Wiele

Wiele mo┐e kobieta uczyniµ
daj▒c komu╢ sw▒ rΩkΩ:
mo┐e kogo╢ przywitaµ, pod╝wign▒µ,
lub skazaµ na do┐ywotni▒ mΩkΩ...


My╢l

Strach zabiera spokojny sen.
Strach nie daje wytchnienia.
Strach powstaje w cz│owieku.
Strach rodzi siΩ przez my╢l.
My╢lisz o czym chcesz.


Ksi▒┐ka skarg i wniosk≤w

My╢li jak grube misie
wdeptuj▒, gdzie nie potrzeba,
rozbijaj▒ siΩ o g│owΩ
i zas│aniaj▒ biedronki.

Na drzwiach do ªwiΩtego Spokoju
wisi karteczka: "Nie przeszkadzaµ!"


Wizyta

Tydzie± temu by│ u mnie U╢miech Na Twarzy.
Przysiad│ przy mym kominku, powzdycha│, pomarzy│.
Pos│ucha│ i zrozumia│, nawet p│aka│ ze mn▒.
Odk▒d do mnie przychodzi nie jest tu tak ciemno.

ilustracja: úukasz Matuszek

Zwyczajnie

Zanim ┐≤│wik wejdzie
na Mount Everest
wΩdruje:
w g≤rΩ i w d≤│,
w g≤rΩ i w d≤│
po otaczaj▒cych go pag≤rkach.

Jest sprytny
i w dolince
wysokie drzewa
pyta o drogΩ.


Mi│o╢µ - szkic do obrazu

Siedzi.
Siedzi i czuwa.
Ty krz▒tasz siΩ wok≤│ swych go╢ci.
Spokojnie patrzy ile w tobie piΩkna.
Zauwa┐a je.

U╢miecha siΩ.
Cieszy siΩ, ┐e innym jest z tob▒ tak dobrze.
Odczuwa dumΩ z tego, co robisz
i z ciebie.

Nie chce ci przeszkadzaµ.
Je╢li bΩdziesz czego╢ potrzebowaµ...
wiesz, ┐e zawsze mo┐esz przyj╢µ.

Ufa ci
i uwalnia ciΩ
jak piΩknego ptaka,
kt≤rego przecie┐ nie trzyma siΩ w klatce.

Jest i czuwa.
Widzi z│o,
kt≤re CiΩ atakuje,
za╢lepia.
Modli siΩ.
M≤wi Bogu, ┐e chce
Mu pom≤c
w opiece nad tob▒.

Tw≤j smutek...
otula swoim sercem
i detonuje go w nim
jak niewypa│.
Pozwala,
by to serce pΩk│o...
Dla ciebie.

ilustracja: úukasz Matuszek

List z tamtej strony ╢wiat│a

W piΩknym ogrodzie mnie spotkasz,
w cudnych zapachach kwiat≤w,
i w ┐uczku co drepce po p│atkach...
wiΩc przyjd╝!

Ws│uchasz siΩ we mnie w ciszy,
znajdziesz w pie╢ni...
Moje serce
┐yj▒ce w muzyce...
Pos│uchaj...

Rozpoznasz mnie w czyim╢ u╢miechu,
w czyjej╢ twarzy,
pocieszysz w czyim╢ smutku.
BΩdΩ w tym,
co ukochasz.

Pochwalisz wiatr,
a ja delikatnie pochwycΩ,
owinΩ w pi≤rko,
przygarnΩ
i uniosΩ,
i wspomogΩ twoj▒ modlitwΩ.

Jestem we wszystkim, co kocham.
Jestem w tobie.

Z Mi│o╢ci powsta│am,
w wieczn▒ Mi│o╢µ...
zostajΩ.


Niepokojem

Za│o┐Ω sobie ┐aluzje w oczach - zielone,
by, gdy oblicze zwr≤cΩ w trwa± mia┐d┐▒c▒ stronΩ,
nerw≤w nie mi▒µ w ╢wiata ┐elaznym u╢cisku.
WyizolujΩ z mojej bo┐ej ciszy wszystko.
Ty mnie Mi│o╢ci chro±!

Za│o┐Ω sobie t│umiki w uszach - pr≤┐niowe,
za│o┐Ω filtry w pamiΩci - szyfrowe,
za│o┐Ω os│ony, k│≤dki, kraty na siebie,
lecz kto my╢l m▒ ochroni, Bo┐e, opr≤cz Ciebie?
Ty mnie Mi│o╢ci...

Przeczekam twardo wykute s│owa - stalowe,
w trudne my╢li - rozdzieraj▒ce, grobowe,
przetrawiΩ wid│y we wnΩtrzu szarpi▒ce niepokojem,
przyjmΩ cierpienia obcych, bliskich i swoje.
Ty mnie...

lecz kto... ochroni... zielone...
za│o┐Ω sobie ┐aluzje... w trwa± mia┐d┐▒c▒ stronΩ...
...mnie Mi│o╢ci...
...w pamiΩci...
...my╢l

ilustracja: úukasz Matuszek

Pok≤j z zabawkami

Zbudowa│
drzewo wiedzy
na korzeniach wiary.

Nawozi│ mu ziemiΩ,
przycina│ ga│▒zki,
nagarnia│ s│o±ca...

- Co teraz? -
stojΩ nie╢mia│o
wobec jego szczΩ╢cia.

U╢miechn▒│ siΩ:
owoce dobra
odda Czarnej Dziurze Smutku,
kor▒
wy┐ywi miliony kornik≤w,
w dziupli przygarnie sowΩ,
a rozmieniwszy li╢cie na ogie±
kupi krecikowi
╢wieczkΩ.

- Jak to? -
czepiam siΩ listk≤w,
rozwi▒zujΩ pΩtelki babiego lata...
- Budujmy jeszcze...

U╢miecha siΩ.
Siedzi u st≤p drzewa
i ╢ciska w rΩce
malutkie ziarenko.

- We╝ je. -
otwiera d│o±.
- Chodzi o to,
co proste.


TΩsknoty

Jest takie szczΩ╢cie, kt≤rego wypicie
grozi utrat▒ nie╢wiadomo╢ci.
I w jednej chwili odrzucasz ┐ycie,
i jak szaleniec zamykasz oczy,
i wchodzisz w przepa╢µ krocz▒c w powietrzu,
a wiatru ╢wisty przed i pod Tob▒,
w dole grzmot fal szturmuj▒cych urwisko...
spokojnie stawiasz nogΩ za nog▒.
I odt▒d kierujesz siΩ ciep│ym Promieniem,
co delikatnie po czole CiΩ g│adzi,
i co chwilΩ chmury, co rusz to noc ciemna,
a Ty ufnie idziesz z u╢miechem na twarzy.
Jest takie piΩkno, co definitywnie,
raz i na zawsze niepok≤j zasiewa.
Jest taka Mi│o╢µ... Jest takie Serce...
i wo│a wci▒┐ z drugiej strony Nieba.


Smocza mruczanka

W tobie mieszka Cisza do czekania,
w tobie Pi≤rko na daleki lot,
w tobie Jasno╢µ, by PrawdΩ ods│aniaµ,
w twoich oczach jest dzieciΩca moc...

Ma│e - wymowne -
serca nakazy...
Skarpetki z dziur▒,
rumianku kosz...
Strumyk za domem,
samolot marze±...
Mr≤z...
i pstryczek
w nos!

Ka┐de niebo bΩdzie twoim domem,
ka┐de s│o±ce przyjmie ciΩ pod dach,
ka┐da gwiazda rozja╢ni ci drogΩ,
gdy to Dziecko...
z tob▒ p≤jdzie w ╢wiat.

ilustracja: úukasz Matuszek

Zas│ony

- ChcΩ daµ ci
co╢ najpiΩkniejszego...

Firanka wierci siΩ ╢miesznie
w otwartym oknie.
Wr≤bel przechyli│ │epek -
s│ucha.

- wiΩc we╝ ten ╢wiat
z tajemnic▒ zegara
i s│odycz▒ tortu
na sz≤ste urodziny...

Siedz▒c przy oknie
ma│y piesek
porusza niespokojnie przednimi │apkami.
W napiΩciu krΩci │bem
i sfrustrowany ╢ledzi nosem jak▒╢ gro╝n▒ istotΩ,
kt≤ra ma co╢ przeciwko jego uszom.
TrochΩ siΩ boi.
Dwudziesty zakrΩt...
dwudziesty pierwszy...
trzydziesty...
W ko±cu odwa┐nie fuka
nadlatuj▒cej musze
prosto w czu│ki.

- i we╝
ciep│o moich d│oni,
schronienie spojrzenia,
klucze
do domu mojego Czasu...
Jak tylko zapragniesz,
we╝ ze mnie -
co chcesz...

Po parapecie
wytrwale wΩdruje paj▒k.
Szybko przebiera nogami,
to zn≤w przystaje
udaj▒c piΩtnastowieczn▒ rze╝bΩ krzy┐aka.
Chce siΩ przekra╢µ
na najbli┐szy cie±.
Zreszt▒
to pewnie pora obiadu,
a ta mucha...
No i ten ptak!

- ale przede wszystkim
przyjmij PrawdΩ,
┐e to wszystko:
ja, ╢wiat -
to dla ciebie...
i ┐e nie ode mnie...
»e ulepione
- tak jak ty -
z Mi│o╢ci.

Zas│ony
bawi▒ siΩ ╢wiat│em
turlikaj▒c je po ╢cianie
z domieszk▒ cienia.
Pies siedzi.
Nagle,
z zaskoczenia,
podrywa siΩ w g≤rΩ
umieszczaj▒c muchΩ
w swoim brzuszku.
Niezgrabna kluska ... -
l▒duj▒c targa firankΩ
i ucieka w bezpieczniejszy k▒t.
Zdezorientowany paj▒k przyspiesza
kryj▒c siΩ w szparze.
Ptaszek odlatuje.
Cie±...

Zas│ona,
╢wiadek niemego ta±ca,
zostaje sama
i ko│ysze siΩ cichutko
jeszcze jaki╢ czas.

- Wiedz:
razem,
od chmurek a┐ po py│,
wszyscy wr≤cimy kiedy╢...
wr≤cimy do Domu.