PIES, CZYLI KOT

Szanowna redakcjo,
Przyznam, ┐e otworzy│am stronΩ z opowiadaniem Grzegorza Wi╢niewskiego Pies, czyli kot w niecnych zamiarach. Nie szuka│am rozrywki, tekst interesowa│ mnie jedynie jako tw≤r literacki. TrochΩ tematyka, ale g│≤wnie jego styl i jΩzyk. PragnΩ│am znale╝µ odpowied╝ na pytanie, czy moje w│asne utwory pasowa│yby do Esensji. Znam sw≤j poziom i zamierza│am por≤wnaµ go z poziomem innych autor≤w magazynu. WziΩ│am ot, pierwsze z brzegu opowiadanie. Napisa│ je mΩ┐czyzna, drobiazg, nastawi│am siΩ na odrobinΩ soczystszy jΩzyk, brutalniejsze sceny, powierzchowniejsze potraktowanie charakter≤w.
ZaczΩ│am czytaµ. No tak, pijak przy latarni potwierdzi│ moje przeczucia. Doczytam jeszcze do ko±ca ekranu, pomy╢la│am, a potem tu i ≤wdzie po parΩ zda± i wystarczy, ┐eby wyrobiµ sobie opinie.
Tak my╢la│am. Ale nie bardzo d│ugo. Zanim dosz│am do ko±ca ekranu, zd▒┐y│am zapomnieµ, co mnie na te stronΩ przynios│o. Ju┐ tylko czyta│am, czyta│am, czyta│am. Gdy przerwa│am czytanie, a m≤j komputer pobiera│ dalszy ci▒g, ju┐ nawet z poczucia obowi▒zku nie zastanowi│am siΩ nad zewnΩtrznymi cechami opowiadania. By│am ju┐ tylko Albrechtem wychodz▒cym na poszukiwanie Ma│ego i nic wiΩcej mnie nie obchodzi│o. A potem zn≤w czyta│am, czyta│am, czyta│am. A┐ zdarzy│o siΩ co╢ okropnego! Nie mog│am ╢ci▒gn▒µ drugiego dalszego ci▒gu! Czy to m≤j komputer, czy Internet zawini│, nie wiem. Dopiero po dw≤ch dniach uda│o mi siΩ przeczytaµ resztΩ.
A teraz piejΩ z zachwytu. Pan Wi╢niewski osi▒gn▒│ chyba najwy┐szy mo┐liwy dla cz│owieka stopie± zrozumienia psychiki psa i kota. Znam te zwierzΩta, bo w moim domu rodzinnym od lat ju┐ ┐yje populacja ps≤w i kot≤w w stosunku mniej wiΩcej 3:3. Mniej wiΩcej, bo z biegiem lat cz│onkowie tego spo│ecze±stwa zmieniaj▒ siΩ w naturalny spos≤b. Jedni umieraj▒, inni siΩ przyb│▒kuj▒. To nawiasem, wracam do opowiadania. Tak bardzo zachwyci│a mnie jego g│Ωbia psychologiczna, ┐e w trakcie czytania przesta│am obserwowaµ dzia│anie warsztatu autora, z chwili na chwilΩ coraz bardziej interesowa│y mnie psio kocie doznania Albrechta, a coraz mniej jego losy. Mo┐e dlatego poczu│am siΩ tylko trochΩ zawiedziona tym, ze przemiana nie zosta│a odkrΩcona. A mo┐e uda│o siΩ? Mo┐e to tylko ja, internetowy nowicjusz, nie odnalaz│am zako±czenia? No bo jako przeciΩtny czytelnik przez ca│y czas liczy│am na konwencjonalny happy end, do kt≤rego zdawa│ siΩ prowadziµ wyjazd Profesora na ten jaki╢ kongres. No c≤┐, happy end by│ - nie konwencjonalny. Filozoficzny. A mo┐e autor planuje dopisanie dalszego ci▒gu? By│abym wiern▒ czytelniczk▒.
ú▒czΩ pozdrowienia

STARE OPOWIADANIA

Czy mo┐liwe jest stworzenie jakiego╢ k▒cika powiedzmy "Stare ale jare", kt≤re zawiera│oby znane opowiadania, kt≤re ka┐dy 'powinien' znaµ. Czasami ciΩ┐ko jest takie rzeczy zdobyµ. Hmmm... mo┐e 'Klasyka ╢wiatowa' :). Bo czy musicie publikowaµ same nowe opowiadania? Swoja droga rozumiem, ze mo┐e byµ ciΩ┐ko np. zdobyµ prawa do tych opowiada±. A mo┐e 'Mini-podrΩcznik mi│o╢nika s-f'?

Od redakcji: Niestety prawa do przedruku, zw│aszcza w sieci ze wzglΩdu na │atwo╢µ kradzie┐y, jest zdobyµ niezwykle trudno, a nie mamy zamiaru publikowaµ rzeczy, do kt≤rych nie mamy praw. Po drugie - to trochΩ nie nasz profil - do tego pos│u┐▒ przysz│e biblioteki internetowe. Kto zreszt▒ wie jak siΩ dalsze losy "Esensji" potocz▒?

KOSIARZ

Napiszcie o "Kosiarzu", naj╢wie┐szym dziele ze ªwiata Dysku wydanym w Polsce. Uwa┐am, ze jest to do╢µ wa┐na pozycja.
Poza tym - robicie kawa│ dobrej roboty, oby tak dalej :)

Od redakcji: RecenzjΩ "Kosiarza" Terry'ego Pratchetta znajdziecie w nastΩpnym numerze "Esensji".

Pro╢ba do Czytelnik≤w

Bardzo prosimy osoby nadsy│aj▒ce materia│y do pisma "Esensja" (w szczeg≤lno╢ci dotycz▒ce Konkursu Literackiego) o nie wysy│anie ich listem poleconym. Poniewa┐ "Esensja" nie ma osobowo╢ci prawnej, mamy problemy z odbiorem takich przesy│ek na poczcie.
Jesli chc▒ Panstwo wysy│aµ jednak poleconym, proszΩ adresowaµ nastepuj▒co: