home
***
CD-ROM
|
disk
|
FTP
|
other
***
search
/
Amiga MA Magazine 1998 #7
/
amigamamagazinepolishissue1998.iso
/
magazyn_amiga
/
0896
/
036_ariadna
< prev
next >
Wrap
Text File
|
1998-03-26
|
11KB
|
231 lines
Ariadna
-------
AMIGOWE SIECIOWANIE
<lead>Jednâ z najszybciej rozwijajâcych sië obecnie dziedzin
komputerowych jest tworzenie róûnego typu sieci, dziëki którym
kaûdy indywidualny uûytkownik zyskuje nowe moûliwoôci. Moûe
korzystaê z zasobów wszystkich innych komputerów podîâczonych do
tej sieci, a w wypadku Internetu takûe z zasobów ogromnej liczby
komputerów, pracujâcych w sieci internetowej.
<a>Jarosîaw Horodecki
<txt>Problem îâczenia komputerów znany jest takûe amigowcom.
Istnieje przecieû wiele prostych rozwiâzaï, takich jak ParNet,
SerNet, PC2Amiga, dziëki którym moûliwe jest poîâczenie wielu
Amig ze sobâ lub Amigi z pecetem. Poîâczenia za pomocâ portów
szeregowych lub równolegîych przy przesyîaniu wiëkszej iloôci
danych nie sâ jednak zbyt wygodne. Maksymalna prëdkoôê transmisji
rzëdu 30 KB/s to stanowczo za maîo. Jest na to doôê prosty
sposób, kosztujâcy jednak znacznie droûej.
Komputery mogâ byê îâczone takûe za pomocâ "profesjonalnej" sieci
Ethernet. Potrzebne sâ jednak do tego specjalne karty,
zapewniajâce obsîugë przepîywajâcych pomiëdzy komputerami
pakietów danych. O ile dla pecetowców nabycie odpowiedniej karty
nie stanowi problemu, to sytuacja amigowców jest znacznie
trudniejsza. Wîaôciwie jedynâ dostëpnâ kartâ ethernetowâ,
przeznaczonâ dla Amigi, jest Ariadne firmy VillageTronic.
Ariadne jest zwykîâ amigowâ kartâ, wyposaûonâ w zîâcze Zorro-II.
Moûe wiëc byê bez problemów uûyta we wszystkich "duûych" Amigach,
czyli modelach A1500, A2000, A2500, A3000 oraz A4000. Moûna
równieû uûywaê Ariadne w odpowiednio przerobionych pozostaîych
modelach Amigi. Trzeba mieê jednak specjalne pîytki, wyposaûone w
sloty standardu Zorro.
Samâ kartë otrzymujemy zapakowanâ w pudeîko o stylistyce typowej
dla produktów firmy VillageTronic. W pudeîku tym znajdziemy poza
tym kartë rejestracyjnâ, specjalny trójnik wraz z opornikiem,
dyskietkë z oprogramowaniem oraz oczywiôcie doôê dokîadnâ i
elegancko wydanâ instrukcjë obsîugi.
Ksiâûeczka ta podzielona jest na dwie gîówne czëôci, z których
jedna dotyczy instalacji i konfiguracji karty oraz jej
podstawowego oprogramowania, druga natomiast to doôê dokîadny
opis programu sieciowego Envoy, napisanego specjalnie do obsîugi
sieci, skîadajâcej sië tylko z komputerów Amiga.
Instalowanie karty jest wyjâtkowo proste. Wystarczy wîoûyê jâ do
dowolnego wolnego slotu Zorro II. Poîâczenie kilku komputerów w
sieê wymaga juû natomiast pewnej wiedzy. Ariadne moûe pracowaê w
jednym z dwóch standardów, korzystajâc z kabelków, zakoïczonych
wtykami typu 10BASE2 lub 10BASE-T. Sposób podîâczenia wykrywany
jest przez kartë automatycznie. Ten drugi standard jest znacznie
rzadziej stosowany. Sieê tego typu ma strukturë "gwiaúdzistâ", a
wiëc do kaûdego komputera biegnie jeden koïczâcy sië na nim
kabelek.
Drugi ze wspomniancych standardów jest duûo czëôciej stosowany.
Komputery îâczone sâ wtedy szeregowo, bez potrzeby stosowania
jakichkolwiek dodatkowych urzâdzeï. Przy podîâczaniu kableków do
karty naleûy jedynie pamiëtaê, aby skorzystaê z trójnika, a sieê
zakoïczyê z obu stron dostarczonym opornikiem. W ten sposób moûna
poîâczyê maksymalnie 30 komputerów za pomocâ kabla o caîkowitej
dîugoôci 185 metrów. Moûliwe sâ oczywiôcie jeszcze bardziej
skomplikowane konfiguracje sieci, wymagajâ jednak dodatkowych
urzâdzeï.
Za pomocâ Ariadne moûna oczywiôcie îâczyê nie tylko Amigi, ale
takûe inne komputery, wyposaûone w odpowiednie karty sieciowe.
Wszystko zaleûy od zastosowanego oprogramowania.
Zajmijmy sië najpierw tym, co dostajemy na dyskietce
instalacyjnej. Najwaûniejsza czëôê oprogramowania to oczywiôcie
sterowniki, dziëki którym karta moûe w ogóle dziaîaê w amigowskim
systemie. Ich instalacja jest wyjâtkowo îatwa, gdyû odbywa sië za
pomocâ standardowego Commodore'owskiego installera. Wszystkie
najwaûniejsze problemy sâ wyjaônione w opisach dostëpnych po
skorzystaniu z gadûetu HELP. Do katalogu EXPANSION instalowany
jest program przeprowadzajâcy inicjalizacjë karty, do
DEVS/NETWORKS odpowiednie sterowniki, natomiast do TOOLS programy
uîatwiajâce pracë z kartâ: sîuûâce do monitorowania przesyîanych
pakietów oraz aktywnoôci wybranego sterownika.
Za pomocâ dostarczonych sterowników standardu SANA-II moûna
wykorzystaê Ariadne w pracy z dowolnymi, napisanymi w zgodzie z
tym standardem, programami sieciowymi. Naleûy do nich takûe
dostarczony wraz z pakietem Envoy.
Program ten to wyjâtkowo prosty w obîudze, a zarazem
dysponujâcymi sporymi moûliwoôciami, pakiet sieciowy,
przeznaczony dla Amigi. Jego wadâ jest brak moûliwoôci wspóîpracy
z innymi komputerami niû Amiga. Nie ma, niestety, wersji tego
programu, przeznaczonej dla jakiejkolwiek innej platformy. Envoy
oferuje wîaôciwie wszystkie najwaûniejsze funkcje, jakich moûna
oczekiwaê od oprogramowania, sîuûâcego do zarzâdzania sieciâ.
Moûna wiëc tworzyê konta uûytkowników systemu, którym moûna
przydzielaê dostëp do okreôlonych katalogów i nadawaê róûne
przywileje, okreôlajâce na przykîad, jakie funkcje mogâ byê przez
niego wykonywane na plikach znajdujâcych sië w konkretnych
katalogach.
Envoy oferuje takûe podstawowe serwisy sieciowe jak poczta, czy
teû regulowanie dostëpu do drukarki przeznaczonej dla
uûytkowników sieci. Oczywiôcie Envoy nie musi pracowaê jedynie w
oparciu o karty Ariadne, ale moûe teû korzystaê z innych kart
oraz rozwiâzaï sieciowych, o ile dostëpne sâ odpowiednie
sterowniki.
Wspóîpraca Ariadne z Envoyem przebiega bezproblemowo. Bardzo
dobre sâ teû osiâgi karty, gdy pracuje on w tym ôrodowisku. Na
szybkich Amigach i przy wykorzystaniu sieci przez tylko dwa
komputery szybkoôê trasmisji w sieci moûe nawet nieznacznie
przekraczaê 500 KB/s, co jest wynikiem bardzo dobrym, jak na sieê
Ethernet. Niestety, Envoya moûna uûyê tylko do îâczenia Amig.
Moûliwe jest jednak tworzenie sieci, skîadajâcych sië takûe z
innych komputerów, wyposaûonych w kartë Ethernet.
Uruchomienie takiej sieci jest jednak znacznie trudniejsze.
Wîaôciwie istniejâ dwa sposoby na wîâczenie Amigi do wiëkszej
sieci z innymi komputerami. Pierwszy to zastosowanie sieci
Novell. W tym wypadku trzeba zdobyê wyjâtkowo trudno osiâgalne
oprogramowanie.
Drugi sposób jest z pewnoôciâ nieco bardziej skomplikowany,
natomiast ze zdobyciem odpowiedniego oprogramowania dla Amigi nie
powinno byê problemów. Trzeba mianowicie zaîoûyê sieê opartâ na
protokole internetowym (IP). Z pewnoôciâ najpopularniejszym
amigowym programem, umoûliwiajâcym jego stosowanie na Amidze,
jest AmiTCP, dostëpne w najnowszej wersji 4.3. Do poîâczenia
dwóch komputerów wystarczy jednak równieû wersja 4.0 Demo tego
programu, dostëpna w sieci Aminet.
Odpowiednie skonfigurowanie AmiTCP tak, aby poîâczyê dwa
komputery, nie powinno nastrëczaê problemów komuô, kto uruchamiaî
ten program do wspóîpracy z Internetem. Wystarczy nadaê obu
maszynom wîasne adresy oraz ewentualnie na Amidze zaîoûyê lokalny
name-server. Podczas testu nadaîem pecetowi numer 10.1.1.2, a
Amidze 10.1.1.1 oraz nazwy amiga.net oraz pc.net. Oczywiôcie
odpowiedni program trzeba takûe skonfigurowaê od strony peceta.
Do potrzeb testu skorzystaîem z dwóch programów: TCP Connect II
dla Windows oraz Ftp OnNet dla DOS-a i dla Windows.
Jeûeli korzysta sië z IP, istniejâ dwie moûliwoôci przesyîania
plików miëdzy komputerami. Pierwsza z nich to zastosowanie
stnadardowego narzëdzia, dostëpnego w kaûdym internetowym
pakiecie, czyli zwykîego FTP. Aby móc tego dokonaê, trzeba
oczywiôcie na jednej z maszyn uruchomiê serwer FTP, na drugiej
natomiast klienta FTP. W tym miejscu warto przedstawiê kilka doôê
interesujâcych uwag.
Na poczâtek uruchomiîem serwer FTP po stronie PC za pomocâ
programu FTP OnNet. Serwer FTP dostëpny byî tylko w wersji dla
Windows i w tym wîaônie systemie zostaî uruchomiony. Na Amidze
skorzystaîem natomiast z programu AmiFTP. Szybkoôê przesyîania
plików przy takim ustawieniu to okoîo 120-170 KB/s. W porównaniu
z osiâgami Envoya to rzeczywiôcie maîo, trzeba jednak pamiëtaê,
ûe protokóî TCP, z którego korzysta usîuga FTP, oprócz czystych
danych przesyîa sporo informacji sprawdzajâcych ich poprawnoôê,
co znacznie spowalnia przesyîanie danych. Mimo to uzyskane wyniki
byîy podejrzanie sîabe.
Serwer uruchomiîem wiëc po stronie Amigi, klienta natomiast po
stronie PC, nadal pozostajâc w ôrodowisku Windows. Nastâpiîa
niewielka zmiana na lepsze. Wyniki rzëdu 150-200 KB/s. Niewiele,
ale przy dîuûszych plikach nawet 30 KB/s to caîkiem sporo.
Ostatni eksperyment to uruchomienie klienta FTP z DOS-u.
Oczywiôcie wszystkie nazwy plików trzeba wtedy wpisywaê rëcznie,
obsîuga nie jest wiëc zbyt wygodna. W peîni wynagradzajâ to
jednak uzyskiwane osiâgi. Szybkoôê przesyîania plików tym razem
wahaîa sië od 200 do nawet 280 KB/s. Kolejny dowód na doskonaîoôê
systemu Windows. Pozostaje pogratulowaê programistom.
Wspomniaîem jednak o dwóch moûliwoôciach skorzystania z IP. Moûna
wiëc równieû na jednym z komputerów uruchomiê serwer specjalnego
sieciowego systemu plików (NFS -- Network File System). Uzyskuje
sië wtedy bezpoôredni dostëp do plików, znajdujâcych sië na
dyskach serwera. Konfiguracja NFS-u wymaga juû jednak pewnej
wiedzy. Nie wdajâc sië w szczegóîy powiem jedynie, ûe tym razem
skorzystaîem z programu TCP Connect II, który miaî wbudowany
serwer NFS-u, niestety, tylko dla Windows. Nie majâc jednak
wyboru (nie udaîo mi sië znaleúê serwera dla Amigi), musiaîem
skorzystaê z tej wersji. Od strony Amigi skorzystaîem natomiast
z programu ch_nfs z pakietu AmiTCP. Po kilkugodzinnych zmaganiach
z konfiguracjami programów od strony Amigi i peceta w koïcu udaîo
mi sië NFS uruchomiê i uzyskaê swobodny dostëp do dysku peceta za
pomocâ zwykîego urzâdzenia, nazwanego PECET:. Szybkoôê trasmisji
w tym wypadku wynosiîa okoîo 200-250 KB/s. Wynika to z faktu, ûe
NFS nie korzysta z doôê powolnego protokoîu TCP, ale nieco
uproszczonego UDP, co umoûliwia otrzymanie lepszych osiâgów.
Oczywiôcie przesyîanie plików pomiëdzy dwoma komputerami to nie
wszystko. Zainstalowanie pakietu TCP/IP daje znacznie wiëksze
moûliwoôci, zwîaszcza jeûeli komputery podîâczy sië do Internetu.
Dokonanie tego podîâczenia wymaga jednak co najmniej dobrej
wiedzy o sieciach, a zwîaszcza o Internecie. Z caîâ pewnoôciâ
warto jednak spróbowaê.
Na koniec zostaîa jeszcze jedna doôê waûna funkcja karty Ariadne:
dodatkowy port równolegîy. Jeden z portów zamontowany jest na
tylnej ôciance karty i moûe byê bez problemu uûywany,
skorzystanie z drugiego wymaga natomiast zaopatrzenia sië w
dodatkowâ ôciankë z odpowiednimi poîâczeniami, które bëdâ pasowaê
do zîâcza zamontowanego na karcie. Porty te obsîugiwane sâ za
pomocâ sterowników, zgodnych ze standardowym sterownikiem
parallel.device. Doîâczony jest takûe program, dziëki któremu
dane nadchodzâce do zwykîego portu równolegîego przez
parallel.device moûna kierowaê do portów karty.
Zamontowane na karcie porty równolegîe moûna równieû wykorzystaê
do podîâczenia do sieci Liana, dziaîajâcej wîaônie w oparciu o
porty rónolegîe, a oferowanej takûe przez VillageTronic.
Karta Ariadne jest bardzo interesujâcâ propozycjâ dla wszystkich,
którzy chcâ îâczyê ze sobâ komputery. Doîâczone oprogramowanie
gwarantuje sprawne dziaîanie sieci opartej na Amigach, natomiast
zastosowanie AmiTCP umoûliwia jej rozserzenie takûe o inne
komputery. Jedynâ wadâ pozostaje cena karty, znacznie wyûsza niû
cena analogicznych urzâdzeï pecetowych. Moûe warto jednak
zainwestowaê, ûeby poprawiê sobie warunki pracy.
<r>
Dystrybutor: Eureka, Wrzeônia
Cena: ----------------?---------------------
Ocena: 8/10