home
***
CD-ROM
|
disk
|
FTP
|
other
***
search
/
Amiga MA Magazine 1997 #3
/
amigamamagazinepolishissue03-1
/
ma_1995
/
07
/
ami007
< prev
next >
Wrap
Text File
|
1997-04-15
|
12KB
|
274 lines
O Amidze i archiwizerach, czyli
-------------------------------
OSZCZËDZAMY MIEJSCE
<lead>Ponad dwa lata temu pisaliômy na naszych îamach o róûnych
standardach pakowania plików z danymi i îâczenia ich w duûe
archiwa, zwîaszcza w oparciu o standardy obowiâzujâce w ôwiecie
PC. Po tak dîugim czasie warto chyba powróciê do tego tematu i
przyjrzeê sië zmianom, jakie zaszîy na Amidze w tej dziedzinie.
<a>Jarosîaw Horodecki
<txt>Dla Amigi, tak jak dla kaûdego komputera, moûna znaleúê
mnóstwo róûnego rodzaju archiwizerów, mniej lub bardziej
popularnych. Archiwizery da sië podzieliê na dwie grupy: programy
pakujâce pewnâ liczbë pojedynczych plików i tworzâce z nich jeden
plik, zwany archiwum, oraz programy, które pakujâ caîe dyski,
czytajâc i zapamiëtujâc kolejne ôcieûki.
W tym tekôcie zajmiemy sië jednak tylko archiwizerami plikowymi,
którym i tak moûna poôwiëciê wieloodcinkowy cykl. Najbardziej
znanym i najczëôciej wykorzystywanym na Amidze archiwizerem z tej
grupy jest oczywiôcie LHA. Ma on sporo róûnych odmian. Ze wzglëdu
na tak duûâ popularnoôê tego archiwizera zajmiemy sië nim oraz
wszystkim, co z nim zwiâzane, w jednym z nastëpnych numerów
naszego miesiëcznika.
Drugim pod wzglëdem popularnoôci archiwizerem bëdzie z caîâ
pewnoôciâ Zip, chyba najpopularniejszy na komputerach PC. Równieû
Amiga moûe sië tutaj poszczyciê niezîym dorobkiem. Wôród
programów public domain udaîo mi sië znaleúê trzy tego rodzaju
archiwizery: Zip v2.01, UnZip v5.1 oraz PKAmigaZip v01.01.
Najprostszy w obsîudze i zwykle w zupeînoôci wystarczajâcy jest
tutaj UnZip. Z pewnoôciâ jego bardzo istotnâ zaletâ jest
moûliwoôê rozpakowywania takûe archiwów stworzonych na
komputerach PC za pomocâ nowych wersji tego programu. Waûnym
atutem jest tutaj równieû bardzo prosta obsîuga, na przykîad aby
rozpakowaê jakiekolwiek archiwum, wystarczy podaê komendë:
<l>UnZip archiwum
<txt>Do podanej nazwy zostanie automatycznie doîâczona koïcówka
Zip i archiwum zostanie rozpakowane z uwzglëdnieniem zapisanych w
nim katalogów.
Oczywiôcie UnZip ma równieû kilka innych funkcji. Po pierwsze
wiëc moûna wyôwietliê zawartoôê archiwum:
<l>UnZip -l archiwum
<txt>lub
<l>UnZip -v archiwum
<txt>Pierwsza komenda wyôwietli skróconâ listë plików,
zawierajâcâ jedynie datë utworzenia oraz dîugoôê kaûdego pliku.
Druga natomiast wyôwietla peînâ listë plików wraz z sumâ
kontrolnâ, sposobem oraz stopniem kompresji, a takûe dîugoôciâ
przed i po spakowaniu. Moûna takûe sprawdziê poprawnoôê
spakowania plików zawartych w archiwum:
<l>UnZip -t archiwum
<txt>Warto jeszcze wspomnieê o moûliwoôci wyboru plików, jakie
majâ byê wydobyte z danego archiwum. Nastëpujâca komenda:
<l>UnZip archiwum [lista_plików_1] -x [lista_plików_2]
<txt>umoûliwia rozpakowanie tylko okreôlonych poprzez podane
listy plików. Skorzystanie z pierwszej z list powoduje
rozpakowanie tylko i wyîâcznie umieszczonych w niej plików. Druga
natomiast lista, poprzedzona opcjâ -x powoduje rozpakowanie
wszystkich plików z wyjâtkiem wyszczególnionych w tej liôcie.
Drugi z amigowych Zipów to Zip v2.0.1, równieû dziaîajâcy jako
zwykîa komenda AmigaDOS-u. W odróûnieniu od UnZipa, za jego
pomocâ moûna z kolei tylko pakowaê oznaczone pliki, tworzâc
archiwum. Podobnie jak w wypadku UnZipa, tak i ten program jest w
peîni zgodny z najnowszâ wersjâ PKZ-ipa z komputerów PC.
Poszczególne opcje Zipa sâ równieû podobne do tych stosowanych w
UnZipie. Standardowym dziaîaniem jest tutaj oczywiôcie pakowanie
danych, tak wiëc komenda:
<l>Zip archiwum *
<txt>spowoduje spakowanie wszystkich plików z bieûâcego katalogu
do archiwum.zip. Zignoruje jednak zawarte w nim katalogi. Aby do
archiwum wpisaê takûe podkatalogi oraz zawarte w nich pliki,
naleûy skorzystaê z komendy:
<l>Zip -r archiwum *
<txt>Oczywiôcie zamiast znaku "*" w obydwu podanych przykîadach
moûna równieû wpisaê peînâ ôcieûkë dostëpu do dowolnego, innego
niû bieûâcy, katalogu.
Podobnie jak w wypadku UnZipa, tak i tutaj moûna wybieraê
konkretne pliki przeznaczone do spakowania. Za pomocâ komendy:
<l>Zip archiwum *.doc *.nfo
<txt>moûna spakowaê wszystkie pliki z rozszerzeniami DOC oraz NFO
zawarte w bieûâcym katalogu. Aby natomiast zrezygnowaê z
okreôlonych plików, wystarczy wpisaê:
<l>Zip -r archiwum * -x *.info
<txt>co spowoduje oczywiôcie spakowanie wszystkich plików w
katalogu bieûâcym oraz wszystkich podkatalogach z pominiëciem
ikonek (plików z rozszerzeniem INFO). Jak widaê wiëc, obsîuga
Zipa na poziomie podstawowym nie jest wcale trudna. Do
dyspozycji uûytkownika jest znacznie wiëcej opcji, jak choêby
selekcjonowanie plików na podstawie ich daty, archiwizowanie z
jednoczesnym kasowaniem pakowanych plików, sprawdzenie
poprawnoôci pakowania. Sâ to jednak opcje raczej rzadko uûywane w
codziennej pracy z komputerem.
Ostatni z amigowych Zipów to PkAmigaZip. Jest to program juû
bardzo stary, bo pochodzâcy z 1990 roku. Jest on jednak równieû
najprostszy w obsîudze, poniewaû nie jest to komenda CLI/Shell,
ale program otwierajâcy wîasny ekran i obsîugiwany w peîni za
pomocâ GUI. Dlatego teû, jak sâdzë, nie wymaga on dokîadnego
omawiania. Program ten pod pewnymi wzglëdami przypomina znane
wszystkim nakîadki na system, typu DirWork czy DiskMaster. Mamy
tutaj równieû do wyboru takie opcje jak COPY, DELETE, PARENT,
ALL, CLEAR. Ale sâ teû opcje zwiâzane z samym archiwizerem, czyli
ZIP, UNZIP, INCLD, EXCLD, czy teû TEST. Argumenty dla tych
rozkazów wybieramy jedynie poprzez zaznaczanie odpowiednich
plików w okienku katalogowym oraz podawanie katalogu úródîowego i
docelowanego za pomocâ dwóch umieszczonych w dolnej czëôci ekranu
gadûetów SRC: oraz DEST:. Bardzo duûym uîatwieniem jest tutaj
moûliwoôê wchodzenia w archiwa i przeglâdania ich zawartoôci tak,
jakby to byîy zwykîe katalogi. Wadâ programu jest natomiast to,
ûe zupeînie nie radzi on sobie z nowszymi archiwami. Obecnie jest
wiëc wîaôciwie bezuûyteczny.
Kilka nastëpnych znanych archiwizerów obsîuguje sië wîaôciwie do
tego stopnia podobnie, ûe nie warto omawiaê kaûdego z nich
osobno. Istnieje kilka standardowych opcji, których znajomoôê
wystarcza do ich obsîugi na podstawowym poziomie. Mam tutaj na
myôli takie archiwizery, jak: ARC, Shrink, Zoo oraz HPack. Warto
jednak poôwiëciê kilka sîów kaûdemu z nich.
Najstarszym (1987 rok) i obecnie juû wîaôciwie nie uûywanym
archwizerem jest ARC. Wspominam o nim tylko dlatego, ûe niekiedy
wôród starych plików moûna sië natknâê na plik spakowany wîaônie
za jego pomocâ. Program ten jest bardzo powolny i charakteryzuje
sië doôê sîabym stopniem kompresji. Nieco mîodszym (1991 rok),
ale niewiele lepszym, programem jest Zoo. Stopieï upakowania
danych jest tutaj wprawdzie znacznie lepszy niû w wypadku ARC-a,
niemniej jednak szybkoôê pakowania pozostawia wiele do ûyczenia.
HPack to z kolei z zaîoûenia najbardziej uniwersalny archiwizer.
Ten napisany w 1993 roku program zostaî wydany w wersjach na
Amigë, MacIntosha, Atari, MS-DOS, OS/2, Archimedesa oraz Unixa.
Do programu doîâczony jest takûe specjalny plik jëzykowy,
zawierajâcy wersje dokumentacji w kilku jëzykach, w tym równieû w
jëzyku polskim z polskimi literami w standardzie mazovia. Z
pewnoôciâ jest to cecha unikatowa wôród wszystkich archiwizerów.
Mimo to HPack sië nie przyjâî. Niewâtpliwie powodem byîo
tragicznie wolne pakowanie zbiorów. HPack jest przynajmniej
dwukrotnie wolniejszy od kaûdego innego archiwizera amigowskiego,
a przy tym wcale lepiej nie pakuje. Ostatni z archiwizerów to
Shrink, który przez kilka tygodni byî propagowany przez wielu
uûytkowników Amigi z powodu jego rewelacyjnych osiâgniëê w
pakowaniu plików. Niestety, takûe w tym wypadku szybkoôê
dziaîania zadecydowaîa o znikniëciu tego archiwizera. Dla
dokîadniejszego porównania osiâgów poszczególnych archiwizerów
proponujë przyjrzeê sië doîâczonej tabelce.
Po tej któtkiej charakterystyce proponujë zapoznaê sië z kilkoma
podstawowymi komendami, sîuûâcymi do obsîugi tych programów.
Podstawowe ich zadanie to oczywiôcie pakowanie oraz
rozpakowywanie archiwów. Sîuûy do tego nastëpujâca komenda:
<l>arc a archiwum lista_plików
<txt>która pakuje do jednego archiwum wszystkie wymienione w
liôcie pliki. Zamiast nazwy archiwizera ARC moûna oczywiôcie
wpisaê nazwë dowolnego innego programu spoôród czterech
wymienionych przeze mnie. Moûliwe jest takûe korzystanie ze
znaków specjalnych, aby wybraê okreôlonâ grupë plików, lub nawet
wszystkie pliki z danego katalogu. W wypadku programów ARC, Zoo
oraz HPack moûna korzystaê z jokerów, takich jak "*" i "?", tak
samo jak w MS-DOS-ie. Shrink natomiast rozpoznaje tylko i
wyîâcznie znaki wykorzystywane przez AmigaDOS. Komenda pakujâca
caîy katalog bëdzie wiëc wyglâdaîa nastëpujâco:
<l>arc a archiwum *
<txt>a w wypadku Shrinka:
<l>shrink a archiwum #?
<txt>Ich dziaîanie bëdzie dokîadnie takie samo.
Aby rozpakowaê gotowe archiwum, wystarczy podaê komendë:
<l>arc x archiwum
<txt>która spowoduje rozpakowanie wszystkich plików wraz z
podkatalogami, jeûeli oczywiôcie dany archiwizer pozwala na
pakowanie równieû podkatalogów.
Przydatnâ opcjâ jest równieû testowanie archiwów. Zwykle warto
sprawdziê poprawnoôê spakowania wszystkich plików przed
skasowaniem ich z twardego dysku czy dyskietki. Moûe sië zdarzyê,
ûe podczas pakowania pojawi sië jakiô bîâd. Aby wykonaê test,
wystarczy komenda:
<l>arc t archiwum
<txt>a w wypadku Zoo:
<l>zoo -test archiwum
<txt>Kaûdy z wymienionych archiwizerów ma oczywiôcie znacznie
wiëcej opcji, sîuûâcych do manipulowania plikami zapisanymi w
archiwum. Te najbardziej popularne to "m", sîuûâca zwykle do
pakowania plików wraz z ich automatycznym usuwaniem, "v" oraz "l"
-- wyôwietlajâce zawartoôê archiwum, "u" -- doîâczajâca do
gotowego archiwum nowsze wersje poszczególnych plików, czy teû
"d" -- kasujâca wybrane pliki z archiwum. Ze wzglëdu na
ograniczonâ objëtoôê naszego pisma nie jestem jednak w stanie
wszystkich dokîadnie omówiê.
Na koniec warto jeszcze wspomnieê o dwóch nieco zuboûonych
programach, pomocnych jednak w pracy z archiwami, zwîaszcza
jeûeli korzystamy równieû z innych niû Amiga komputerów. Mowa
tutaj o programach UnArj oraz UnSit.
Pierwszy z nich to oczywiôcie zuboûona wersja znanego z
komputerów PC programu Arj, uwaûanego za jeden z najlepszych
archiwizerów. Jego obsîuga jest dziecinnie prosta. Aby rozpakowaê
plik, naleûy sië posîuûyê komendâ:
<l>nArj e archiwum
<txt>lub
<l>UnArj x archiwum
<txt>W pierwszym wypadku rozpakowane zostanâ same pliki, bez
uwzglëdniania katalogów, w drugim natomiast wszystkie pliki z
uwzglëdnieniem caîej struktury katalogowej archiwum. Moûna
jeszcze przetestowaê zawartoôê archiwum (UnArj t archiwum) oraz
wyôwietliê jego zawartoôê (UnArj l archiwum).
Drugi programik, czyli UnSit, sîuûy do rozpakowywania archiwów
pochodzâcych z Macintosha. Najczëôciej spotykanym na tych
maszynach archiwizerem jest wîaônie Stuffit, tworzâcy pliki z
rozszerzeniem SIT. Aby rozpakowaê macowe archiwum, wystarczy
wydaê polecenie:
<l>UnSit archiwum
<txt>Jest takûe moûliwoôê wylistowania zawartoôci archiwum:
<l>UnSit -l archiwum (lub UnSit -v archiwum)
<txt>Pozostaîe opcje wymagajâ juû pewnej wiedzy o samym
Macintoshu oraz sposobie zapisu plików przez jego system, nie ma
wiëc sensu szczegóîowo ich omawiaê w tym tekôcie.
Mimo doôê pobieûnego przeglâdu amigowskich archiwizerów mam
jednak nadziejë, ûe artykuî ten okaûe sië pomocny wszystkim
amigowcom, którzy wykorzystujâ swoje komputery do powaûniejszych
celów. Mam równieû nadziejë, ûe udaîo mi sië choê w pewnym
stopniu przybliûyê temat archiwizerów i róûnic pomiëdzy nimi. Z
pewnoôciâ pomoûe to uûytkownikowi wybraê odpowiedni do jego
potrzeb archiwizer, choê oczywiôcie poza wszelkâ konkurencjâ
pozostaje LHA, który wkrótce omówië nieco bardziej szczegóîowo.