Ýsa, kendisini dinleyen halka bütün bu sözleri söyledikten sonra Kefernahum'a gitti. 2. Orada bir yüzbaþýnýn çok deðer verdiði kölesi ölüm döþeðinde hasta yatýyordu. 3. Ýsa'yla ilgili haberleri duyan yüzbaþý, gelip kölesini iyileþtirmesini rica etmek üzere O'na Yahudilerin bazý ihtiyarlarýný gönderdi. 4. Bunlar Ýsa'nýn yanýna gelince içten bir yalvarýþla O'na dediler ki, "Bu adam senin yardýmýna layýktýr. 5. Çünkü ulusumuzu seviyor. Havramýzý yaptýran da kendisidir."
6. Ýsa onlarla birlikte yola çýktý. Eve yaklaþtýðý sýrada, yüzbaþý bazý dostlarýný yollayýp O'na þu haberi gönderdi: "Rab, zahmet etme; ben layýk deðilim ki, damýmýn altýna giresin. 7. Nitekim senin yanýna gelmeye de kendimi layýk görmedim. Sen yeter ki bir söz söyle, uþaðým iyileþir. 8. Ben de buyruk altýnda bir görevliyim, benim de buyruðumda askerlerim var. Birine, 'Git' derim, gider; bir diðerine, 'Gel' derim, gelir; köleme, 'ßunu yap' derim, yapar."
9. Bu sözleri duyan Ýsa yüzbaþýya hayran kaldý. Ardýndan gelen kalabalýða dönerek, "Size þunu söyleyeyim" dedi, "Ýsrail'de bile böyle iman görmedim." 10. Ve gönderilenler eve döndüklerinde köleyi iyileþmiþ buldular.
11. Bundan kýsa bir süre sonra Ýsa, Nain denilen bir kente gitti. Öðrencileri ve büyük bir kalabalýk da O'nunla birlikte gidiyordu. 12. Ýsa kentin kapýsýna tam yaklaþtýðý sýrada, dul anasýnýn tek oðlu olan bir adamýn cenazesi kaldýrýlýyordu. Kent halkýndan büyük bir kalabalýk da kadýnla birlikteydi. 13. Rab kadýný görünce ona acýdý. Kadýna, "Aðlama" dedi.
14. Yaklaþýp cenaze sedyesine dokundu, sedyeyi taþýyanlar da durdular. Ýsa, "Delikanlý" dedi, "sana kalk diyorum!" 15. Ölü doðrulup oturdu ve konuþmaya baþladý. Ýsa onu annesine geri verdi.
16. Herkesi bir korku almýþtý. "Aramýzda büyük bir peygamber ortaya çýktý" ve "Tanrý, halkýnýn yardýmýna geldi" diyerek Tanrý'yý yüceltmeye baþladýlar. 17. Ýsa'yla ilgili bu haber, tüm Yahudiye'ye ve bütün çevre bölgelere yayýldý.
18-19. Yahya'nýn öðrencileri, bütün bu olup bitenleri kendisine bildirdiler. Öðrencilerinden ikisini yanýna çaðýran Yahya, "Gelecek Olan* sen misin, yoksa baþkasýný mý bekleyelim?" diye sormalarý için onlarý Rab'be gönderdi.
20. Adamlar Ýsa'nýn yanýna gelince þöyle dediler: "Bizi sana Vaftizci Yahya gönderdi. 'Gelecek olan sen misin, yoksa baþkasýný mý bekleyelim?' diye soruyor."
21. Tam o sýrada Ýsa, çeþitli hastalýklara, illetlere ve kötü ruhlara tutulmuþ birçok kiþiyi iyileþtirdi, kör olan birçok kiþinin gözlerini açtý. 22. Sonra Yahya'nýn öðrencilerine þöyle karþýlýk verdi: "Gidin, görüp iþittiklerinizi Yahya'ya bildirin. Körlerin gözleri açýlýyor, kötürümler yürüyor, cüzamlýlar temiz kýlýnýyor, saðýrlar iþitiyor, ölüler diriliyor ve Müjde yoksullara duyuruluyor. 23. Benden ötürü sendeleyip düþmeyene ne mutlu!"
24. Yahya'nýn gönderdiði haberciler gittikten sonra Ýsa, halka Yahya'dan söz etmeye baþladý. "Çöle ne görmeye gittiniz?" dedi. "Rüzgârda sallanan bir kamýþ mý? 25. Söyleyin, ne görmeye gittiniz? Zarif giysilere bürünmüþ bir adam mý? Oysa görkemli giysiler giyip bolluk içinde yaþayanlar krallarýn saraylarýnda bulunur. 26. Öyleyse ne görmeye gittiniz? Bir peygamber mi? Evet! Ve size þunu söyleyeyim, gördüðünüz kiþi peygamberden de üstündür.
27. 'Bak, habercimi senin önünden gönderiyorum;
o önden gidip senin yolunu hazýrlayacak' diye yazýlmýþ olan sözler onunla ilgilidir. 28. Size þunu söyleyeyim, kadýndan doðanlar arasýnda Yahya'dan daha üstün olaný yoktur. Bununla birlikte Tanrý'nýn Egemenliðinde en küçük olan, ondan üstündür."
29. Yahya tarafýndan vaftiz edilmiþ olan bütün halk, hatta vergi görevlileri bile bunu duyunca Tanrý'nýn adil olduðunu doðruladýlar. 30. Oysa Yahya tarafýndan vaftiz edilmeye yanaþmayan Ferisilerle Kutsal Yasa uzmanlarý, Tanrý'nýn kendileriyle ilgili tasarýsýný reddettiler.
31. "Öyleyse bu kuþaðýn insanlarýný neye benzeteyim? Bunlar neye benziyorlar?" dedi Ýsa. 32. "Çarþý meydanýnda oturup birbirlerine,
'Size kaval çaldýk, oynamadýnýz;
aðýt yaktýk, aðlamadýnýz' diye seslenen çocuklara benziyorlar. 33. Vaftizci Yahya geldiði zaman oruç tuttu ve þaraptan kaçýndý. Bunun için ona 'cinli' diyorsunuz. 34. Ýnsanoðlu geldiði zaman hem yedi, hem içti. Bu kez de diyorsunuz ki, 'ßu obur ve ayyaþ adama bakýn! Vergi görevlileri ve günahkârlarla* dost oldu!' 35. Ne var ki bilgelik, kendisini benimseyenlerin hepsince doðrulanýr."
36. Ferisilerden biri Ýsa'yý yemeðe çaðýrdý. O da Ferisi'nin evine gidip sofraya oturdu. 37-38. O sýrada, kentte günahkâr olarak tanýnan bir kadýn, Ýsa'nýn Ferisi'nin evinde yemek yediðini öðrenince kaymaktaþýndan bir kap içinde hoþ kokulu bir yað getirdi. Ýsa'nýn arkasýnda, ayaklarýnýn dibinde durarak aðladý, gözyaþlarýyla O'nun ayaklarýný ýslatmaya baþladý. Saçlarýyla ayaklarýný sildi, öptü ve yaðý üzerlerine sürdü.
39. Ýsa'yý evine çaðýrmýþ olan Ferisi bunu görünce kendi kendine, "Bu adam peygamber olsaydý, kendisine dokunan bu kadýnýn kim ve ne tür bir kadýn olduðunu, günahkâr biri olduðunu anlardý" dedi.
40. O zaman Ýsa söz alýp ona, "Simun" dedi, "sana bir söyleyeceðim var."
O da, "Buyur, öðretmenim" dedi.
41. "Ýki kiþinin bir alacaklýya borcu varmýþ. Biri beþ yüz, öbürü de elli dinar borçluymuþ. 42. Borçlarýný ödeyecek durumda olmadýklarýndan, alacaklý her ikisinin de borcunu baðýþlamýþ. Buna göre, hangisi onu daha çok sevecek?"
43. Simun, "Sanýrým, kendisine daha çok baðýþlanan" diye cevap verdi.
Ýsa ona, "Doðru söyledin" dedi. 44. Sonra kadýna dönerek Simun'a þunlarý söyledi: "Bu kadýný görüyor musun? Ben senin evine geldim, ayaklarým için bana su vermedin. Bu kadýn ise ayaklarýmý gözyaþlarýyla ýslatýp saçlarýyla sildi. 45. Sen beni öpmedin, ama bu kadýn eve girdiðimden beri ayaklarýmý öpüp duruyor. 46. Sen baþýma zeytinyaðý sürmedin, ama bu kadýn ayaklarýma hoþ kokulu bir yað sürdü. 47. Bu nedenle sana þunu söyleyeyim, kendisinin çok olan günahlarý baðýþlanmýþtýr. Çok sevgi göstermesinin nedeni budur. Oysa kendisine az baðýþlanan, az sever."
48. Sonra kadýna, "Günahlarýn baðýþlandý" dedi.
49. Ýsa'yla birlikte sofrada oturanlar kendi aralarýnda, "Günahlarý bile baðýþlayan bu adam kim?" þeklinde konuþmaya baþladýlar.
50. Ýsa ise kadýna, "Ýmanýn seni kurtardý, esenlikle git" dedi.