Gdy obserwujΩ dokonania dzisiejszych "gwiazd" rocka, tylko jedno nasuwa mi siΩ na my╢l: nast▒pi│a straszna stagnacja w muzycznym ╢wiatku. Nowe zespo│y nie potrafi▒ wymy╢liµ nic ciekawego, a ich styl jest czΩsto mizern▒ kopi▒ innych, dawnych wykonawc≤w.

Dlatego te┐ z niecierpliwo╢ci▒ czekam na nowy album Guns N' Roses. Muzykom nie ╢pieszy siΩ jednak za bardzo z wypuszczeniem tej p│yty. Nie mam do nich ┐alu - po prostu Axl jest perfekcjonist▒ i chce aby brzmia│a jak najlepiej. Aby skr≤ciµ sobie czas oczekiwania na ten album, postanowi│em przypomnieµ sobie debiutancki kr▒┐ek GN'R - "Appetite for Destruction".


W latach osiemdziesi▒tych wiele gwiazd rocka (w tym m≤j ulubieniec David Bowie) zaczΩ│o tworzyµ muzykΩ zdecydowanie komercyjn▒, skierowan▒ do jak najwiΩkszego grona odbiorc≤w. "Apetyt na zniszczenie" ukaza│ siΩ w 1987 roku i by│ niew▒tpliwie ╢wie┐ym podmuchem w muzycznym show-businesie. Muzyki zawartej na tej p│ycie nie da siΩ inaczej zdefiniowaµ jak rock. Owszem, to pojΩcie bardzo szerokie, ale taka te┐ jest muzyka Guns N' Roses. Zesp≤│ zahacza o wiele element≤w muzycznych, jednak co najwa┐niejsze, potrafi to spoiµ w bardzo dobrze brzmi▒c▒ ca│o╢µ. G│os Axla Rose'a ╢wietnie pasuje do rewelacyjnych wrΩcz gitar Slasha oraz Izziego Stradlina, kt≤rymi doskonale kieruje bas Duffa McKagana, a dynamiki dodaje niezwykle energiczna gra Stevena Adlera.


: do g≤ry :

Energia - w│a╢nie tym cechuje siΩ "Apetite For Destruction". Niesamowita jej dawka zawarta w takich utworach jak: "Welcome to the Jungle" lub "My Michelle" powoduje, ┐e s│uchaj▒cy czuje siΩ jak na koncercie. Jednak nie znaczy to, ┐e zesp≤│ na rzecz energii i ┐ywio│owo╢ci straci│ melodykΩ. WrΩcz przeciwnie, kompozycje takie jak singlowe "Sweet Child o'Mine" i "Paradise City" s▒ wspaniale wyprodukowane a ich motywy przewodnie na d│ugo zostaj▒ w pamiΩci.

"Appetite for Destruction" to bez w▒tpienia obowi▒zkowa p│yta dla mi│o╢nik≤w rockowego grania. Energiczne, riffowe, ale jednocze╢nie melodyjne, granie, wsparte dobrym wokalem powoduje, ┐e p│ytΩ za ka┐dym razem s│ucha siΩ z przyjemno╢ci▒. Muzyka nie nudzi siΩ szybko, a r≤┐norodno╢µ stylowa sprawia, ┐e ka┐dy znajdzie co╢ dla siebie. Czas nie odcisn▒│ na niej swojego piΩtna, w przeciwie±stwie do komercyjnych p│yt z tamtego okresu.


OCENA: 5/6
ROK WYDANIA: 1987
WYDAWCA: Geffen

01. Welcome to the Jungle
02. It's So Easy
03. Nightrain
04. Out ta Get Me
05. Mr. Brownstone
06. Paradise City
07. My Michelle
08. Think About You
09. Sweet Child o'Mine
10. You're Crazy
11. Anything Goes
12. Rocket Queen