Detektyw Garrett, cyniczny dowcipni╢, kt≤ry lubi od czasu do czasu okazaµ siΩ sk│onnym do wzrusze± romantykiem, jest jedn▒ z moich ulubionych postaci fantasy. Szybki w my╢leniu i piΩ╢ci, rozwi▒zuje zagadki kryminalne za pomoc▒ swoich przedziwnych metod, polegaj▒cych na mieszaniu w sprawie i obserwacji wynik≤w. Wspiera go kilku typ≤w spod ciemnej gwiazdy, kt≤rzy, wiedzeni sympati▒ do Garretta i jego pieniΩdzy, wykonuj▒ za niego co drobniejsze prace. Razem burz▒ mΩtne tonie miasta TunFaire wydobywaj▒c grzeszki swoich w│adc≤w i ratuj▒c uci╢nione dziewice.

Ju┐ trzy razy Garrett zdo│a│ wpl▒taµ siΩ w obfituj▒ce w zagro┐enia afery i za ka┐dym razem przysiΩga│ sobie, ┐e nigdy wiΩcej nie da siΩ nie wpl▒cze siΩ w nic paskudnego. Jako, ┐e reprezentuje on zdrow▒ postawΩ ┐yciow▒, polegaj▒c▒ na lenistwie kontrolowanym i unikaniu pracy niep│atnej, zdawa│oby siΩ, ┐e to ju┐ koniec jego rozrywek z ko╢cio│ami, z│otem, czy wampirami. Niestety, by│ kiedy╢ w wojsku i kiedy pojawia siΩ Czarny Pietrek, jego dawny sier┐ant, uprzejmy Garrett wpuszcza go za drzwi. ZacytujΩ naszego g│≤wnego bohatera: "I, bracie, da│em siΩ wrobiµ".

Tym razem autor umie╢ci│ biednego prywatnego detektywa w starym nawiedzonym domu i kaza│ mu rozwi▒zywaµ zagadkΩ w stylu "wszyscy jeste╢my podejrzani". Ludzie znikaj▒ i pojawiaj▒ siΩ z powrotem, s▒ mordowani szybko, lub powoli, po olbrzymim domu w│≤czy siΩ duch, pracodawcΩ kto╢ okrada, a do Garretta lgn▒, jak zwykle, piΩkne kobiety, co tylko na pocz▒tku wydaje siΩ bardzo zabawne.

"Stare cynowe smutki" maj▒ wszystkie zalety krymina│u - wart▒, przykuwaj▒c▒ uwagΩ akcjΩ, dobrze pomy╢lane zagadki i mn≤stwo zaskocze± dla nic nie podejrzewaj▒cego czytelnika. Dodatkowo powie╢µ wzbogacona jest sardonicznym humorem g│≤wnego bohatera i seri▒ jego przemy╢le±, tradycyjnie pesymistycznych wzglΩdem ludzi. Najwa┐niejsze jest jednak chyba to, ┐e Glen Cook potrafi wykorzystaµ mo┐liwo╢ci jakie autorowi krymina│≤w daje umieszczenie akcji w ╢wiecie, w kt≤rym istnieje magia i ca│e mn≤stwo nieludzkich ras o ca│kowicie nieludzkim systemie warto╢ci.

I je╢li do czego╢ mo┐na siΩ przyczepiµ, to jedynie do straszliwie ponurego zako±czenia. Akta detektywa Garretta nigdy nie obfitowa│y w happy endy i opowie╢ci do czytania dzieciom na dobranoc, ale na ko±cu "Starych cynowych smutk≤w" robi siΩ wyj▒tkowo smutno. Poczu│ to nawet chyba sam autor, bo pr≤buje wprowadziµ na samym ko±cu nutkΩ optymizmu, ale nie jest to manewr specjalnie udany.

Niemniej jednak, powie╢µ przeczytaµ mo┐na i trzeba. Jest to co╢ nowego, momentami przygnΩbiaj▒ce, momentami ╢mieszne, ale nigdy nudne.