home
***
CD-ROM
|
disk
|
FTP
|
other
***
search
/
Amiga MA Magazine 1997 #3
/
amigamamagazinepolishissue03-1
/
ma_1995
/
05
/
ami017.txt
< prev
next >
Wrap
Text File
|
1997-04-07
|
15KB
|
300 lines
Deluxe Paint w praktyce (cz. 24.)
---------------------------------
CLIP ART CZYLI SZTUKA DO OZDOBY
<lead>Clip to po angielsku spinacz, magazynek (np. pistoletu)
albo ozdoba ucha. Z tych trzech róûnych okreôleï tylko ostatnie
pasuje trochë do tematu artykuîu. "Klipy" to nazwa, która sië
przyjëîa na okreôlenie rysunków, sîuûâcych do ozdabiania
dokumentów, wykonywanych na komputerze, które majâ niewielkâ
objëtoôê i dajâ sië îatwo i dobrze drukowaê.
<a>Stanisîaw Wësîawski
<txt>Klipy moûna podzieliê na kilka kategorii "technicznych".
Mamy klipy bitmapowe i wektorowe oraz czarno-biaîe i barwne.
Klipy wektorowe zachowujâ swojâ jakoôê niezaleûnie od stopnia
powiëkszenia rysunku, ale dajâ sië umieszczaê tylko w dokumentach
wykonywanych programami do DTP, takich jak PageStream czy
Professional Page. Klipy bitmapowe czarno-biaîe moûna drukowaê za
pomocâ lepszych edytorów tekstu -- procesorów tekstu. Do tej
kategorii naleûy np. Protext czy ProWrite, a z polskich Leto,
gdaïskiej firmy Arrakis, i AmiTekst Pro, krakowskiego Twin Spark
Softu.
Ilustracja pierwsza pokazuje zestaw maîych klipów bitmapowych
"pochodzenia niemieckiego". Inny zestaw klipów widaê na
ilustracji drugiej. Róûnica miëdzy nimi wynika z kolejnego
podziaîu. Te pierwsze naleûâ do klipów najprostszych,
wykonywanych w duûej iloôci do zaspokojenia najróûniejszych
potrzeb klientów. Posegregowane sâ w katalogach typu: biuro,
koôcióî, ôwiëto narodowe, sport, zdrowie itd.
Drugi rodzaj prezentowanych klipów to klipy o wyûszej jakoôci i
nadajâce sië najlepiej do testowania drukarek, procesorów tekstu
czy DTP. Obie nowe kategorie majâ jeszcze jednâ wspólnâ cechë --
rysowane sâ tylko dwoma kolorami i biel jest KOLOREM PIERWSZYM W
PALECIE, a czerï zajmuje drugie miejsce.
Jeszcze jedna róûnica dzieli te dwie ilustracje. Na pierwszej
widaê klipy, które drukuje sië na drukarkach igîowych, w
rozdzielczoôci np. 180 x 360 dpi, a na drugiej -- na drukarkach
laserowych 300 x 300 dpi. Klipy na pierwszej ilustracji zostaîy
przeze mnie wyciâgniëte w pionie, w celu pokazania ich normalnego
ksztaîtu.
O co tu chodzi? Otóû normalny obrazek IFF ma "z natury"
rozdzielczoôê 75 dpi (dots per inch -- punktów na cal). Nawiasem
mówiâc, jest to informacja nikomu nie potrzebna. Drukarki z kolei
majâ okreôlone wartoôci gëstoôci druku, np. 180 x 180 dpi, 150 x
150 dpi itd. Jeûeli drukujemy z tâ pierwszâ gëstoôciâ druku, to
180 punktów ekranu (obrazka) da nam wielkoôê jednego cala, czyli
25,4 milimetra. Tym sposobem moûemy przewidzieê, jakâ wielkoôê
obrazka spodziewamy sië zobaczyê na papierze. Gëstoôê drukowania
180 x 360 dpi wyciâgnie nam obraz w pionie albo, jak kto woli,
"skurczy" w poziomie. Wartoôê 360 spowoduje, ûe szerokoôê nie
bëdzie wynosiîa cal, ale póî cala, czyli 12,7 milimetra.
Przyzwoite preferencje drukarki w programie powinny informowaê o
tych wartoôciach, niestety, Workbench jest pod tym wzglëdem úle
wykonany. Moja drukarka Seikosha SL92 (24 igîy) naleûy do
drukarek obsîugiwanych przez sterownik EpsonQ. Z trudem moûna w
podrëczniku wytropiê, ûe w preferencjach naleûy ustawiê DENSITY
na 3. Wartoôê 4 dla EpsonQ da juû nieproporcjonalnâ gëstoôê 180 x
360 dpi. Dalsze zwiëkszanie wartoôci nie spowoduje juû ûadnych
zmian. Programy takie jak PageStream mogâ wycisnâê z mojej
drukarki 360 x 360 dpi, ale majâ inne, wîasne, sterowniki.
Program ten z kolei w wersji 2.2 potrafi zepsuê proporcje
obrazka, jeûeli w preferencjach nie wprowadzimy odpowiedniej
korekcji skali. Idealnie drukuje PageStream 3.0, ale to juû
kombajn dla bogatszych, poza tym jeszcze nie dopracowany do
koïca.
Innym problemem jest ASPEKT, czyli proporcje piksela. Format
obrazka na ekranie nie daje idealnie kwadratowego piksela. Swoje
robi monitor. Podczas rysowania koîa na ekranie powinniômy
otrzymaê obraz figury jednakowej w pionie i w poziomie i to samo
powinno dotyczyê liczby pikseli w tych kierunkach (ôrednic).
Niestety, albo, albo. W Menu/Preferences Deluxe Painta mamy opcjë
BE SQUARE, która powoduje, ûe koîo bëdzie bardziej okrâgîe na
ekranie, uwzglëdniajâc wspomnianâ nieproporcjonalnoôê pikseli.
O tych problemach stosunkowo niewiele sië pisze w dostëpnej
literaturze. W ankiecie, którâ LUPUS przeprowadzaî wôród
Czytelników Magazynu AMIGA, dotyczâcej tytuîów do wydania przez
wydawnictwo, gîosowaîem na zapowiadanâ ksiâûkë ksiëdza Pikula o
sterownikach drukarek. Dziwië sië, ûe tak maîo byîo innych gîosów
na të pozycjë. O tworzeniu muzyki i rysowaniu za pomocâ Amigi
moûna tu czy tam poczytaê, ale gdzie sâ teksty o drukowaniu i
drukarkach? Jest wiele problemów nie wyjaônionych dokîadnie i
sâdzë, ûe nawet pierwsza ksiâûka ksiëdza Pikula (jedynego w RP
specjalisty w tej dziedzinie) nie wyczerpie ich wszystkich. Na
przykîad opcja FREQUENCY wpîywajâca na jakoôê druku w programach
DTP. Wszystko to ma zwiâzek z moûliwoôciami i sposobami tworzenia
klipów.
Przy projektowaniu wielkoôci klipów moûe sië przydaê tabelka
wielkoôci obrazka i gëstoôci druku. Klip o wielkoôci (szerokoôci)
obrazka 100 (lub 640) punktów przeliczany jest na szerokoôê w
calach i centymetrach. Klip najczëôciej wycina sië i zapisuje
jako BRUSH.
<r>gëstoôê druku wielkoôê obrazka na ekranie
DPI PUNKTY CALE CENTYMETRY
90 100 (640) 1,11 (7,11) 2,82 (18,06)
120 100 (640) 0,83 (5,33) 2,12 (13,55)
150 100 (640) 0,67 (4,26) 1,69 (10,84)
180 100 (640) 0,55 (3,55) 1,41 (09,03)
300 100 (640) 0,33 (2,13) 0,85 (05,42)
360 100 (640) 0,28 (1,78) 0,70 (04,51)
600 100 (640) 0,17 (1,07) 0,42 (02,71)
<txt>Klipy moûna rysowaê "z gîowy, czyli z niczego" lub
przerabiaê zeskanowane obrazki. Ilustracja trzecia pokazuje etapy
pracy podczas przerabiania szesnastokolorowego obrazka na klip.
Za pomocâ opcji STENCIL kopiujemy poszczególne "warstwy" kolorów
i odkîadamy obok w kolorze czarnym na biaîe tîo. Zaczynamy od
kolorów najciemniejszych, a potem manipulujemy zdejmowanymi
kolorami tak, aby zachowaê charakter rysunku. Operacja przebiega
w zasadzie bez kîopotów. Jedynym problemem sâ oczy zwierzëcia. W
kolorowym oryginale sâ ciemnobrâzowe. Przy "mechanicznym"
operowaniu STENCILEM zmienilibyômy je na czarne. Traci sië jednak
coô z "charakteru" tego detalu. Zamieniîem je na czarno-biaîâ
szachownicë. Taki rysunek drukuje sië nieúle na drukarkach
laserowych. Na papierze wysuwajâcym sië z HP LaserJet IIIp miaîby
prawdopodobnie 27 milimetrów szerokoôci (320/300*2,54) na 21
milimetrów (256/300*2,54) wysokoôci.
Z tâ szachownicâ jest w ogóle problem. W osiemnastym odcinku
cyklu "Deluxe Paint w praktyce" (MA 11/94) opisywaîem tworzenie
rastrów. Raster piëêdziesiëcioprocentowy (jak napisaîem) powinien
byê szary w "piëêdziesiëciu procentach". Piszâc to miaîem
wyraúnie na ekranie szaroôê jaôniejszâ od
piëêdziesiëcioprocentowej szaroôci z palety. Po wydrukowaniu w MA
szaroôê zrobiîa sië ciemniejsza. Skâd sië to bierze? Wyjaônia to
ilustracja czwarta.
Kaûde úródîo ôwiatîa wydaje sië nieco wiëksze. Biaîe ôwiatîo
jakby "puchnie" podczas patrzenia na nie. To samo dotyczy kaûdej
biaîej plamy, nawet na papierze. Byîa o tym mowa (chyba) w
odcinku poôwiëconym zîudzeniom optycznym. Biaîa powierzchnia
mocno odbija promienie ôwiatîa w kierunku naszego oka i jest teû
w pewnym sensie úródîem ôwiatîa. Na monitorze zobaczyîem wîaônie
takie zjawisko -- monitor jest úródîem ôwiatîa. Czarno-biaîa
szachownica wydaîa mi sië jaôniejsza niû powinna byê.
Wydruk na papierze tworzy wraûenie ciemniejszej plamy
szachownicy. Dlaczego? Otrzymaîem "praktyczne" wyjaônienie
problemu podczas robienia swojej wizytówki. Wykonaîem jâ metodâ
chaîupniczâ, przez stworzenie programem DTP tekstu nazwiska i
adresu i umieszczenie maîego klipu w rogu. Na stronie A4
zmieôciîo mi sië dziesiëê takich wizytówek. Wydrukowaîem je na
drukarce laserowej. Z kartkâ wydruku poszedîem do firmy
drukujâcej za pomocâ róûnego rodzaju duûych i dobrych maszyn
kserograficznych. Majâ tam maszynë drukujâcâ na papierze
wizytówkowym, czyli po prostu grubszym. Wybraîem trzy rodzaje
papieru -- kremowy z fakturâ pîótna, biaîy z fakturâ piasku i
biaîy ôliski i bîyszczâcy.
Tekst adresu, napisany piëciopunktowâ czcionkâ (bardzo maîâ), na
papierze gîadkim byî cieïszy niû na pozostaîych. "Ôwiatîo" w
literach "o" i "a" byîo wyraúnie wiëksze niû na pierwszych dwóch
rodzajach papieru.
Wyjaônienie jest proste. Plama farby czy proszku kserograficznego
wchodzi lekko w strukturë papieru na krawëdziach wydruku. Przy
duûych formach absolutnie tego nie widaê. Jednopikselowe
elementy, takie jak wspomniana szachownica, majâ proporcjonalnie
wiëkszy udziaî owego wnikania w strukturë materiaîu w stosunku do
samego miniaturowego detalu. Widaê to na ilustracji. Pole
szachownicy wydaje sië ciemniejsze "niû powinno byê". Po prostu
czerni jest tam wiëcej niû 50%.
W osiemnastym odcinku serialu wspomniaîem teû o trudnoôciach ze
skalowaniem rysunków, wykonywanych takimi rastrami. Klipy
"uniwersalne", czyli takie, które majâ byê dobrze drukowane,
niezaleûnie od tego czy drukujemy je drukarkâ igîowâ, laserowâ
czy atramentowâ, powinny byê rysowane bez takich rastrów. Nie
chodzi tu tylko o skalowanie, ale o wspomniane wyûej rozlewanie
sië farby podczas druku. Drukarki igîowe podczas przesuwania
waîka z papierem na ogóî nie trafiajâ precyzyjnie w kolejne
miejsce rysunku. Z tych wzglëdów nie tylko naleûy unikaê rastrów,
ale równieû nie liczyê za bardzo na jednopikselowe biaîe detale
na czarnym tle.
Na ilustracji widaê polski herb, wykonany jako klip. Sâ tam maîe
biaîe detale na czarnym tle, ale wewnëtrzna strona labrów herbu
(jasna) jest juû wykonana z uwzglëdnieniem wspomnianych zasad.
Podobnie postâpiîem przy tworzeniu rysunku tarczy. Szrafirunek,
czyli sposób graficznego przedstawiania kolorów herbu, jest
ustalony jako zasada. Kolor zîota to biaîe kropki, srebra --
czysta biel, czerwieï -- pionowe pasy, niebieski -- poziome pasy
itd. Nie mogîem wykonaê zwykîego PATTERNU w postaci czarnych
pikseli z biaîâ obwódkâ. W druku wyszîaby prawdopodobnie jakaô
mniej lub bardziej ciemna szaroôê. Majâ byê widoczne kropki, i
juû. Trzeba byîo wykonaê kropki o wymiarach 2 x 2 piksele i
odpowiedniâ odlegîoôê miëdzy nimi.
Pionowe pasy na drukarkach igîowych jakoô wychodzâ, ale poziome
-- nie. Co jakiô czas pojawia sië denerwujâca zmiana gruboôci
linii. Poza tym sprawa skali. Jak kropki duûe, to i pasy podobne.
W ten sposób rysunek herbu przy wydruku jest doôê dobry, a
"szrafirunek" czytelny. PageStream 3.0 (w znajomej firmie)
drukuje to po prostu idealnie. Ale i Deluxe Paint nie jest
gorszy. Naleûy tylko zmieniê w oknie wydruku procentowy wydruk na
punktowy (odpowiednio), no i umieôciê w PRINTERS starownik
drukarki laserowej. Przyda sië teû programik kierujâcy wydruk TO
FILE -- do pliku. Z takim plikiem moûemy juû pójôê do kogoô, kto
ten "laser" ma. "Plujki" teû sâ nie do pogardzenia.
Kolejna ilustracja pokazuje inne podejôcie do tematu jakoôci
klipów. Rëka zostaîa wykonana przez przerobienie kolorowego
obrazka na czarno-biaîy, a kulë ziemskâ narysowaîem za pomocâ
opcji WRAP i FILL RANDOM (cieniowana kula). Rëka jest przykîadem
niestosowania wyizolowanych, pojedynczych pikseli, a glob
przynajmniej tego, ûe nie zastosowaîem tam PATTERNU. Tak czy
owak, drukuje sië to wystarczajâco dobrze. Moûe jednak byê
lepiej. Widziaîem przykîady klipów firmy Magic Clip-Art Company,
gdzie zastosowano znane w Deluxe Paint metody likwidacji tzw.
JAGGIS, czyli "schodków" linii bitmapowego rysunku.
Pierwsza wersja na ilustracji jest "normalna", druga zostaîa
zmodyfikowana opcjâ ANTIALIAS, trzecia SMOOTH. ANTIALIAS wykonuje
sië przez wybranie tej opcji z menu i naîoûenie rysunku na tîo, a
wykonanie SMOOTH polega na naîoûeniu na normalny rysunek jego
BRUSHA, wîaônie pod SMOOTH. Obie opcje dajâ róûne efekty na tych
samych elementach, choê dziaîajâ podobnie. Zmiana "gëstoôci"
czerni w miejscach zaîamania linii krzywych powinna spowodowaê
wraûenie dokîadniejszego, bardziej precyzyjnego, rysunku.
Oczywiôcie musimy odstâpiê tu od zasady stosowania dwukolorowej
palety. Takich klipów nie da sië wydrukowaê procesorem tekstu,
potrzebny jest program DTP lub malarski, taki jak Deluxe Paint,
czy wreszcie wyspecjalizowany program do drukowania, taki jak
Print Studio. Nie musimy wcale rezygnowaê w kaûdym wypadku z
tekstu towarzyszâcego tradycyjnie rysunkom. Moûna przecieû
przygotowaê sobie "papier listowy" z rysunkami w charakterze
nagîówków, a potem spokojnie pisaê tekst na takim podkîadzie.
Oczywiôcie pozostaje do rozstrzygniëcia sprawa palety. Trzeba jâ,
niestety, dobraê doôwiadczalnie. Z moich obserwacji wynika, ûe
szaroôê poniûej 4-4-4 w palecie Deluxe Painta jest wîaôciwie nie
do odróûnienia od czerni. Lepiej wychodzâ jasne odcienie. Zaleûy
to jednak od programu, którym bëdziemy drukowaê klip, i od samej
drukarki. Najlepiej przygotowaê sobie obrazek z prostokâtami,
zawierajâcymi (podpisane) kolejne odcienie szaroôci palety
monochromatycznej, i próbnie je wydrukowaê. Kartkë dobrze jest
schowaê i uûywaê w wypadkach, kiedy trzeba bëdzie przewidzieê,
jak dobraê szaroôci w palecie, ûeby rysunek najlepiej sië
wydrukowaî.
Nastëpna kategoria to klipy kolorowe. Coraz powszechniej dostëpne
sâ drukarki typu InkJet, pracujâce w kolorze. W tym wypadku
wystëpuje problem podobny do opisanego powyûej.
Natëûenie koloru jest jeszcze sîabiej rozróûniane niû natëûenie
szaroôci. Wykonywaîem niedawno rysunek przedstawiajâcy
przestrzenny wykres warstw "czegoô tam". Wykres byî odmianâ
wykresu 3D typu PIE. Wyglâdaîo to dokîadnie jak kawaîek nierówno
wyciëty z tortu. Widaê byîo warstwy reprezentujâce poszczególne
dane. "Ciastko" byîo jaôniejsze od góry niû z przodu, a
ciemniejsze z boku. Poszczególne warstwy poziome malowane byîy
wedîug tej samej zasady. Podkreôlaîo to efekt przestrzennoôci.
Wszystko byîo dobrze, dopóki rysunek byî monochromatyczny.
Zamiana, dokonana przez uradowanego wîaôciciela, odcieni szaroôci
na odcienie koloru i przeniesienie rysunku na papier za pomocâ
kolorowej "plujki" spowodowaîo znikniëcie róûnic jasnoôci
pomiëdzy bokami "ciastka". Okazaîo sië, ûe drukarka atramentowa
nie rozróûnia tak maîych róûnic walorów (natëûeï) koloru, jakie
byîyby akceptowane w druku i rysunku monochromatycznym.
Ilustracja szósta pokazuje próby pokonania oporu drukarki na
demonstrowanym juû obrazku. Z szesnastu kolorów palety wybrano
za pomocâ STENCILA tylko siedem moûliwie najbardziej róûniâcych
sië miëdzy sobâ, zachowujâc jednoczeônie charakter obrazka. Kolor
numer cztery jest zdecydowanie jaôniejszy od koloru numer trzy, a
pozostaîe zawierajâ w sobie trochë róûnych "czystych" kolorów,
takich jak ûóîty, niebieski i zielony, mimo ûe jasnoôê ich jest
podobna. Niemniej jednak warto wykonaê maîâ próbkë drukowania
kwadratów w wybranych kolorach, przed drukowaniem samego rysunku.
Zaoszczëdzi to nam kosztownych prób z nieudanymi wydrukami w
kolorze. Podobny pasek z prostokâtami palety jest drukowany na
marginesie arkusza papieru w poligrafii profesjonalnej.
Ostatnia ilustracja pokazuje kilka kolorowych klipów, jakie moûna
zastosowaê "w praktyce". Mamy tam coô w rodzaju ozdobnika do
listu, herb miejski i znak firmowy. Poniûej pokazano odpowiedniki
tych rysunków w wersji "klasycznego" czarno-biaîego klipu.
I to by byîo wszystko. Ponawiam apel do ksiëdza Pikula o
podzielenie sië z nami swojâ wiedzâ, a Czytelnikom ûyczë udanej
gry w klipy.