▒dam siΩ pospiesznie i zauwa┐am brak drugiej pary drzwi i ......o Panie m≤j horda Demon≤w ╢mierci wy│ania siΩ z p≤│mroku , a za nimi ON......
ZaczΩ│o siΩ.......
Rzucam czarami we wszystkie strony, jednocze╢nie odparowuj▒c ciosy coraz mniej licznej hordy...
Krz...............potΩ┐ne uderzenie zwali│o mnie z n≤g... Spojrza│em w g≤rΩ i dostrzeg│em go....
Wbi│ we mnie sw≤j wzrok. Czu│em go w ca│ym swoim ciele...Czarne ╝renice monstrum wydawa│y siΩ tak piΩkne i niewinne ,i┐ poczu│em ulgΩ......W jednej chwili zobaczy│em ca│y sw≤j ┐ywot....
Moje serce zadr┐a│o , zobaczy│em matkΩ wraz z ojcem broni▒cych siΩ przed zaciek│ymi wyznawcami Religii Mroku , niestety na pr≤┐no... Jako ma│e dziecko zosta│em przez nich zabrany w kierunku Morza Po│udnia. Latami zaczyna│em siΩ przyzwyczajaµ i coraz mgli╢ciej wspomina│em zdarzenie z rodzinnej wioski Tristram , z wyj▒tkiem bia│ej magii jak▒ ojciec mi przekaza│... Czu│em jednak pulsuj▒c▒ w moich ┐y│ach krew na ka┐de to wspomnienie. Tymczasem ju┐ w wieku dojrza│ym nadszed│ czas na moj▒ naukΩ czarnej magii...Pocz▒tkowo nie chcia│em o tym s│yszeµ , lecz poma│u poznawa│em tajne arkany tej sztuki... Z ka┐dym dniem czu│em siΩ mocniejszy , czu│em jak co╢ siΩ zmienia we mnie... Nie mog│em spaµ , je╢µ...
Teraz wiem , ┐e to dwa rodzaje magii siΩ ze sob▒ │▒czy│y i wytwarza│a siΩ dziwna wiΩ╝ jej ze mn▒. Nawet nie by│em ╢wiadom jej olbrzymiej mocy... Co doprowadzi│o do nieuniknionego do zemsty na tych kt≤rzy dopu╢cili siΩ mordu na mojej rodzinie. Nie mog│em tego kontrolowaµ , p│ynΩ│o to jakby z wnΩtrza mojej duszy...
Nie wiedzia│em co mam pocz▒µ . Postanowi│em wr≤ciµ do rodzinnej wioski...
BΩd▒c w Kr≤lestwie Wesmarchu dowiedzia│em siΩ , i┐ to w│a╢nie palono wioski ,oraz zabijano ludzi dla Pana podziemi Diablo...
Mojej zemsty musia│a doznaµ jeszcze jedna osoba...Wierz▒c w swoj▒ moc , zaszy│em siΩ w czelu╢ciach podziemi , my╢l▒c tylko o jednym...
Jednak┐e to okaza│o siΩ moj▒ zgub▒ , gdy teraz le┐Ω poraniony , zupe│nie bez si│ i ociekaj▒cymi krwi▒ oczami spogl▒dam ku przeznaczeniu... Obla│ mnie nagle zimny pot , a kszta│ty stawa│y siΩ coraz bardziej rozmazane i by│o s│ychaµ przera╝liwy okrzyk Diablo..........................................Nasta│a g│ucha cisza.................................
Jednak┐e , los czuwa│ nade mn▒. Moj▒ duszΩ odnale╝li Stra┐nicy Przeznaczenia.... Sta│em siΩ jednym z nich i czuwam nad waszym przeznaczeniem , gdy┐ wszyscy tworzymy Guardians of Destiny...