Gdyby£
planowa│ odwiedzenie Schroniska turystyczne
|
ragganmore to kolejna przedstawicielka regionu Speyside w naszym zestawieniu i jednocze£nie kolejna whisky, kt≤r╣ £mia│o mo┐na opatrzyµ przymiotnikiem "klasyczna". Nie tylko dlatego, ┐e wchodzi w sk│ad zestawu Classic Malts of Scotland przygotowanego przez United Distillers. Cragganmore najczΩ£ciej spotykana jest w postaci 12. letniej single malt. Jest to whisky stosunkowo ostra w pocz╣tkowej fazie degustacji, ostro£µ ta jednak niemal natychmiast ulega s│odowej s│odyczy i niezwykle harmonijnemu bukietowi whisky. Silne akcenty sherry decyduj╣ o jej okr╣g│o£ci i delikatno£ci na d│ugim, nieco przydymionym finiszu. Kolor Cragganmore - wskutek le┐akowania stosunkowo du┐ej czΩ£ci destylatu w beczkach po sherry - jest g│Ωboki i bursztynowo ciemny, podobny do koloru innej przedstawicielki Speyside, The Macallan. estylarnia Cragganmore znajduje siΩ niemal bezpo£rednio nad rzek╣ Spey, nieco wy┐ej jej biegu ni┐ np. Glenfarclas czy wspomniany Macallan. Za│o┐ona zosta│a w roku 1869 przez niejakiego Johna Smitha, kt≤ry swego czasu cieszy│ siΩ s│aw╣ najlepszego specjalisty w dziedzinie produkcji whisky w regionie. Gdyby poprosiµ go o spisanie cv, by│oby ono rzeczywi£cie niezwykle imponuj╣ce. Do£wiadczenie zdobywa│ on w co najmniej o£miu destylarniech, w tym takich jak Glenfarclas, Glenlivet, czy Macallan - trudno o lepsze referencje. ytw≤rniΩ Cragganmore zbudowano w bezpo£redniej blisko£ci nowo wybudowanej linii kolejowej. Jak wiadomo, dostΩpno£µ transportu - czy to morskiego czy l╣dowego - prawie zawsze mia│a decyduj╣ce znaczenie dla sukcesu rynkowego danej whisky. Tak wiΩc, destylarnie budowano przede wszystkim nad morzem, przy wa┐nych wΩz│ach drogowych czy wreszcie obok linii kolejowych. Mowa tu oczywi£cie o okresie legalnej produkcji whisky, po roku 1823. Wcze£niej priorytetem by│o jak najlepsze ukrycie wytw≤rni. Nazwa destylarni pochodzi od g≤ruj╣cego nad ni╣ wzg≤rza Craggan More Hill. W zwi╣zku z tym, ┐e za│o┐yciel destylarni, John Smith, by│ s│usznej postury, r≤wnie┐ i jego czΩsto nazywano Cragganmore. Zreszt╣, tusza Johna Smitha nios│a ze sob╣ jeszcze jedn╣ dolegliwo£µ. Mianowicie, nie m≤g│ on zmie£ciµ siΩ do przedzia│≤w pasa┐erskich w poci╣gu i musia│ podr≤┐owaµ na pomo£cie dla konduktor≤w. By│o to tym bardziej przykre, ┐e John Smith by│ wielkim wielbicielem kolei. Do dnia dzisiejszego na etykiecie Cragganmore widnieje poci╣g. estylarnia Cragganmore przesz│a w rΩce syna Johna Smitha, Gordona, po £mierci ojca w roku 1886. Smith junior przeprowadzi│ prace modernizacyjne i powiΩkszy│ destylarniΩ w roku 1901. Prowadzi│ j╣ do roku 1923, kiedy to zak│ad zosta│ wykupiony przez sp≤│kΩ White Horse, tΩ sam╣, kt≤ra prowadzi│a destylarniΩ Lagavulin na wyspie Islay. Grupa White Horse przesz│a pod kontrolΩ koncernu DCL w roku 1965. W rΩkach tego koncernu znajduje siΩ do dzisiaj, tyle, ┐e koncern nazywa siΩ teraz United Distillers and Vintners, i sam wchodzi w sk│ad grupy Guinness plc. estylat z Cragganmore przez d│ugi czas stosowany by│ niemal wy│╣cznie do sporz╣dzania blend≤w. Najwa┐niejsze z nich to luksusowy Grand Old Parr i McCallum's Perfection. Butelkowanie single malt rozpoczΩ│o siΩ na wiΩksz╣ skalΩ dopiero w latach osiemdziesi╣tych, st╣d niewielka tradycja i r≤┐norodno£µ oferowanych na rynku wersji rocznikowych. Prawdziwa kariera Cragganmore jako single malt whisky rozpoczΩ│a siΩ dopiero w roku 1989, kiedy to zosta│a ona w│╣czona jako przedstawicielka Speyside w sk│ad wspomnianego zestawu Classic Malts of Scotland przygotowanego przez United Distillers. W ramach tego zestawu ukaza│a siΩ kilka lat temu limitowana edycja Cragganmore Double Matured.W przypadku Cragganmore, do powt≤rnego le┐akowania wybrano beczki po porto. W sk│ad zestawu Classic Malts wchodz╣ r≤wnie┐ Glenkinchie z Lowlands, Dalwhinnie z Highlands, Oban z zachodnich Highlands, Talisker z wysp i Lagavulin z Islay. |