home *** CD-ROM | disk | FTP | other *** search
/ Amiga MA Magazine 1997 #3 / amigamamagazinepolishissue03-1 / ma_1995 / 05 / ami029.txt < prev    next >
Text File  |  1997-04-07  |  10KB  |  234 lines
  1. Ulepszanie blatu (cz. 6.)
  2. -------------------------
  3.  
  4. MENUBLASTER I TOOLSDAEMON
  5.  
  6. <lead>W poprzedniej czëôci zajmowaliômy sië prostymi programami,
  7. dziëki którym moûliwe byîo doîâczanie wîasnych opcji do menu
  8. Tools Workbencha. Tym razem zapoznamy sië z programami nieco
  9. bardziej zîoûonymi, za pomocâ których moûna stworzyê nawet kilka
  10. osobnych menu, dostëpnych z poziomu ekranu Workbencha.
  11.  
  12. <a>Jarosîaw Horodecki
  13.  
  14. <txt>Jednym z takich programów jest bardzo krótkie i
  15. nieskomplikowane narzëdzie o nazwie >MenuBlaster<. Programik ten,
  16. aby umoûliwiê korzystanie z kilku menu z poziomu Workbencha,
  17. otwiera na górnej listwie ekranu systemowego wîasne okienko, po
  18. którego uaktywnieniu moûna skorzystaê ze zdefiniowanych wczeôniej
  19. rozwijanych menu. Dodatkowo, w otwieranym przez program okienku
  20. podawanych jest kilka podstawowych informacji o systemie, np.
  21. iloôê wolnej pamiëci, iloôê wolnego miejsca na wskazanym
  22. urzâdzeniu oraz aktualny czas.
  23.  
  24. Po pierwszym uruchomieniu program wyôwietli komunikat informujâcy
  25. o braku przygotowanego pliku konfiguracyjnego (Cant't open config
  26. file!). Nie naleûy sië tym przejmowaê. Z programem nie jest
  27. dostarczane ûadne standardowe ustawienie definiowalnych menu.
  28. Caîâ robotë, zwiâzanâ z przygotowaniem wymaganej konfiguracji,
  29. naleûy wiëc wykonaê samodzielnie. Po stworzeniu wîasnego pliku
  30. konfiguracyjnego wystarczy skorzystaê z opcji UPDATE i mamy juû
  31. zestaw wîasnych menu na ekranie Workbencha.
  32.  
  33. Oczywiôcie przy uruchamianiu programu moûna chcieê skorzystaê z
  34. innego pliku konfiguracyjnego niû przyjëty jako standard
  35. MB.config w katalogu logicznym S:. Nazwë pliku z konfiguracjâ
  36. moûna podaê jako argument przy uruchamianiu programu.
  37.  
  38. Zajmijmy sië teraz przygotowaniem wîasnego pliku
  39. konfiguracyjnego. Najlepiej bëdzie posîuûyê sië tutaj prostym
  40. przykîadem:
  41.  
  42. <l>
  43. DISK DH1:
  44.  
  45. HOTKEY LALT!LSHIFT
  46.  
  47. MENU "Prefs"
  48.  
  49. ITEM "Font"        | sys:prefs/font        |1
  50.  
  51. ITEM "Serial"        | sys:prefs/serial        |2
  52.  
  53. ITEM "Pointer"        | sys:prefs/pointer        |3
  54.  
  55. ITEM "Time"        | sys:prefs/time        |4
  56.  
  57. MENU "Tools"
  58.  
  59. ITEM "Calculator"    | sys:tools/calculator        |q
  60.  
  61. ITEM "KeyShow"        | sys:tools/keyshow        |w
  62.  
  63. ITEM "Commodities"
  64.  
  65. SUBI "Exchange"        | sys:tools/commodities/exchange|e
  66.  
  67. SUBI "Blanker"        | sys:tools/commodities/blanker    |r
  68.  
  69. SUBI "FKey"        | sys:tools/commodities/fkey
  70.  
  71. ENDE
  72.  
  73. <txt>Plik ten stworzyîem na bazie programów nagranych na moim
  74. twardym dysku, korzystajâc jednak z programów, które znajdujâ sië
  75. w standardowym pakiecie Workbencha 3.0. Sâdzë wiëc, ûe z
  76. uruchomieniem i korzystaniem z powyûszej konfiguracji nikt nie
  77. powinien mieê kîopotów.
  78.  
  79. Proponujë jednak dokîadniej przyjrzeê sië skîadni rozkazów
  80. stosowanych w pliku konfiguracyjnym. Pierwsza linijka,
  81. zawierajâca sîowo kluczowe DISK, to definicja urzâdzenia, o jakim
  82. bëdâ podawane informacje na górnej belce Workbencha, oczywiôcie w
  83. otwieranym przez MenuBlaster okienku.
  84.  
  85. Kolejna definicja to klawisze, które muszâ byê naciôniëte, aby
  86. uaktywniê funkcjë ukrytâ pod jednym z nich. Do zdefiniowania
  87. tejûe kombinacji potrzebna jest znajomoôê kilku podstawowych sîów
  88. kluczowych, oznaczajâcych poszczególne klawisze Amigi: LSHIFT --
  89. [lewy Shift], RSHIFT -- [prawy Shift], CAPS lub CAPSLOCK -- [Caps
  90. Lock], CONTROL lub CTRL -- [Ctrl], LALT -- [lewy Alt], RALT --
  91. [prawy Alt], LCOMMAND, LCMD, LAMIGA lub LAMG -- [lewy Amiga],
  92. RCOMMAND, RCMD, RAMIGA lub RAMG -- [prawy Amiga]. Wymienione
  93. wyûej klawisze moûna wpisywaê w dowolnych kombinacjach, îâczâc je
  94. za pomocâ znaków "!", "|", ",", " ". Mogâ one byê stosowane
  95. wymiennie, podobnie jak róûne sîowa kluczowe oznaczajâce ten sam
  96. klawisz. Warto moûe jeszcze dodaê, iû w naszym wypadku wywoîanie
  97. danej opcji z menu za pomocâ klawiatury wymagaê bëdzie
  98. jednoczesnego naciôniëcia klawiszy: [lewy Alt] oraz [lewy Shift],
  99. a takûe odpowiedniego klawisza alfanumerycznego.
  100.  
  101. Kolejne linijki naszego pliku konfiguracyjnego to po prostu
  102. definicja kolejnych rozwijanych menu, umieszczonych na górnej
  103. listwie Workbencha. Menu te sâ oczywiôcie aktywne tylko wtedy,
  104. gdy aktywne jest okienko MenuBlastera.
  105.  
  106. Opcja MENU z podanym îaïcuchem znaków oznacza stworzenie osobnego
  107. menu o podanej jako argument nazwie. Wszystkie kolejne komendy,
  108. aû do nastëpnego rozkazu MENU, dotyczyê bëdâ tylko i wyîâcznie
  109. zdefiniowanego menu. A do dyspozycji mamy dwie komendy sîuûâce do
  110. budowania menu. Pierwsza z nich to ITEM, po której podana jest
  111. nazwa opcji wyôwietlana w menu, a nastëpnie komenda AmigaDOS-u,
  112. jaka ma byê wywoîana, oraz ewentualnie klawisz, który bëdzie të
  113. opcjë uaktywniaî. Wszystkie trzy argumenty muszâ byê oddzielone
  114. od siebie znakami "|". Najwygodniej jest dodaê równieû
  115. odpowiedniâ liczbë kodów kontrolnych TAB, aby plik konfiguracyjny
  116. byî przejrzysty.
  117.  
  118. Druga z komend, dotyczâcych budowy menu, to SUBI o argumentach
  119. identycznych z ITEM. Ta opcja sîuûy jednak do budowy submenu w
  120. ramach danego menu. Oczywiôcie, gdy korzystamy z niej, to nazwë
  121. takiego podmenu podajemy za pomocâ komendy ITEM bez dwóch
  122. ostatnich argumentów. Wszystkie nastëpujâce po sobie komendy SUBI
  123. dotyczâ ostatniej komendy ITEM.
  124.  
  125. Jak îatwo zauwaûyê, caîâ konfiguracjë koïczymy za pomocâ sîowa
  126. kluczowego ENDE. Z wyjâtkiem oznaczenia koïca pliku nie ma ono
  127. ûadnego praktycznego znaczenia. Na koniec jeszcze kilka sîów o
  128. moûliwoôci skorzystania z klawiatury w celu wywoîywania
  129. niektórych opcji z menu. Moûliwe jest mianowicie jedynie
  130. korzystanie z wszystkich klawiszy literowych (od "a" do "z") oraz
  131. cyfrowych (od "1" do "0"), a takûe z niektórych znaków
  132. specjalnych.
  133.  
  134. Drugim doskonaîym programem, speîniajâcym podobne zadanie, jest
  135. >ToolsDaemon<. Jego najnowsza wersja, jakâ udaîo mi sië zdobyê, ma
  136. numerek 2.1 i jest chyba najlepszym rozwiâzaniem problemu
  137. dodatkowych menu na Workbenchu. Podstawowe zalety tego programu
  138. to szalenie prosta obsîuga, nie wymagajâca znajomoôci AmigaDOS-u.
  139. Wszystko definiuje sië jedynie za pomocâ prostego programu
  140. konfiguracyjnego. Doôê istotnâ cechâ ToolsDaemona jest teû
  141. tworzenie menu bezpoôrednio na listwie Workbencha, bez potrzeby
  142. otwierania ûadnych dodatkowych okienek, jak to robiî
  143. MenuBlaster.
  144.  
  145. Sama instalacja programu jest równieû szalenie prosta. Moûna
  146. skorzystaê z doîâczonego do programu skryptu instalera, który
  147. automatycznie dokonuje caîego procesu instalacji. Moûna takûe
  148. zainstalowaê program samodzielnie. Naleûy jedynie skopiowaê
  149. bibliotekë reqtools do katalogu LIBS: oraz plik
  150. toolsdaemon-handler do katalogu L:. Pozostaîe dwa programy
  151. pakietu mogâ byê umieszczone w dowolnym miejscu, choê najlepiej
  152. jest chyba nagraê program konfiguracyjny ToolsPrefs do katalogu
  153. PREFS partycji systemowej, a program gîówny ToolsDaemon do
  154. WBStartup tejûe samej partycji.
  155.  
  156. Aby zdefiniowaê wîasne menu, naleûy wczytaê program
  157. konfiguracyjny. Za jego pomocâ moûna îatwo i szybko stworzyê
  158. dowolnâ liczbë menu, limitowanâ jedynie iloôciâ wolnego miejsca
  159. na górnej listwie Workbencha.
  160.  
  161. Program konfiguracyjny po wczytaniu otwiera wîasne okienko na
  162. ekranie Workbencha. Znajdziemy w nim dwie gîówne czeôci. Pierwsza
  163. z nich to lista nazw poszczególnych menu, podmenu oraz zawartych
  164. w nich opcji. Obok niej znajduje sië kilka gadûetów, dziëki
  165. którym moûna ustalaê rodzaj obiektu, jaki tworzymy. Prawa czëôê
  166. okna to z kolei lista komend, jakie majâ byê wywoîane po wybraniu
  167. danej opcji.
  168.  
  169. Zacznijmy od bardziej szczegóîowego omówienia sposobu tworzenia
  170. menu. Standardowo w konfiguracji umieszczone jest jedno menu,
  171. nazwane Utils. Nazwë të moûna oczywiôcie dowolnie zmieniaê, jest
  172. to jednak pierwsze menu, jakie stworzymy. Aby doîâczyê do niego
  173. jakâkolwiek opcjë, naleûy skorzystaê z gadûetu NEW, umieszczonego
  174. pod listâ opcji. Kaûda pierwsza z pozycji definiowanego menu moûe
  175. byê jednak jedynie odzielajâcâ liniâ, lub teû po prostu jednâ z
  176. opcji menu. Nie moûna wiëc zdefiniowaê pustych menu ani menu
  177. rozpoczynajâcych sië od podmenu, jest to jednak chyba zupeînie
  178. logiczne. Kolejna linijka moûe byê juû skonfigurowana dowolnie:
  179. jako poczâtek kolejnego menu, jako kolejna opcja lub jako
  180. podmenu. W tym ostatnim wypadku poprzedzajâca jâ pozycja jest
  181. nazwâ tego podmenu i nie definiuje sië dla niej ûadnych rozkazów.
  182.  
  183. Poszczególnym opcjom w menu przyporzâdkowaê moûna dowolnâ
  184. sekwencjë rozkazów AmigaDOS-u lub plików wywoîywanych normalnie z
  185. poziomu Workbencha. Sîuûy do tego drugie duûe okienko,
  186. umieszczone w okienku konfiguracyjnym. Za pomocâ gadûetu NEW
  187. moûna tworzyê kolejne komendy, jakie bëdâ asynchronicznie
  188. wykonywane po wybraniu definiowanej opcji. Komendy te mogâ byê
  189. rozkazami AmigaDOS-u lub plikami uruchamianymi za pomocâ ikony z
  190. poziomu Workbencha. Dziëki temu moûna uruchamiaê nawet pliki z
  191. danymi, które majâ przyporzâdkowany w ikonie DEFAULT TOOL, czyli
  192. narzëdzie, jakie jest przyporzâdkowane wskazanym danym.
  193.  
  194. Wywoîywanym z poziomu menu komendom moûna teû podawaê w prosty
  195. sposób argumenty. Wystarczy wskazaê ikonki plików, które majâ byê
  196. przekazane wybieranej komendzie. Dodatkowo w jej definicji
  197. skorzystaê naleûy ze znaku "[]" w celu wskazania miejsca
  198. wstawienia argumentu, np.: (CLI) ViewTek [].  Komenda ta po
  199. prostu wyôwietli wskazany na Workbenchu obrazek.
  200.  
  201. Na koniec warto jeszcze wspomnieê o kilku rozpoznawanych przez
  202. program ToolsPrefs tooltype'ach, które mogâ byê wpisane w jego
  203. ikonce:
  204.  
  205. CREATEICONS=<YES/NO> -- tworzy, lub nie, ikonkë przy zgrywaniu
  206. konfiguracji programu,
  207.  
  208. PUBSCREEN=<nazwa ekranu> -- otwarcie okienka konfiguracyjnego na
  209. wskazanym ekranie publicznym,
  210.  
  211. SCREENFONT=<YES/NO> -- korzystanie z fontu przyporzâdkowanego
  212. danemu ekranowi lub ze standardowego kroju Topaz 8
  213.  
  214. oraz tooltype'y dla programu ToolsDaemon:
  215.  
  216. WINDOW=<nazwa okienka> -- konfiguracja okienka konsoli
  217. AmigaDOS-u, standardowo definicja ta wyglâda nastëpujâco:
  218. CON:0/25//150/Tools Output Window/AUTO/WAIT/CLOSE i moûe byê
  219. oczywiôcie dowolnie modyfikowana,
  220.  
  221. CX_PRIORITY=<priorytet> -- ustawienie priorytetu programu w
  222. systemie, standardowe ustawienie to 0.
  223.  
  224. Jak widaê z opisu powyûszych programów oraz tych przedstawionych
  225. w poprzedniej czëôci naszego cyklu, kaûdy powinien bez problemu
  226. wybraê program optymalny dla jego konfiguracji sprzëtowej i
  227. potrzeb. Najbardziej wartym polecenia jest z pewnoôciâ
  228. ToolsDaemon -- uniwersalny i najlepiej dopracowany. Wybór jednak
  229. pozostawiam Czytelnikom. Od nastëpnego odcinka zajmiemy sië juû
  230. stronâ estetycznâ Workbencha, czyli wszystkim, co zwiâzane jest z
  231. upiëkszaniem blatu, poczâwszy od nowych ikonek, a skoïczywszy na
  232. îadniejszych menu oraz zupeînie nowych rozwiâzaniach dotyczâcych
  233. wyboru opcji.
  234.