Kadýnlar haftanýn ilk günü*, sabah çok erkenden, hazýrlamýþ olduklarý baharatlarý alýp mezara gittiler. 2. Taþý mezarýn giriþinden yuvarlanmýþ buldular. 3. Ama içeri girince Rab Ýsa'nýn ölüsünü görmediler. 4. Onlar bu durum karþýsýnda þaþýrýp kalmýþken, þimþek gibi parýldayan giysilere bürünmüþ iki kiþi yanlarýnda beliriverdi. 5. Korkuya kapýlan kadýnlar baþlarýný yere eðdiler. Adamlar ise onlara, "Diri olaný neden ölüler arasýnda arýyorsunuz?" dediler. 6. "O burada yok, dirildi. Daha Celile'deyken size ne söylediðini anýmsayýn. 7. Ýnsanoðlu'nun günahlý insanlarýn eline verilmesi, çarmýha gerilmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiðini bildirmiþti." 8. O zaman Ýsa'nýn sözlerini anýmsadýlar.
9. Mezardan dönen kadýnlar bütün bunlarý Onbirlere* ve diðerlerinin hepsine bildirdiler. 10. Bunlarý elçilere anlatanlar, Mecdelli Meryem, Yohana, Yakub'un annesi Meryem ve bunlarla birlikte bulunan diðer kadýnlardý. 11. Ne var ki, bu sözler elçilere saçma geldi ve kadýnlara inanmadýlar. 12. Yine de, Petrus kalkýp mezara koþtu. Eðilip içeri baktýðýnda keten bezlerden baþka bir þey görmedi. Olay karþýsýnda þaþkýna dönmüþ bir halde oradan uzaklaþtý.
13. Ayný gün öðrencilerden ikisi, Kudüs'ten altmýþ ok atýmý* uzaklýkta bulunan ve Emayus denilen bir köye gitmekteydiler. 14. Bütün bu olup bitenleri kendi aralarýnda konuþuyorlardý. 15. Bunlarý konuþup tartýþýrlarken Ýsa'nýn kendisi yanlarýna geldi ve onlarla birlikte yürümeye baþladý. 16. Ama onlarýn gözleri O'nu tanýma gücünden yoksun býrakýlmýþtý.
17. Ýsa onlara, "Yolda birbirinizle ne tartýþýp duruyorsunuz?" dedi.
Üzgün bir halde, olduklarý yerde durdular. 18. Bunlardan adý Kleyopas olan O'na, "Kudüs'te bulunup da bu günlerde orada olup bitenleri bilmeyen tek yabancý sen misin?" diye karþýlýk verdi.
19. Ýsa onlara, "Hangi olup bitenleri?" dedi.
O'na, "Nasýralý Ýsa'yla ilgili olaylarý" dediler. "O adam, Tanrý'nýn ve bütün halkýn önünde gerek sözlerinde, gerek eylemlerinde güçlü bir peygamberdi. 20-23. Baþkâhinlerle yöneticilerimiz O'nu, ölüm cezasýna çarptýrmak için valiye teslim ederek çarmýha gerdirdiler; oysa biz O'nun, Ýsrail'i kurtaracak kiþi olduðunu ummuþtuk. Bu yetmiyormuþ gibi, bu olaylar olalý üç gün oldu ve aramýzdan bazý kadýnlar bizi þaþkýna çevirdiler. Bu sabah erkenden mezara gittiklerinde, O'nun ölüsünü bulamamýþlar. Sonra geldiler, bir görümde, Ýsa'nýn yaþamakta olduðunu bildiren melekler gördüklerini söylediler. 24. Bizimle birlikte olanlardan bazýlarý mezara gitmiþ ve durumu, tam da kadýnlarýn anlatmýþ olduðu gibi bulmuþlar. Ama O'nu görmemiþler."
25. Ýsa onlara, "Sizi akýlsýzlar! Peygamberlerin tüm söylediklerine inanmakta aðýr davranan kiþiler! 26. Mesih'in bu acýlarý çekmesi ve yüceliðine kavuþmasý gerekli deðil miydi?" dedi. 27. Sonra Musa'nýn ve tüm peygamberlerin yazýlarýndan baþlayarak, Kutsal Yazýlarýn hepsinde kendisiyle ilgili olanlarý onlara açýkladý.
28-29. Gitmekte olduklarý köye yaklaþtýklarý sýrada Ýsa, yoluna devam edecekmiþ gibi davrandý. Ama onlar, "Bizimle kal. Neredeyse akþam olacak, gün batmak üzere" diyerek O'nu zorladýlar. Böylece Ýsa onlarla birlikte kalmak üzere içeri girdi.
30. Onlarla sofrada otururken Ýsa ekmek aldý, þükran duasýný yaptý ve ekmeði bölüp onlara verdi. 31. O zaman onlarýn gözleri açýldý ve kendisini tanýdýlar. Ýsa ise gözlerinin önünden kayboldu. 32. Onlar birbirine, "Yolda kendisi bizimle konuþurken ve Kutsal Yazýlarý bize açýklarken yüreklerimiz nasýl da sevinçle çarpýyordu, deðil mi?" dediler.
33. Kalkýp hemen Kudüs'e döndüler. Onbirleri ve onlarla beraber olanlarý toplanmýþ buldular. 34. Bunlar, "Rab gerçekten dirilmiþtir, Simun'a görünmüþ!" diyorlardý. 35. Kendileri de yolda olup bitenleri ve ekmeði böldüðü zaman Ýsa'yý nasýl tanýdýklarýný anlattýlar.
36. Bunlarý anlatýrlarken Ýsa'nýn kendisi gelip aralarýnda dikildi. Onlara, "Size esenlik olsun!" dedi.
37. Ürktüler, bir hayalet gördüklerini sanarak korkuya kapýldýlar. 38. Ýsa onlara, "Neden telaþlanýyorsunuz? Ýçinizde neden böyle kuþkular doðuyor?" dedi. 39. "Ellerime, ayaklarýma bakýn; iþte ben'im! Bana dokunun da görün. Bir hayalette et ve kemik olmaz, ama görüyorsunuz, bende var."
40. Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve ayaklarýný gösterdi. 41. Sevinçten hâlâ inanamayan, þaþkýnlýk içinde olan öðrencilerine Ýsa, "Sizde yiyecek bir þey var mý?" diye sordu. 42. Kendisine bir parça kýzarmýþ balýk verdiler. 43. Ýsa onu aldý ve onlarýn gözleri önünde yedi.
44. Sonra onlara, "Ben daha sizlerle birlikteyken size þu sözleri söylemiþtim: 'Musa'nýn Yasasýnda, peygamberlerin yazýlarýnda ve Mezmurlarda* benimle ilgili yazýlmýþ olanlarýn tümünün gerçekleþmesi gerektir'" dedi.
45. Bundan sonra Ýsa, Kutsal Yazýlarý anlayabilmeleri için zihinlerini açtý. 46. Onlara dedi ki, "ßöyle yazýlmýþtýr: Mesih acý çekecek ve üçüncü gün ölümden dirilecek. 47. Günahlarýn baðýþlanmasý için tövbe çaðrýsý da Kudüs'ten baþlayarak tüm uluslara O'nun adýyla duyurulacak. 48. Sizler bu olaylarýn tanýklarýsýnýz. 49. Ben de Babamýn vaadettiðini size göndereceðim. Ama siz, gökten gelecek güçle kuþanýncaya dek kentte kalýn."
50. Ýsa onlarý kentin dýþýna, Beytanya'nýn yakýnlarýna kadar götürdü. Ellerini kaldýrarak onlarý kutsadý. 51. Ve onlarý kutsarken yanlarýndan ayrýldý, göðe alýndý. 52. Öðrencileri O'na tapýndýlar ve büyük sevinç içinde Kudüs'e döndüler. 53. Sürekli tapýnakta bulunuyor, Tanrý'yý övüyorlardý.