Erwin Rommel - postaµ zawsze przedstawiona w spos≤b jedno stronny. Nie do╢µ, ┐e doskona│y dow≤dca, przed kt≤rym dr┐eli alianci to jeszcze antyfaszysta, kt≤ry odda│ ┐ycie, za to aby Niemcy uwolni│y siΩ od terroru Hitlera- tak go przynajmniej przedstawiona w literaturze. Rzeczywisto╢µ nie by│a jednak a┐ tak r≤┐owa co postaram siΩ udowodniµ w poni┐szym tek╢cie. Rommel urodzi│ siΩ 15.11.1891 roku w Heidenheim, w rodzinie inteligenckiej. Nie poszed│ jednak w ╢lady ojca- nauczyciela, lecz w wieku osiemnastu lat zosta│ kadetem korpusu piechoty. Na I wojnΩ ╢wiatow▒ wyruszy│ jako dow≤dca plutonu. Kiedy w 1914 roku kaizerowska Rzesza przystΩpowa│a do wojny o Rommlu, mo┐na by│o powiedzieµ wszystko tylko nie to, ze jest przeciΩtnym ┐o│nierzem. Otrzyma│ Krzy┐ »elazny I klasy za b│yskotliwy i odwa┐ny atak, przeprowadzony osobi╢cie na francuskie pozycje obronne w Argonnach. Bohaterstwem odznaczy│ siΩ tak┐e 26 10 1917 roku, kiedy to poprowadzi│ do ataku na bagnety swoich 200 ┐o│nierzy. Przy niewielkich stratach w│asnych, wzi▒│ do niewoli 9000 w│oskich ┐o│nierzy i ponad 80 ciΩ┐kich karabin≤w maszynowych. Zosta│ bohaterem wojennym, zyska│ uznanie i zwi▒zane z tym przywileje.
Szokiem dla niego jak i reszty niemieckich oficer≤w by│o podpisanie haniebnego traktatu pokojowego pod Compiegne.
Mia│ jednak trochΩ szczΩ╢cia, gdy┐ po I w.╢. dalej pozosta│ w wojsku, zajmuj▒c r≤┐ne stanowiska w oddzia│ach piechoty i w szkolnictwie wojskowym. Kiedy w 1933 Hitler doszed│ do w│adzy, mia│ nadzieje, ┐e uczyni on si│y zbrojne, r≤wnie wielkie jak przez I w.╢. a dodatkowo znacznie je unowocze╢ni i odm│odzi. Bowiem Rommel gardzi│ arystokratyczn▒ kast▒ oficer≤w odgrywaj▒c▒ dominuj▒c▒ rolΩ. Zreszt▒ Hitler, co trzeba przyznaµ by│ bardzo dalekowzroczny i dostrzega│ rolΩ jak▒ w przysz│ej wojnie odegra lotnictwo i bro± pancerna. Dosz│o wiΩc do nieuniknionego zbli┐enia. Rommel tym bardziej stawa│ siΩ zwolennikiem Hitlera, im Hitler zyskiwa│ nieograniczony wp│yw na Wehrmaht, i pozbawia│ tradycyjne arystokratyczne dow≤dztwo stanowisk w nowo odrodzonej armii.
Erwin Rommel nigdy nie dostrzega│ nowej zbrodniczej niemieckiej ideologii, polegaj▒cej na pogardzie do ludzi. W 1937 roku opublikowa│ wyk│ady z taktyki zatytu│owane "Ataki piechoty", w tym te┐ roku obj▒│ komendΩ nad Kwater▒ G│≤wn▒ Adolfa Hitlera, kierowa│ batalionem ochrony osobistej Fuhrera. Te bliski zwi▒zki nie pozostawa│y bez wp│ywu na jego przysz│▒ karierΩ. Tu┐ przed rozpoczΩciem siΩ II w.╢ zosta│ awansowany do stopnia genera│a.
O Hitlerze wypowiada│ siΩ zawsze w spos≤b ba│wochwalczy, pisa│ do ┐ony: "To wspania│e, ┐e mamy takiego cz│owieka... posiada on magnetyczn▒ , mo┐e i hipnotyczn▒ si│Ω...... [ Hitler ] przemawia z g│Ωbi swojego jestestwa, niczym prorok". Jednak nigdy nie rozumia│ globalnej strategii Hitlera, kt≤ry chia│ sie u│o┐yµ z Anglikami, upojony niemieckim sojuszem z Rosj▒ wierzy│, ┐e zwyciΩstwo bΩdzie pewne.
Kariera wojenna Rommla rozpoczΩ│a siΩ w lutym 1940 roku, kiedy uzyska│ zgodΩ Hitlera na objΩcie dow≤dztwa 7 Dywizji Pancernej. Jego dywizja podczas inwazji na FrancjΩ posuwa│a siΩ b│yskawicznie do przodu, i po dw≤ch tygodniach prze│ama│ przed│u┐enie linii Maginota. Pod koniec kampanii we Francji szybkie przemarsze dywizji Rommla i niespodziewane uderzenia na oddzia│y nieprzyjacielskie zapewni│y jej miano "dywizji duch≤w". Trac▒ zaledwie 2500 ┐o│nierzy i tylko 42 czo│gi, wzi▒│ do niewoli oko│o 100 tys. ┐o│nierzy wroga i zniszczy│ 450 czo│g≤w i tysi▒ce dzia│. Zatem sukcesy zosta│ jako pierwszy niemiecki dow≤dca odznaczony Krzy┐em Rycerskim.
Na teatrze afryka±skim, w│oscy sojusznicy Rzeszy, zupe│nie sobie nie radzili w walce z Brytyjczykami, i oczywiste by│o, ze bez niemieckiej pomocy nie zdo│aj▒ siΩ tam utrzymaµ. Hitler obieca│, ze wy╢le jak pisa│ "najdzielniejszego genera│a wojsk pancernych ".Erwin Rommel obj▒│ dow≤dztwo nowoutworzonego zwi▒zku taktycznego, legendarnego "Afrika Korps". Wbrew poprzednim ustaleniom z W│ochami, zamiast broniµ Tripolitanii, ju┐ po kilku dniach przeszed│ do ofensywy. W Afryce P≤│nocnej Rommel zaadoptowa│ taktykΩ, jak▒ z powodzeniem stosowa│a we Francji. Zacz▒│ odnosiµ swoje pierwsze zwyciΩstwa nad Anglikami, bior▒c do niewoli dw≤ch genera│≤w. W ci▒gu roku "Lis pustyni" jak zaczΩli go okre╢laµ alianci, mianowany na stanowisko dow≤dcy armii, zosta│ jednym z najs│awniejszych dow≤dc≤w II w.╢ .
Rommel by│ ryzykantem, co prawda uda│o mu siΩ zaj▒µ CyrenajkΩ, jednak bardzo rozci▒gn▒│ linie zaopatrzenia, i praktycznie na jaki╢ czas pozostawi│ swoje oddzia│y na pustynni bez materia│≤w pΩdnych. Doprowadzi│o to do otwartego konfliktu z w│oskimi sojusznikami, Hitler przystopowa│ , zapalczywego genera│a, uznaj▒c, ┐e wobec wojny na froncie wschodnim nie mo┐e doprowadzaµ do konfliktu z w│oskim sojusznikiem. Rommel osobi╢cie uda│ siΩ Hitlera i Mussoliniego i uda│o mu siΩ ich przekonaµ do wyra┐enia zgody na podjΩcie przez niego ofensywy w celu zajΩcia Tobruku. Hitler wyrazi│ zgodΩ a ponadto zapewni│ Duce, ze udzieli wsparcia przy planowanej inwazji na MaltΩ, kt≤ra mi│a siΩ odbyµ po zdobyciu Tobruka.
W czerwcu 1941 roku Rommel poprowadzi│ sowich ┐o│nierzy do walki przeciw silniejszym i lepiej uzbrojonym Brytyjczykom, jego umiejΩtno╢ci taktyczne zr≤wnowa┐y│y angielsk▒ przewagΩ i po krwawych czterotygodniowych walkach, skapitulowa│a twierdza Tobruk. Zdobycie tego wa┐nego portu by│o najwiΩkszym osi▒gniΩciem Rommla, kt≤ry znalaz│ siΩ u szczytu wojskowej s│awy. Od tej chwili rozpoczyna siΩ to czego, zafascynowani Rommlem i jego niepospolitym talentem taktycznym, historycy wojskowi skrzΩtnie ukrywaj▒ lub pomijaj▒. Mam na my╢li niepohamowan▒ ambicjΩ Rommla, kt≤ry wbrew poprzednim, ustaleniom, mia│ teraz podporz▒dkowaµ siΩ planom i uderzyµ na MaltΩ. B│yskotliwie przygotowana operacja "Herkules" (zajΩcie Malty) w kt≤rej mia│y wzi▒µ udzia│, wzmocnione po Krecie niemieckie jednostki powietrzno desantowe, oraz dobrze wyszkolona i o wysokim morale w│oska Dywizja Spadochronowa "Folgore" a tak┐e cztery wy╢mienicie uzbrojone dywizje piechoty, zosta│a przez Hitlera za namow▒ Rommla odwo│ana. Rommel obawia│ siΩ, ┐e ca│e zaopatrzenie zostanie po╢wiΩcone na t▒ w│a╢nie operacjΩ a nie dla jego si│. Co ciekawe z wszelkich symulacji przeprowadzonych po wojnie przez ameryka±skich sztabowc≤w wynika│o, ┐e operacja "Herkules" mia│a niemal zapewniony sukces.
Hitler pisa│: "bogini bitewnego szczΩ╢cia tylko raz pojawia siΩ ka┐demu wodzowi, kto jej nie dostrze┐e p≤╝niej nie jest w stanie jej dogoniµ". Nasz genera│ siΩ najwidoczniej z ni▒ rozmin▒│. Jego ofensywa utknΩ│a a nastΩpnie za│ama│a siΩ na pocz▒tku lipca w▒skim przesmyku miΩdzy depresj▒ El Katara a Morzem ªr≤dziemnym, nieopodal ma│ego arabskiego miasteczka El Alamein.

Ta ofensywa od pocz▒tku nie mia│a szans na zwyciΩstwo, Brytyjczycy zostali znacznie wzmocnieni w szczeg≤lno╢ci w bro± pancern▒, rozci▒gniΩte niemieckie linie zaopatrzeniowe by│y bardzo wra┐liwe na ataki silnego lotnictwa Brytyjczyk≤w, co gorsza bazuj▒ce na Malcie okrΩty podwodne i bombowce angielskie sparali┐owa│y ca│y niemiecki transport w rejonie Morza ªr≤dziemnego W efekcie w czasie najciΩ┐szych boj≤w, Afrika Korps by│ pozbawiony czΩ╢ci zamiennych i materia│≤w pΩdnych, brakowa│o nawet amunicji- skutek m≤g│ byµ tylko jeden. Winien klΩski pod El Alamein by│ Rommel, nie zadbawszy o nale┐yte zaopatrzenie swoich wojsk i zbyt mocno je nara┐aj▒c. Podobnego zdania byli r≤wnie┐ czo│owi niemieccy dow≤dcy jak choµby feldmarsza│ek Kesselring.
Rommel zosta│ odwo│any do Francji, gdzie zosta│ dow≤dc▒ Grupy Armii "B", mia│ przygotowaµ EuropΩ Zachodni▒ na spodziewan▒ alianck▒ inwazjΩ. W tym czasie Wehrmaht prze┐ywa│ g│Ωboki kryzys, na wschodzie kocio│ stalingradzki poch│on▒│ doborow▒ 6 ArmiΩ feldmarsza│ka Paulusa, Afryka zosta│a stracona, alianci wyl▒dowali i zdobyli SycyliΩ. Hitler daj▒c nadzwyczajne pe│nomocnictwa Rommlowi, liczy│, ┐e on stoczywszy wielk▒ zwyciΩsk▒ bitwΩ z l▒duj▒cymi aliantami, zyska wystarczaj▒c▒ ilo╢µ czasu aby pokonaµ Rosjan na wschodzie. Rommel wykaza│ siΩ dobrymi zdolno╢ciami in┐ynieyjskimi, minuj▒c i fortyfikuj▒c wszystkie pla┐e w miejscach przypuszczalnych l▒dowa±.
MinΩ│o jednak p≤│ roku i dopiero 6 czerwca 1944 roku alianci, zupe│nie zaskakuj▒c Rommla wyl▒dowali w Normandii, po kilku dniach wywalczyli rozleg│e przycz≤│ki, na kt≤re bez przerwy l▒dowa│y posi│ki. Plan polegaj▒cy na stoczenie generalnej bitwy na pla┐y spali│ na panewce.
Zreszt▒ ca│y ten plan od pocz▒tku nie mia│ szans na zrealizowanie. Konieczny, warunkiem aby odrzuciµ desant i doprowadziµ do klΩski Aliant≤w, by│a ╢cis│a wsp≤│praca Z Luftwaffe. Samoloty niemieckie musia│yby aktywnie zwalczaµ potΩ┐n▒ flotΩ alianck▒ a tak┐e zapewniµ parasol powietrzny nad w│asnym wojskiem. To by│a mrzonka, ca│▒ Luftwaffe na Zachodzie liczy│a "a┐" 419 samolot≤w w tym tylko 172 my╢liwce! Ponadto Rommel zamierza│ "rozcie±czyµ" jednostki pancerne miedzy poszczeg≤lne jednostki piechoty, nie wierz▒c w mo┐liwo╢µ zwyciΩstwa, zwartego zwi▒zku pancernego (ten defetyzm Rommla potwierdza Guderian). A przecie┐ w ten spos≤b wojska pancerne zosta│yby pozbawione swego najwiΩkszego atutu- mo┐liwo╢ci prowadzenia walki manewrowej i szybko╢ci zmian pozycji.
Nieca│e dwa miesi▒ce po inwazji w samym ╢rodku walk, 17 lipca 1944 roku, samotny my╢liwiec brytyjski ostrzela│, samoch≤d feldmarsza│ka Rommla odbywaj▒cego podr≤┐ inspekcyjn▒. Zosta│ on ciΩ┐ko ranny w g│owΩ, po czym przewieziono go na leczenie do Niemiec. Jego ┐o│nierka kariera dobieg│a ko±ca. Kariera ┐o│nierza kt≤ry nigdy nie rozumia│ strategii Hitlera i choµby dlatego musia│ przegraµ, ┐o│nierza, kt≤ry nigdy nie liczy│ siΩ z innymi i my╢la│ tylko o sobie. Spiskowcy niemieccy, widzieli w nim osobΩ, kt≤ra po dobrze przeprowadzonym zamachu, obejmie w│adze w pa±stwie. Rommel nie by│ jednak bezpo╢rednio zaanga┐owany w zamach, wiedzia│ o nim i to wszystko. W czasie brutalnego ╢ledztwa wysz│o to na jaw. Jednak nawet Hitler musia│ siΩ liczyµ ze s│aw▒ Rommla, dano mu wyb≤r albo za┐yje truciznΩ i umrze w glorii bohatera albo stanie przed s▒dem nara┐aj▒c na ╢mierµ swoich bliskich. Rommel wybra│ to pierwsze.

Wsp≤│czesnych w tym tak┐e i moj▒ skromna osobΩ, zawsze zastanawia│ fakt, w jaki spos≤b ten w gruncie rzeczy dobry ┐o│nierz, jednak ┐aden wirtuoz, przyµmi│ s│aw▒ znacznie od niego lepszych niemieckich dow≤dc≤w jak choµby Hansa Guderiana, von Rundstedta czy von Manstaina. Na s│awΩ Rommla z│o┐y│o siΩ wiele czynnik≤w. Najwa┐niejszym czynnikiem by│a osobista autoreklama Erwina Rommla, kt≤ry zawsze zwraca│ uwagΩ aby siebie przedstawiaµ w odpowiednim ╢wietle. Czyni│ tak ju┐ w I w.╢, potem wyda│ wspomnian▒ ksi▒┐kΩ "Piechota atakuje". Prezentowa│ specjalnie nakrΩcon▒ kronikΩ filmowa z jego wojennej kampanii we Francji, zosta│a ona szeroko rozpowszechni│o Ministerstwo Propagandy z kt≤rym Rommel zawsze utrzymywa│ doskona│e stosunki. Sam Goebbels zwr≤ci│ siΩ do Naczelnego Dow≤dztwa, ┐e Wehrmaht koniecznie potrzebuje takich idoli jakich mia│o Luftwafe czy Kriegsmarine. Mia│ na my╢li Rommla. Kroniki prezentuj▒ce jego w zwyciΩskich pozach w otoczeniu swych ┐o│nierzy, odwraca│y uwagΩ od krytycznej sytuacji na froncie wschodnim.
R≤wnie┐ sami alianci dok│adali cegie│kΩ do s│awy Rommla, uto┐samiali wszystkie swoje pora┐ki w Afryce w│a╢nie z jego dow≤dczym talentem. "Lis pustyni "sta│ siΩ obok Hitlera najbardziej s│awnym Niemcem. Nawet po wojnie Brytyjczycy gloryfikowali Rommla, w pamiΩtnikach angielskich dow≤dc≤w nie by│o ┐adnym wstydem ulec "lisowi pustyni " przez jaki╢ czas.
Tak┐e dla Niemc≤w kampania afryka±ska idealnie nadawa│a siΩ jako swoista reklama armii niemieckiej, bowiem przyczyni│a siΩ ona do wychwalania ┐o│nierskich cn≤t, poniewa┐ nie dokonywano tam masowych rozstrzeliwa±, wykrocze± przeciw ludno╢ci cywilnej i okrucie±stw jakie pope│niano na Wschodzie. Kampania ta by│a stylizowana jak na wrΩcz rycerskie wsp≤│zawodnictwo z Erwinem Rommlem, kt≤ry odcisn▒│ swe osobiste piΩtno na froncie afryka±skim. Istotne dla b│yskawicznej kariery i s│awy Rommla by│y tak┐e jego szczeg≤lne stosunki z Hitlerem, na kt≤re wp│ynΩ│y jego niekonwencjonalny i optymistyczny styl bycia. By│ jego "ulubionym genera│em" jak wspomina│ Albert Speer.

Ironia losu polega│a na tym, ┐e cz│owiek, kt≤remu Hitler ufa│ najbardziej zosta│ wepchniΩty w wir wydarze± zwi▒zanych z przygotowanym zamachu na Hitlera. Sko±czy│o siΩ to jego ╢mierci▒. Na pogrzebie przedstawiciel Hitlera Gerd von Rundstedt, na zako±czenie pochwalnej mowy pogrzebowej wyg│osi│ prawdziwe i jednocze╢nie cyniczne s│owa "......jego serce nale┐a│o do Fuhrera".



¼r≤d│a:
"Historia Wehrmahtu"
"Elita Wehrmachtu" R.Smelser. E. Syring
"100 najwiΩkszych dow≤dc≤w wszech czas≤w" M.L.Lanning
"Niemiecka bro± Pancerna" Z.Lalak D.JΩdzrejewski
"Niemieckie wojska spadochronowe" T.nowakowski, M.Skotnicki, J. Zbigniewski