Zaczyna siΩ ciekawie. W 1912 roku staje siΩ Cud: Europa jak▒ znamy znika a w jej miejscu pojawia siΩ dzika pierwotna puszcza pe│na nieznanych dotychczas gatunk≤w zwierz▒t i ro╢lin. Znikaj▒ tak┐e przebywaj▒cy w Europie ludzie, stare pa±stwa przestaj▒ istnieµ lub trzymaj▒ siΩ resztk▒ si│ (np. Anglia, a i to tylko dziΩki koloniom). Pojawiaj▒ siΩ te┐ pewne sygna│y, ┐e razem z Darwini▒ (tak ochrzczono now▒ krainΩ) przyby│o co╢ wiΩcej, co╢, co mogliby╢my nazwaµ demonem (a w│a╢ciwie demonami, bo jest ich wiΩcej ni┐ jeden). W takiej sytuacji w 1920 roku na DarwiniΩ wyrusza Ameryka±ska wyprawa naukowa stawiaj▒ca sobie za cel dotarcie do Alp i zbadanie przemierzanych teren≤w. Jednak demony z sobie tylko znanych powod≤w chc▒ klΩski wyprawy. Jednocze╢nie pewnych ludzi zaczynaj▒ drΩczyµ koszmary, w kt≤rych bez trudu rozpoznajemy obrazy z Pierwszej Wojny ªwiatowej, kt≤ra, si│▒ rzeczy, w ╢wiecie Darwinii nie mia│a miejsca.

Niestety, w pewnym momencie nastΩpuje pierwsze Interludium, kt≤re ca│kowicie zaburza dotychczasowy styl ksi▒┐ki. Nagle pojawiaj▒ siΩ terminy takie jak pole Higgsa, osobliwo╢µ, noosfera, horyzont zdarze±, ontologia. Sprawia to na mnie wra┐enie, jakby autor chcia│ siΩ popisaµ swoj▒ wyobra╝ni▒ - innego wyja╢nienia dla Interludi≤w nie widzΩ. Wprawdzie wyja╢niaj▒ czym by│ Cud, ale to i inne wyja╢nienia z Interludi≤w s▒ powt≤rzone w dalszej tre╢ci - tyle, ┐e w formie bΩd▒cej do przyjΩcia przez wychowanych na pocz▒tku minionego wieku bohater≤w. I w takiej postaci by│yby one w zupe│no╢ci wystarczaj▒ce.

Z tego w│a╢nie powodu oceni│am zawarto╢µ ekstraktu w Darwinii na 60%. Je╢li kto╢ chce przeczytaµ mniej rozwodnion▒ wersjΩ (z zawarto╢ci▒ ekstraktu r≤wn▒ 70%, albo mo┐e nawet 80%) polecam na pocz▒tku odnalezienie fragment≤w zatytu│owanych Interludium, spiΩcie ich spinaczem i opuszczenie podczas lektury. Mo┐na ewentualnie przeczytaµ je p≤╝niej, ciekawo╢µ zostanie zaspokojona, a rytm i nastr≤j lektury pozostanie bez szwanku.