Kazanie o Mszy św.

Lubin, 16 VIII 1998 r.

Drodzy w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

Wczoraj obchodziliśmy uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej. To święto gromadzi każdego roku dziesiątki i setki tysięcy czcicieli Maryi na Jasnej Górze i w wielu innych sanktuariach. Nic dziwnego, gdyż od niepamiętnych czasów coraz to nowe pokolenia doznają opieki i pomocy Bożej Rodzicielki.

Wśród wielu przeróżnych opisów wstawiennictwa Matki Bożej, zanotowanych w Jasnogórskiej Księdze Cudów, najbardziej zapadło mi w pamięci jedno, niezwykłe wydarzenie, które miało miejsce 36 lat temu, 26 lipca 1962 roku. W tym dniu do szpitala w Rzeszowie na oddział położniczy przywieziono pewną kobietę, matkę pięciorga dzieci. Przy porodzie szóstego dziecka nastąpiły komplikacje zagrażające jej życiu. Nastąpił skrzep i chociaż lekarze robili, co mogli, jej godziny były już policzone. W tym dniu wieczorem klasztor na Jasnej Górze otrzymuje pilny telegram z prośbą o Mszę św. przed Cudownym Obrazem w intencji kobiety umierającej przy porodzie. Nazajutrz, 27 lipca 1962 r. oprawiono Mszę św. w tej intencji o godz. 7.30 rano. Wieczorem przychodzi drugi telegram z Rzeszowa o treści następującej: „Dzisiaj o godz. 7.30 moja żona nagle ozdrowiała”. Lekarze uznali to uzdrowienie za cudowne i niewytłumaczalne w żaden inny sposób.

Drodzy w Chrystusie Panu!

Każdego dnia na Jasnej Górze a także w tysiącach kościołów i kaplic w Polsce i w całym świecie rano i wieczorem odprawiane są Msze święte. Co prawda nie za każdym razem wywołują tak spektakularne skutki, niemniej jednak zawsze podczas każdej Mszy św. dzieje się cud. Wciąż na nowo dokonuje się misterium Wielkiego Czwartku i Wielkiego Piątku. Nie jesteśmy w stanie pojąć do końca tajemnicy, która odbywa się na ołtarzu, kiedy to Chrystus Pan przemienia przyniesiony chleb i wino w swoje Ciało i Krew. Każdy z nas, uczestniczących w tym wydarzeniu, może mieć w nim udział, zwłaszcza poprzez przyjęcie do swego serca Komunii św. Każdy z wiernych obecnych na Mszy św. tyle otrzymuje, na ile sam otworzy swoją duszę na działanie Bożej łaski.

Często zdarza się, że ludzie nudzą się na Mszy św., mówią, że nic im ona nie daje, że ciągle jest tak samo i za długo. Wielu osobom w czasie tej godziny przychodzą różne myśli do głowy, kręcą się, rozglądają wokoło itd. Trudno potem się dziwić, że po tak spędzonej Mszy św. nie widać żadnego widocznego skutku. A przecież, chociaż nie widzimy własnymi oczami, to jednak podczas każdej Mszy św. możemy być świadkami cudu, możemy dotknąć Pana Boga. W czasie każdej Mszy św. odczytuje się fragment Pisma św., skierowany do każdego z nas. Mamy różne problemy i trudności, różne pytania do Pana Boga. To właśnie na modlitwie, a zwłaszcza na Mszy św. Pan Bóg daje nam odpowiedź. Wystarczy tylko zapytać i wsłuchać się w Głos Boży. A tak przy okazji – to ciekawy jestem, ile osób tak naprawdę uczestniczy w dzisiejszej Mszy św., nie tylko ciałem, ale także duszą, i kto z nas pamięta o czym była dzisiejsza Ewangelia? A pierwsze i drugie czytanie?

Drodzy w Chrystusie Panu!

Msza św. jest nazywana często Najświętszą Ofiarą, gdyż jest pamiątką i uobecnieniem Ofiary Krzyżowej, którą złożył Chrystus Pan na krzyżu dla odkupienia i zbawienia wszystkich ludzi. Ponadto każda Msza św. jest odprawiana w jakiejś intencji, to znaczy że za każdym razem modlimy się wspólnie w jakiejś sprawie, za jakąś osobę żywą lub zmarłą, prosimy albo dziękujemy wstawiając się za kogoś, za każdym razem za kogoś innego. Na przykład obrzęd ślubu kościelnego odbywa się zazwyczaj podczas Mszy św. i jej owoce nadprzyrodzone są ofiarowane w intencji tych właśnie młodych małżonków. Podobnie dzieje się podczas pogrzebu, kiedy to Msza św. jest sprawowana za duszę tej zmarłej osoby, polecając ją miłosierdziu Bożemu i upraszając dla niej zbawienie wieczne.

W wielu parafiach są różne zwyczaje miejscowe i często są odprawiane Msze św. w szczególnych intencjach np. o pomyślne zbiory, o dobrą pogodę, o zdanie matury, o zdrowie i pracę. Są także uroczyste Msze św. w rocznicę urodzin albo śmierci kogoś bliskiego, np. chrzestni zamawiają Mszę św. dla chrześniaka w rocznicę urodzin, jubilaci zamawiają w rocznicę ślubu, rodzice za dzieci, a dziadkowie za wnuków, pracownicy za pracodawców. Są także intencje za sąsiadów – o zgodę, za pijaków – o zerwanie z nałogiem, za ojczyznę – o pomyślność i pokój na świecie...

Dzięki Bogu w naszej parafii jest wiele Mszy św. i często ktoś zamawia jakąś intencję. Jednakże tak to już jest, że zdecydowana większość to Msze żałobne, za zmarłych. To tak, jakby żywi się już nie liczyli. A przecież chyba każdy z nas ma jakieś potrzeby i troski. Może właśnie dlatego czegoś nie mamy, gdyż nie prosiliśmy do tej pory o to Pana Boga? Albo za mało prosiliśmy? A może jest jeszcze inna sprawa – otrzymaliśmy od Pana Boga jakąś łaskę, ale zapomnieliśmy podziękować i okazać wdzięczność? Może wypadałoby właśnie zamówić Mszę św. dziękczynną za siebie albo już za całą rodzinę?

Kiedy tak przygotowywałem się do tego kazania, uświadomiłem sobie w pewnej chwili, że przecież może niektórzy wcale nie wiedzą jak można zamówić Mszę św. Może nigdy w życiu tego nie robili i myślą, że to takie skomplikowane, że trzeba jak w jakimś urzędzie napisać podanie, przykleić znaczek opłaty skarbowej, dołączyć opinię i jakieś załączniki, w tym dwa zdjęcia i życiorys. Tymczasem jest to bardzo proste. Wystarczy przyjść albo do kancelarii parafialnej we wtorki i czwartki w godzinach od 16.00 do 17.30, albo można po prostu po każdej Mszy św. przyjść do zakrystii, tam gdzie ksiądz przygotowuje się do Mszy św. Z reguły każda jedna Msza św. jest odprawiana w jednej intencji i jeśli ktoś chce zamówić ją na jakiś konkretny dzień, należy przyjść około miesiąc lub dwa wcześniej, zwłaszcza jeśli to ma być niedziela lub jakieś święto.

Drodzy w Chrystusie Panu!

Podobnie jak kończą się wakacje i urlopy, kończy się lato i różne wyjazdy, podobnie nieuchronnie kiedyś skończy się i nasze życie doczesne tu na ziemi. Będziemy musieli kiedyś stanąć przed naszym Stwórcą i rozliczyć się z tego, jak przeżyliśmy każdy podarowany nam dzień i rok. Tam, na sądzie Bożym nie liczą się pieniądze, znajomości, osiągnięte posady. Liczy się tylko to, co dobrego uczyniliśmy, to czy nie zmarnowaliśmy Bożej pomocy, to, czy pomagaliśmy naszym bliźnim, w końcu to, czy nie zapomnieliśmy o Bogu i o naszej duszy. Od tego będzie zależeć cała nasza wieczność. Warto więc pomyśleć jeszcze dziś, co możemy zrobić, aby osiągnąć zbawienie wieczne. Amen.